قالب وبلاگ

به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:

پس از گرد آمدن ياران ويژه حضرت(عج) در آغاز ظهور، نوبت به ياوران آن حضرت(عج) مي‌رسد. آنان بی‌درنگ در مكه گردآيند، آماده ياري او مي‌شوند. شمار ياوران آن حضرت(عج) نخست افزون بر ده ‌هزار خواهد شد؛ ‌که امام صادق عليه السلام فرمود »:مَا يَخْرُجُ إِلَّا فِي أُولِي قُوَّةٍ وَ مَا يَكُونُ أُولُو الْقُوَّةِ أَقَلَّ مِنْ عَشَرَةِ آلَافٍ؛ امام زمان عليه السلام خروج نمي‌کند، مگر همراه ياران نيرومند و رشيد، و اين ياران کمتر از ده‌هزار نفر نيستند.

آنچه در اينجا بايد يادآور شد اين كه بخشي از ياران، همان شيعيان واقعي آن حضرتند كه در دوران غيبت به شايستگي به وظايف خود عمل كرده‌اند. در اين باره ابو بصير از امام صادق عليه السلام روايت مي‌كند:

امام در تفسير اين قول خداي تعالي «يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً»؛  فرمود:

يَعْنِي خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا. يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَي لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون؛ ‏يعني خروج قائم منتظر ما، [سپس فرمود:]‌ اي ابا بصير! خوشا به حال شيعيان قائم ما، كساني كه در غيبتش منتظر ظهور او هستند و در حال ظهورش نيز فرمانبردار اويند. آنان اولياي خدا هستند كه نه ترسی بر آن هاست و نه اندوهگين مي‌‏شوند.

توده مردم

بی گمان، جامعه جهاني به دنبال يک عطش مقدس و فراهم‌بودن زمينه ‏های مناسب اجتماعي در جهت پشتيباني از حكومت موعود ـ که از شرايط آغاز آن انقلاب بزرگ است ـ است.

از آنجايي كه قيام جهانی حضرت مهدي عجل الله فرجه براي به‌سامان‌کردن نابسامانی های همة مردم گيتی است، بايد با احساس نياز و پذيرش فراگير آنان همراه باشد. پس تا آن‌گاه كه بيشتر جامعه جهاني به منجي احساس نياز نكنند، حضرت ظهور نخواهد كرد. به عبارت روشن‌تر مردم جهان، پس از چشيدن تلخي‌ها و تجربة نابسامانی‌ها و بي‌عدالتي‌ها و درک نارسايي‌ها و سستی‌های قوانين بشري براي برپايي عدالت اجتماعي، و يافتن اين حقيقت که فقط در ساية تلاش انساني الهي است كه همة نابساماني‌ها برطرف می‌شود. منجی موعود خواهد آمد.

و باز به به تعبير ديگر، تا در مردم جهان درخواستی نباشد، عرضة هر نوع برنامة اصلاحي، مفيد و مؤثّر نخواهد بود. اميرمؤمنان علي عليه السلام اين حقيقت را به برخي از مردم سرافكنده و پشيمان از جهالت خود ـ كه بعد از 25 سال خانه‌نشيني، به خانه وي هجوم مي‌برند و از وي مي‌خواهند تا زمام امور را به دست گيرد ـ اين‌گونه بيان فرمود:

أَمَا وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِيَامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَي الْعُلَمَاءِ أَلَّا يُقَارُّوا عَلَي كِظَّةِ ظَالِمٍ وَ لَا سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَيْتُ حَبْلَهَا عَلَي غَارِبِهَا وَ لَسَقَيْتُ آخِرَهَا بِكَأْسِ أَوَّلِهَا و... ؛آگاه باشيد! به خدايي که دانه را شکافت و انسان را آفريد، اگر نه اين بود که جمعيت بسياري گِرداگِردم را گرفته و به ياري‌ام قيام کرده‌اند و ازاين رو حجت تمام شده است و اگر نبود عهد و مسئوليتي که خداوند از علما و دانشمندان هر جامعه گرفته که در برابر شکم‌خوارگي ستمگران و گرسنگي ستمديدگان سکوت نکنند؛ من مهار شتر خلافت را رها مي‌ساختم و از آن صرف نظر مي‌نمودم و انجام آن را با جام آغازش سيراب مي‌کردم.

اين بيان مي‌رساند كه حضرت آن‌گاه حاضر شد به دنبال خلافت رود و آن را بپذيرد كه مردم دور او را گرفتند و حضرت را ياري رساندند. تاريخ نيز به روشني گواه است هرگاه ياران مورد نياز و پذيرش مردمان، براي پيشوايان معصوم عليهم السلام فراهم مي‌شد، از هيچ‌گونه تلاشي براي برپايي عدالت فروگذار نبودند.

حال اين پرسش پيش مي‌آيد که اين عطش و خواست جهانی چگونه و کي پديد مي آيد؟

در پاسخ مي‌گوييم: اين بستگي به پرورش و آموزش بر پاية آموزه‌هاي ديني دارد. بايد با رستاخيز فکري که از طرف انديشمندان با ايمان و آگاهان جامعه پديد مي‌آيد، ياران و ياوران آن حضرت فراهم شده و جامعة جهاني در درون خود به موعود منجي احساس نياز كند. که باز می‌گوييم: او ارمغانی است از طرف خداوند برای حيات دوبارة انسان و انسانيت.

به گزارش خبرگزاری شبستان: یکی از سوالات متداول درباره امام مهدی علیه السلام که همواره در طول سالیان غیبت آن حضرت(عج) مطرح بوده و است، محل زندگی و سکونت آن امام همام(عج) است. در این رابطه حرف و حدیث ها و نقل قول های فراوانی بیان شده و روزگاری نه چندان دور، مسأله «جزیره خضراء» و سکونت امام(عج) در این جزیره شبهه ای بود که اذهان را به خود مشغول کرده بود.

در حالی که اصل این نظریه به چند دلیل دچار مشکل است، نخست اینکه کسی از محل زندگی امام عصر علیه السلام اطلاع دقیقی ندارد. دوم این که اصل ماجرای «علی بن فاضل» که موضوع دیدن جزیره خضراء را عنوان می کند، به دلیل تناقضاتی که در آن دیده می شود، مورد خدشه است و از اصل درستی برخوردار نیست.                                                   

بدون شک امام عصر علیه السلام  در شهر سامرا به دنیا آمد. آن حضرت(عج) تا روز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در منزل پدرش در شهر سامرا بود. بانو حکیمه، عمّه امام عسکری علیه السلام چندین بار حضرت مهدی علیه السلام را پیش از شهادت امام عسکری علیه السلام در خانه پدرش دیده بود و امام عسکری(ع) در یکی از ملاقات های احمد بن اسحاق با ایشان که در منزل آن حضرت(ع) بود، فرزند خود را او نشان داد.

دوران غیبت صغری

در دوران غیبت صغری که حدود 74 سال طول کشید محل سکونت حضرت(عج) مشخص نبود. به نظر می رسد آن حضرت(عج) در عراق سکونت داشت؛ زیرا چهار نایب خاص آن حضرت(عج) که با ایشان رابطه مستقیم داشتند در عراق به ویژه در شهر بغداد می زیستند. و از این که نامه های مردم را می گرفتند و به حضرت(عج) می رساندند و جوابش را دریافت می کردند می توان حدس زد که حضرت(عج) محل سکونت خود را جایی قرار داده بود که امکان دسترسی نایبان و تماس با حضرتش آسان باشد؛ بدین جهت، جز این چهار نفر کسی از محل سکونت آن حضرت(عج) اطلاعی نداشت.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «برای قائم علیه السلام دو غیبت است یکی از آن دو کوتاه و دیگری طولانی. در غیبت نخست کسی جای او را نمی داند مگر شعیان خاص او»(1) به نظر می رسد منظور از شیعیان خاص، نواب اربعه باشند. 

دوران غیبت کبری

امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمودند: «ونعم المنزل طیبه»(2) علامه مجلسی فرمود: همین جمله دلالت می کند که آن حضرت(عج) بیشتر در مدینه و اطراف آن می باشد. امام باقر علیه السلام به کوه طوی اشاره فرموده است. با این وجود هیچ کس محل سکونت ایشان را نمی داند.

امام عصر علیه السلام به ابراهیم بن مهزیار فرمودند: «پدرم از من پیمان گرفته که در سرزمین پهناور و دوردست مسکن گزینم تا از نیرنگ های گمراهان و متمرّدان امت تازه به دوران رسیده و گمراه، نهان و مصون باشم. این پیمان مرا بر فراز تل های بلند و ریگزارها و سرزمین های مورد اطمینان افکنده است.»(3)

با استناد به برخی روایات، امام عصر علیه السلام در همه جا حضور پیدا می کند و یوسف وار به طور ناشناس در بین مردم رفت و آمد می کند و بر فرش مردم قدم می گذارد، در حالی که مردم او را نمی شناسند. (4) بنابراین آن حضرت(عج) در همه جا حضور پیدا می کند اما ما او را نمی شناسیم.

یکی از مکان هایی که بنابر روایت امام صادق علیه السلام حضرت مهدی علیه السلام در آنجا حضور پیدا می کند صحرای عرفات است. امام زمان علیه السلام همه ساله در ایام حج در عرفات حضور می یابد.

صادق آل محمد صل الله علیه وآله فرمودند: «زمانی فرا رسد که مردم امام(عج) خود را نبینند، امام(عج) آنها ایام حج آنها را می بیند ولی آنها او را نمی توانند ببینند.» (5)

دوران ظهور

در دوران ظهور امام عصر علیه السلام در مسجد سهله که ده ها هزار پیامبر در آن نماز گزارده اند، اقامت دارد. امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمودند: «ای ابا محمد! گویا آمدن حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه به مسجد سهله را می بینم که در آنجا اقامت می کنند.»

ابوبصیر می گوید: عرض کردم: «آیا مسجد سهه منزل او خواهد بود؟» حضرت(ع) فرمودند: «آری این مسجد منزل ادریس علیه السلام است و خداوند پیامبری را مبعوث نکرده مگر آن که در آن جا نماز خوانده است. هر کس در این مسجد بیتوته کند مانند آن است که در چادر و خیمه پیامبر صل الله علیه وآله اقامت کرده است.»(6)

پی نوشت ها:

1. بحارالانوار،ج 52، ص 155

2. همان،ص 153

3.باخورشید سامرا، ص82

4.بحارالانوار، ج52، ص154

5.کافی،ج1، ص 337 و 339؛غیبت نعمانی، ص 204

6. بحارالانوار، ج52، ص317

*مجموعه پرسش و پاسخ ها پیرامون امام زمان(ع)، محمدجواد مروّجی طبسی

سوالی که دغدغه منجی باوران در طول دوران غیبت بوده که گاهی عدم پاسخ صحیح به این سوال اصل اعتقاد به ظهور را دستخوش  آسیب کرده این بوده که آیا منجی باوران در انتظار نشانه ها بنشینند تا شرایط آن آماده شود و یا شرایط را بدست خود آماده کنند .

به گزارش خبرگزاری شبستان: در جلد دوم از کتاب «مکیال المکارم» بخش هشتم، ذیل عنوان «تکالیف بندگان نسبت به حضرت صاحب الزمان(عج)» مطالبی ارایه شده که سلسله وار مرور می شود:

به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:

به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام حسن ملّایی، مدیر گروه اخلاق و تربیت مرکز تخصصی مهدویت و مؤلف کتاب «سبک زندگی منتظرانه» در کانال تلگرامی خود (hmollaey@) پیرامون زندگی مهدوی و نظریه انتظار جهادی می نویسد:

به گزارش خبرگزاری شبستان : قرآن کریم در آیه 32 سوره مبارکه اسراء می فرماید: «وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا ؛ هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آن که به حکم حق مستحق قتل شود و کسی که خونش به مظلومی و ناحق ریخته شود ما به ولیّ او حکومت و تسلط (بر قاتل) دادیم پس (در مقام انتقام) آن ولی در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما مؤید و منصور خواهد بود.