رنگین کمان

سخت است چگونه بنویسم مِحَنَت را

آتش زده این زهر تمام بدنت را

آن روز دوشنبه که دَرِ خانه‌ی تان سوخت

سوزاند تمام دل و باغ و چمنت را

از بغض گلوی تو  کسی نیست خبردار

نشنیده از آن روز  کسی هم  سخنت را

از کودکیت سوختی و شِکوِه نکردی

حالا همه دیدند، ولی سوختنت را

هر پاره جگر  تکه‌ای از غُصّه‌ی کوچه‌ست

مادر، تو کجایی که ببینی حَسَنت را

تشییع تو هر تیر که از چله برون شد

می‌دوخت به تابوت  نخی از کفنت را

این صحنه خودش گوشه‌ای از کربُبَلا شد

صد حرمله با تیر نشان کرده تنت را

هرچند کفن پاره و گلگون شده امّا

غارت که نکردست کسی پیرُهَنَت را

سنگین که نشد سینه‌ات از چکمه‌ی شمری

پُر خون که نکردست سنانی دهنت را

امیر علوی