خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

طُوبى لِمَنْ ذَلَّ في نَفْسِهِ وَ طابَ كَسْبُهُ؛

آفرين به كسى كه پيش خود فروتن وكسب او پاكيزه (وحلال) باشد.

[ بحارالانوار ج 103 ص 2 ح 3.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اَفْشُوا السَّلامَ، وَاَطْعِمُوا الطَّعامَ، وَصَلُّوا بِاللَّيْلِ وَالنّاسُ نِيامٌ، تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ بِسَلامٍ؛

سلام را روشن ادا كنيد، و طعام بدهيد و هنگامى كه مردم خوابند نماز شب بخوانيد تا با ايمنى وارد بهشت شويد.

[بحارالأنوار، ج 87، ص 159]

امام على علیه السّلام فرمودند:

ما تَرَكْتُ صلاةَ اللَّيْلِ مُنْذُ سَمِعْتُ قَوْلَ النَّبِىِّ صلى الله عليه و آله: «صَلاةُ اللَّيْلِ نُورٌ»، فَقالَ اِبْنُ الْكَوّاءِ: وَ لَيْلَةَ الهَريرِ؟ قالَ: وَلالَيْلَةَ الهَريرِ؛

از روزى كه اين گفتار پيامبراکرم(صلى الله عليه و آله) كه: «نماز شب نور است» را شنيدم نماز شب را ترك نكردم. ابن الكّواء گفت: در شب هرير هم ترك نشد؟ امام علی(عليه السلام) فرمودند: نه، در آن شب هم ترك نشد. (ليلة الهرير نام شبى است كه جنگ سختى ميان على(عليه السلام) و معاويه واقع شد.)

[ بحارالأنوار، ج 41، ص 17 .]

مردى خدمت اميرالمؤمنين علیه السّلام آمد و گفت: اى امير مؤمنان من از نماز شب محروم شدم، امام على عليه السلام فرمودند:

اَنْتَ رَجُلٌ قَدْ قَيَّدَتْكَ ذُنُوبُكَ؛

تو مردى هستى كه گناهانت تو را به بند كشيده است.

[بحارالأنوار، ج 87، ص 146]

امام على علیه السّلام فرمودند:

اَوَّلُ ما يَجِبُ عَلَيْكُمْ لِلّهِ سُبْحانَهُ شُكْرُ اَياديهِ وَ ابْتِغاءُ مَراضيهِ؛

اوّلين وظيفه واجب بر شما در مقابل خداوند سپاسگزارى از نعمتهاى او و جستجوى خشنودى اوست.

[ غرر الحكم، ج 2، ح 3329]

امام على علیه السلام درباره آیه «وَلاتَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا؛ بهره خودت را از دنیا فراموش مکن» فرمودند:

لاتَنْسَ صِحَّتَکَ وَقُوَّتَکَ وَفَراغَک وَشَبابَکَ وَنِشاطَکَ اَنْ تَطْلُبَ بِها الآخِرَةَ؛

فراموش مکن که تندرستى، نیرو و توان، آسودگى، جوانى و نشاط خود را وسیله آخرت طلبى قرار دهى.

[وسائل الشیعه، ج 11، ص 366]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

حُبُّ المالِ يُفْسِدُ الَمالَ، و يُوَسِّعُ الآمالَ؛

مال دوستى عاقبت انسان را تباه مى كند و آرزوها را گسترده و طولانى مى كند.

[ ميزان الحكمه ج 4 ص 2983 ح 19329.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إنَّ أعْظَمَ الحَسَراتِ يَوْمَ القِيامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مالاً فى غَيرِ طاعَةِ اللّه ِ فَوَرِثَهُ رَجُلاً فَأَنفَقَهُ فى طاعَةِ اللّه ِ سُبْحانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الجَنَّةَ وَ دَخَلَ بِهِ الأوَّلُ النّارَ؛

بزرگترين حسرت روز قيامت حسرت خوردن كسى است كه مالى را از راه غير حلال به دست آورد و براى فرد ديگر به ارث گذارد. و او آنرا در راه اطاعت و بندگى خدا صرف كرده و بواسطه آن وارد بهشت گردد و اولى به واسطه آن مال حرام (نخورده) وارد جهنّم گردد.

[ بحارالانوار ج 103 ص 12 ح 57.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إذا أحَبَّ اللّه ُ سُبْحانَهُ عَبْداً بَغَّضَ إلَيْهِ المالَ وَقَصَّرَ مِنْهُ الآمالَ، إذا أرادَاللّه ُ بِعَبْدٍ شَرّاً حَبَّبَ إلَيْهِ المالَ وَبَسَطَ مِنْهُ الآمالَ؛

وقتى خداوند بنده اى را دوست بدارد، مال وثروت را پيش اومنفور وناپسند جلوه مى دهد وآرزوهاى اورا كوتاه مى كند وچون خداوند بدى بنده اى را اراده كند، مال وثروت را محبوب او قرارمى دهد وآرزوهايش را گسترش مى دهد. خداوند متعال بدى هيچ يك از بندگان خود را نمى خواهد مگراينكه خود بنده اعمالى را انجام دهد كه مورد خشم پروردگار خود قرار گيرد كه دراين صورت خداهم اورا رها مى سازد وبه خودش وامى گذارد.

[ غررالحكم ج 3 ص 166 ح 4111 و 4110.]

امام على علیه السّلام فرمودند:

اَوَّلُ الاِْخْلاصِ اَلْيَأْسُ مِمّا فِى اَيْدِى النّاسِ؛

سرآغاز اخلاص، نااميدى از چيزى است كه در دست مردم است.

[غررالحكم، ج 2، ص 3290]