خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اصلُ الزُّهد حُسنُ الرِغبةِ فيما عِندَ اللهِ؛

اساس زهد به اين است كه انسان به نيکويي نسبت به آنچه در نزد خداوند است، ميل و رغبت داشته باشد.

غرر الحكم، ص 275، ح 6058

امام علی علیه السّلام در وصف زاهدان فرمودند:

کانوا قوماً من أهل الدّنیا و لیسُوا من أهلها فکانوا فیها کَمَنْ لیس منها، عملوا فیها بما یبصرون ؛

گروهی هستند که گر چه (در ظاهر) اهل دنیا هستند ولی (در باطن) از اهل دنیا نیستند، در دنیا هستند مانند کسی که در آن نیست، عمل آنها در دنیا به آن چیزی است که بعد از مرگ می بینند و برای دفع عذاب خدا از خود، شتابان به وظائف خود عمل می کنند.

بحار الانوار، ج 67، ص 320

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن قَلَّ حياءُهُ قلَّ ورَعُهُ و مَنْ قَلَّ ورَعُهُ ماتَ قلبُهُ و مَنْ ماتَ قلبُهُ فقَدْ دَخلَ النّارَ؛

كسي كه شرم و حياء او كم شود، وَرَع و پارسايي او كم خواهد شد و هر كس پارسائي او كم شود قلب او مي ميرد و كسي كه قلبش بميرد، داخل آتش جهنّم مي گردد.

تحف العقول، ص 100

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن لا حياءَ لَهُ فلا خيرَ فيهِ؛

كسي كه حياء نداشته باشد، هيچ خيري در او نيست.

تصنيف غررالحكم، ص 257، ح 5465

امام علی علیه السّلام فرمودند:

الزّهدُ اصل الدين؛

زهد، اصل و اساس دين است.

غرر الحكم، ص 275، ح 6046

امام علی علیه السّلام فرمودند:

عليك بالزّهدِ فانّهُ عون الدّين؛

بر شما باد به زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، به درستي كه زهد، همراه دين است.

غرر الحكم، ص 275، ح 6042

امام علی علیه السّلام فرمودند:

الزّهدُ شيمةٌ المتّقين؛

زهد و بي رغبتي به دنيا، خصلت و روش انسانهاي با تقوا است.

غرر الحكم، ص 275، ح 6034

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لا يكونُ زاهداً حتّي يكون متواضعاً؛

هيچ شخصي زاهد نيست مگر اينكه (نسبت به ديگران) متواضع باشد.

بحار الانوار، ج 78، ص 8

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اوّل الزّهد التّزهّد؛

ابتدا و شروع زُهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، با تظاهر به زهد محقق مي گردد.

غرر الحكم، ص 275، ح 6055

امام علی علیه السّلام فرمودند:

الزّهدُ كلُّهُ بين كلمتين في القرآن: قال الله سبحانهُ: لكيلا تَأسَوْا علي ما فاتكم و لا تفرحُوا بما آتيكُم (سوره 57/ آيه 23)؛

تمام زهد در بين دو كلمه از قرآن خلاصه شده است، آنجا كه خداوند سبحان فرمودند: تا هرگز بر آنچه از دست شما رفته، اندوه مخوريد و بر آنچه داريد و به دست مي آوريد شاد نباشيد.

بحار الانوار، ج 70، ص 52