خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ عِنْدَ جَهَلَةِ النَّاسِ؛

آن كه بي پروا از حق حمايت كند نزد مردم نادان پذيراي هلاكت شده است.

نهج البلاغه، حکمت 179

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ؛

دو چيز تيره عقل است: دم فروبستن به وقتِ گفتن و گفتن به وقتِ خاموشي: در سكوت از دانش و حق، خيري نيست همچنان كه در سخن جاهلانه.

نهج البلاغه، حکمت 173

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَا اخْتَلَفَتْ دَعْوَتَانِ إِلَّا كَانَتْ إِحْدَاهُمَا ضَلَالَةً؛

دو ادّعاي متناقض، حتماً يكي از آنها گمراهي است.

نهج البلاغه، حکمت 174

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَا كَذَبْتُ وَ لَا كُذِّبْتُ وَ لَا ضَلَلْتُ وَ لَا ضُلَّ بِي؛

نه دروغ گفتم و نه دروغم گفتند، نه گمراه گشتم و نه گمراه كردم.

نهج البلاغه، حکمت 176

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ عَضَّةٌ؛

آن كه ستم آغاز كند فرداي قيامت انگشت ندامت گزد.

نهج البلاغه، حکمت 177

امام علی علیه السّلام فرمودند:

الرَّحِيلُ وَشِيكٌ؛

كوچ كردن به آخرت، نزديك است.

نهج البلاغه، حکمت 178

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَأْتُوهَا مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِهَا وَ إِقْبَالِهَا فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِيَ؛

براي دلها سه حال است: اشتياق، ميل، و نفرت. آنگاه كه آنان را مشتاق و مايل يافتيد فكر و فرهنگ را وارد كنيد، كه چشم دل با خنجر اكراه و اجبار كور شود.

نهج البلاغه، حکمت 184

امام علی علیه السّلام فرمودند:

یَقُولُ مَتَى أَشْفِی غَیْظِی إِذَا غَضِبْتُ أَ حِینَ أَعْجِزُ عَنِ الِانْتِقَامِ فَیُقَالُ لِی لَوْ صَبَرْتَ أَمْ حِینَ أَقْدِرُ عَلَیْهِ فَیُقَالُ لِی لَوْ عَفَوْتَ؛

کی خشمم را فرو نشانم آیا وقتی که از انتقام ناتوانم که گویند: صبر کن، یا زمان تواناییم که گویند: عفو کن؟

نهج البلاغه، حکمت 185

امام علی علیه السّلام فرمودند:

 

انسان در دنيا هدف تيرهاي مرگ است، و چپاول شده اي است كه مصيبتها بدو پيشدستي كنند. با هر «نوشي»، «نيشي» هست، و آدمي به نعمتي نرسد مگر آنكه نعمتي را از دست دهد، و روزي را آغاز نكند مگر آنكه روزي را از دست داده باشد. پس ما ياوران مرگيم و جانهامان دستخوش تير اجل است، پس چگونه آرزوي ماندن دائم داريم در حالي كه اين شب و روز هر بنايي را كه بالا آيد بسرعت ويران كند و هر جمعي را بپراكنَد.

نهج البلاغه، حکمت 182

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَا عَجَبَا أَ تَكُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ لَا تَكُونُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ

و روي له شعر في هذا المعنى

نهج البلاغه، حکمت 181