خوش آمدید

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

من غش المسلمين في مشورة فقد برئت منه.

هر که به مسلمانان در مشورتي خيانت کند، من از او بيزارم.

عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج 2، ص 66

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

تصدقوا علي أخيکم بعلم يرشده ورأي يسدده.

با دانشي که برادر شما را راهنمايي مي کند و با نظري که راه درست را به او نشان مي دهد، به وي صدقه بدهيد.

بحار الأنوار، ج 75، ص 105

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

مشاورة العاقل الناصح رشد ويمن وتوفيق من الله، فإذا أشار عليک الناصح العاقل فإياک والخلاف، فإن في ذلک العطب.

مشورت کردن با خردمند خيرخواه، مايه هدايت و ميمنت است و توفيقي است از جانب خداوند، پس هر گاه خيرخواه خردمند تو را راهنمايي کرد، مبادا مخالفت کني که موجب نابودي مي شود.

محاسن، ج 2، ص 438

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

لا مظاهرة أوثق من المشاورة.

هيچ پشتيباني قابل اعتمادتر از مشورت نيست.

محاسن، ج 2، ص 435

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

الحزم أن تستشير ذا الرأي و تطيع أمره.

دورانديشي آن است که با صاحب نظر مشورت کني و به نظر او عمل نمايي.

بحار الأنوار، ج 75، ص 105

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

لن يهلک امرؤ عن مشورة.

هيچ انساني از مشورت کردن نابود نمي شود.

محاسن، ج 2، ص 436

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

فاِذا اَحَبَّ اللهُ عبداً، اِبْتلاءَ بِعظيمِ البلاء.

هرگاه خداوند بنده اي را دوست داشته باشد او را به بلايي بزرگ گرفتار مي کند.

اصول كافي، ج 3، ص 377

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

قال اللهُ تعالي: يا داوُود قل لعبادي، يا عباديِ... .

خداوند به حضرت داود عليه السلام خطاب كرد: اي داود! به بندگانم بگو، اي بندگان من اگر راضي به قضا و شاكر بر نعمتها و صابر در برابر بلاهايم نيستيد، بدنبال پروردگاري غير از من برويد.

بحار الانوار، ج 64، ص 236

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

ما زلتُ اَنا و مِنَ النّبيّين مِنْ قَبلي و المؤمنين، مَبْتَلينَ بِمَنْ يؤُذينا... .

زماني بر من و انبياء پيشين و همچنين مؤمنان نگذشت، مگر اينكه ما را آزار رسانده اند و مؤمن اگر در قله كوه هم باشد آزار مي بيند، براي اينكه مستحق پاداش خداوند شود.

بحار الانوار، ج 64، ص 228

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

اِذا عَمِلَتْ امَّتي خمسَ عَشرةَ خِصْلَةٌ حَلَّ بها الْبَلاءَ... .

هرگاه امّت من پانزده كار را مرتكب شوند گرفتار بلا ميگردند: امانت را غنيمت بدانند و زكات دادن را زيان شمارند، به خاطر رضايت همسر از مادر نافرماني كنند، با دوست خوش رفتار و با پدر بد رفتار باشند. پست ترين افراد بر آنها رياست كنند در حالي كه مردم از ترس احترامشان كنند، آوازهاي نامشروع در مساجد بلند شود ... .

خصال صدوق،ج 2، ص 594