پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
قالَ الله: ما تَحبَّبَ اِلَيَّ عَبدي بشيٍ احبّ اِلَيَّ ممّا افترضتُه عليه و اِنّهُ ليتحبَّبُ اِليَّ بالنافلةِ... .
خداوند مي فرمايد: هيچ بنده اي با چيزي بهتر از انجام واجبات به من اظهار دوستي و محبت نكرده است و همانا بنده با انجام نوافل اظهار محبت و دوستي به من مي نمايد تا آنجا كه محبوب من واقع مي شود، پس زماني كه من او را دوست بدارم گوش او مي شوم كه با آن مي شنود، چشم او مي شوم كه با آن مي بيند، زبان او مي شوم كه با آن سخن مي گويد، دست او مي شوم كه با آن مي گيرد و پاي او مي شوم كه با آن راه مي رود، اگر مرا بخواند اجابتش مي كنم و اگر چيزي از من بخواهد به او خواهم داد.
المحاسن، ج 1، ص 454