رنگین کمان

از مِهر، آسمانِ مدینه اثر نداشت

من سفره‌ام کباب، به غیر از جگر نداشت

«ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم»

جز داغِ دل نصیب، جگر بیشتر نداشت

بردند اگر به بزم عدو نیمه‌شب مرا

آنجا یزید و چوبِ تر و تشتِ زر نداشت

از کودکانِ لرزه به پیکر فتاده‌ام

یک تن امید دیدن روی پدر نداشت

گویی مدینه رسم شده خانه سوختن

سهمی دگر ز مادر خود این پسر نداشت

غم نیست خانه‌ام اگر آتش گرفت، شکر

گر خانه سوخت، فاطمه‌ای پشت در نداشت

علی انسانی