حسن مثنى، حضرت امام حسن عليه السلام، نزد عموى خويش، حضرت امام حسين عليه السلام براى خواستگارى يكى از دخترانش (فاطمه يا سكينه) آمد.
امام حسين عليه السلام به او فرمودند: فاطمه را براى تو اختيار مى كنم، زيرا شباهت بيشترى به مادرم فاطمه، دختر رسول خدا صلّى الله عليه و آله دارد. او در ديانت، تمام شب را بيدار بوده و روز را روزه مىگيرد و در شكل و جمال شبيه حورالعين است. و اما سكينه، استغراق با خدا بر او غلبه داشته و شايسته نيست كه با مردى ازدواج كند. (49)
:: ادامه مطلب
شريف ترين لقب حضرت زهرا عليها السلام تقيه مى باشد، به معناى كسى كه از خدا بترسد و خدا را حاضر داند و از گناهان دورى و پرهيز كند. فاطمه زهرا عليها السلام عين و خود كلمه تقوى است و هيچ يك از زنان عالم همانند آن حضرت خوف و خشيت از خداوند را نداشت، عارفين گفته اند: همه خير دنيا و آخرت در يك كلمه جمع شده و آن كلمه تقوى مىباشد. (48)
:: ادامه مطلب
خشيت آن حالتى است كه عارض مىشود بر اولياء خدا هنگامى كه نفس ايشان متوجه عظمت و جلالت و هيبت ذات احديت مىشود، در آن وقت اين حالت او را دست مىدهد كه مبادا حاجبى بين محبوبش پيدا بشود و اين حالت حاصل نمى شود مگر از براى كسى كه مطلع بر عظمت كبريايى بوده باشد و لذت قرب را چشيده باشد، از اين جهت خداى تعالى مىفرمايد: انما يخشى الله من عباده العلماء. پس خشيت خوف خاصى است كه گاهى اطلاق خوف بر او مىشود.
پس بايد دانست كه خوف فاطمه زهرا عليها السلام و سائر ائمه هدى عليهم السلام از اين سنخ است نه آن كه به واسطه اين است كه كوچكترين معصيتى از آن ها سرزده باشد، ترك اولى هم از آن ها سر نمى زند.
:: ادامه مطلب
يكى از خصوصيات ويژه در نماز و عبادت حضرت فاطمه عليها السلام خوف و خشيت وى بوده است.
ابومحمد ديلمى در ارشاد القلوب روايتى را در اين باره نقل نموده و گويد :
كانت فاطمة تنهج فى صلواتها من خوف الله؛ (46)
و روايت شده كه حضرت فاطمه عليها السلام به هنگام نماز نفسش به شماره مىافتاد.
سبب اين حالت كه در نماز و دعا براى فاطمه عليها السلام پيش مىآمد خوف و خشيت وى از حضرت بارى تعالى بوده است.
ممكن است پرسيده شود كه: خوف از چه چيزى مگر حضرت فاطمه زهرا عليها السلام، معصوم نبوده و آيه تطهير در شان او نازل نشده است پس كسى كه خداوند او را از معاصى و پليدى ها تطهير نموده گناهى از او صادر نمى شود، چرا بايد خائف و ترسان باشد؟
در پاسخ گوييم: خوف اسباب متعدد دارد، گاهى به سبب گناه و سوء عمل است و اين كه فردى مىداند در محضر كسى ايستاده كه او را به دليل گناهش مجازات خواهد كرد و گاهى منشأ خوف، اطلاع و يقين نسبت به نقص خود و كمال معبود است، و ناقص وقتى خود را در محضر كامل بيند، البته نفسش به شماره مىافتد، رنگش متغير مىشود و حتى غش به او دست مىدهد.
در روايتى آمده است: كان اميرالمومنين عليه السلام اذا اخذ بالوضوء يتغير وجهه من خيفة الله؛
على عليه السلام هرگاه وضو مىساخت، رنگ چهره اش از خوف الهى تغيير مىكرد.
و در روايت ديگرى آمده است:
امام حسن مجتبى عليه السلام هرگاه سجده شكر را به جاى مىآورد از خشيت و خوف مقام ربوبى حالت غش به او دست مىداد.
و در روايت ديگر، درباره امام حسن عليه السلام آمده است:
امام وقتى از وضو فارغ مىگرديد، رنگ چهره اش تغيير مىكرد، هنگامى كه از وى درباره علت اين حالت سوال كردند، فرمود:
حق آن است كه وقتى در برابر كسى چون (پروردگار عالميان) مىايستيم رنگ از چهره ما پريده باشد.
و شبيه اين روايات را درباره ساير امامان شيعه عليهم السلام و صديقين نيز نقل نموده اند: در روايتى آمده است كه:
از امام سجاد عليه السلام پرسيدند: چرا وقتى براى وضو حاضر مىشويد رنگ چهره شما زرد مىگردد؟ فرمود: چه ميدانيد كه به حضور چه كسى مىروم!
بنابراين معلوم مىشود كه علت خوف و خشيت حضرت فاطمه عليها السلام معرفت تمام نسبت به خداوند متعال مى باشد.
حال اگر كسى بگويد: جايگاه خوف و خشيت در قلب است گوييم: امام مومنان على بن ابى طالب عليه السلام در اين باره گويد: بنده خداوند طعم ايمان را وقتى مىچشد كه داراى خوف و رجا باشد و اگر خوف و رجاى او صحيح و كامل باشد، اثر آن، در جسد و عمل مومن ديده مىشود. (47)
:: ادامه مطلب
زمانى كه اين آيه شريفه بر پيامبر (ص) نازل شد:
و ان جهنم لموعدهم اجمعين لها سبعة ابواب لكل باب منهم جزء مقسوم؛ ميعادگاه همه آنهاست! هفت در دارد، و براى هر درى، گروه معينى از آن ها تقسم شده اند! (44)
رسول خدا (ص) با شنيدن اين آيه به شدت گريه كرد؛ به گونه اى كه از گريه آن حضرت، اصحاب نيز گريستند، هرچند كسى نمى دانست جبرئيل چه چيز بر او نازل كرده است و كسى نيز نمى توانست در آن حال با رسول خدا(ص) سخن بگويد. چون پيامبر صلّى الله عليه و آله از ديدن فاطمه سلام الله عليها خوشحال مىشد، برخى از اصحاب به سراغ آن حضرت رفتند (تا با آمدنش گريه رسول خدا صلّى الله عليه و آله تمام شود) آن ها فاطمه سلام الله عليها را در حال آسياب كردن جو يافتند كه مىفرمود: آن چه نزد خداست برتر و ماندگارتر است؛ بر او سلام دادند و جريان گريه پيامبر اسلام صلّى الله عليه و آله را به عرض او رساندند.
حضرت زهرا سلام الله عليها به خدمت رسول خدا صلّى الله عليه و آله رسيد و گفت: پدر جان! فدايت شوم، چه چيز باعث گريه تو شده است
رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله آياتى را كه جبرئيل عليه السلام بر وى نازل كرده بود، قرائت فرمود.
صديقه طاهره سلام الله عليها چون آيات عذاب را شنيد، با رو به زمين افتاد، در حالى كه زير لب زمزمه مىكرد: واى! واى بر كسى كه داخل آتش جهنم گردد.(45)
:: ادامه مطلب
حضرت زهرا عليها السلام در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان كودكان خود را به بيدارى و نخفتن وادار مى كرد. ممكن است كسى تعجب كند كه او چگونه بچه ها را به اين كار كه حتى براى اشخاص بزرگ هم زحمت دارد فرا مى خواند.
حضرت در روز بچه ها را مى خوابانيد تا كاملا استراحت كنند و غذاى كمترى به آنان مىداد تا بدين گونه زمينه و موقعيت بهتر و مطلوب ترى از نظر جسمى و روحى براى شب زنده دارى داشته باشند. او به حدى در اين كار جدى و قاطع بود كه نمى گذاشت احدى از اهل خانه خوابش ببرد و مىفرمود: محروم است كسى كه از بركات شب قدر محروم بماند.
گويا فاطمه عليها السلام مى خواهد از دوران كودكى در قلب پاك فرزندان خود جمال خدا را به تجلى، و جان و زبانشان را به حلاوت و شيرينى عبادت آشنا كند و محبوب راستين را به آنان نشان دهد تا در جوانى جذب جلوه هاى دروغين نشود. اين روش تربيتى فاطمه عليها السلام به عنوان يك سنت بسيار پسنديده و قابل اجرا در گفتار امامان معصوم عليهم السلام نيز به چشم مىخورد.
از جمله امام صادق عليه السلام فرمودند: زمانى كه كودك به سن شش سالگى رسيد او را به نماز و چنان چه تحمل گرفتن روزه را داشت، او را به انجام آن وادار نماييد.
:: ادامه مطلب
بسيار مى شد كه با مناجات ها و گريه هاى شبانه مادر، بچه ها از خواب بيدار مى شدند. امام حسن عليه السلام مى گويد: در يك شب جمعه ديدم مادر در محراب عبادت ايستاده و تا طلوع صبح در ركوع و سجده بود و همه را دعا مى كرد. گفتم: مادرم! چرا براى خود چيزى نخواستى
گفت: پسرجانم! اول همسايه بعد خودت.
زهرا عليها السلام در هنگام غروب نمى گذاشت بچه ها بخوابند و اگر در خواب بودند آن ها را بيدار مىكرد كه آن وقت، وقت استجابت دعاست. و همچنين در شب هاى قدر آن ها را با غذاى سبك دادن بيدار نگاه مىداشت.
او بچه ها را زياد به ياد رسول الله صلّى الله عليه و آله مى انداخت و به سفارش پدرش بچه ها را دسته گل مىدانست و آن ها را براى ياد گرفتن قرآن و دعا به نزدش مى فرستاد. (43)
:: ادامه مطلب
|
» کل نظرات : 135
» بازديد کل : 2894228
» تاريخ ايجاد وبلاگ :
شنبه 30 دی 1391
» آخرين بروز رساني :
سه شنبه 19 دی 1396
