خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَ اللّه ُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ، وَمُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمارٍ مَحْدُودٍ، لِتَتَنازَعُوا سَبَقَهُ، فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ، وَاطْوُوا فُضُولَ الْخَواصِرِ، وَلاَ تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَوَلِيمَةٌ. ما أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزائِمِ الْيَوْمِ، وَأَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذاكِيرِ الْهِمَمِ! ؛

خداى تبارك و تعالى اداى شكر خويش را از شما طلبيده است و وارث امر خود قرارتان داده است. او شما را در ميدان زندگى فرصت تمرين و آزمايش داده است تا از يكديگر گوى سبقت برباييد، پس كمر بندها را محكم ببنديد شكم ها را از طعامِ افزون تهى نگه داريد، بدانيد كه هرگز عزمِ استوار با سور چرانى قابل جمع نيست! چه بسيار خواب شبانه، كه اراده هاى روز را درهم مى شكند و چه بسيار سياهى ها و تاريكى ها ى گونه گون ـ كه برياد آورى و توجه به اهداف پرده مى پوشد.

[نهج البلاغه ، خطبه 238.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اِعْمَلُوا بِالْعِلْمِ تَسْعَدُوا؛

به علم عمل كنيد تا سعادت مند شويد.

شرح غررالحكم: ج2، ص239

امام علی علیه السّلام فرمودند:

قِيامُ اللَّيْلِ مُصِحَّةُ الْبَدَنِ وَ رِضَى الرَّبِّ وَ تَمَسُّكٌ بِأَخْلاقِ النَّبِيِّينَ وَ تَعَرُّضٌ لِرَحْمَتِهِ؛

شب زنده دارى موجب صحّت بدن و رضايت پروردگار و آراسته شدن به اخلاق پيامبران و قرار گرفتن در معرض رحمت الهى است.

تهذيب الاحكام، ج 2، ص 121 ، ح 457

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إِنَّ الْفِتَنَ إِذا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ؛ يُنْكَرْنَ مُقْبِلاَتٍ، وَيُعْرَفْنَ مُدْبِراتٍ، يَحُمْنَ حَوْمَ الرِّياحِ، يُصِبْنَ بَلَدا وَيُخْطِئْنَ بَلَدا؛

بى گمان، فتنه ها چون روى مى آورند فضا را به شبهه مى الآيند (فضا را مشتبه مى كنند) و چون پشت مى كنند، آگاهى مى بخشند. بهنگام روى آوردن ـ در آغاز ـ ناشناخته اند، اما به گاه رفتن ـ و بروز آثار ـ شناخته مى شوند هجومشان گردبادى كور را مى ماند كه به شهرى فرود مى آيند و شهرى ديگر را ناديده مى گيرند.

[نهج البلاغه ، خطبه 92.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّ أَخْوَفَ ما أَخافُ عَلَيْكُمُ اثْنَتانِ: اتِّباعُ الْهَوَى، وَطُولُ الْأَمَلِ فَأَمَّا اتِّباعُ الْهَوَى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ، وَأَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الاْخِرَةَ؛

اى مردم، دو چيز است كه بيش از هر موضوع ديگر از گرفتارى شما به آنها نگران و بيمناكم: يكى تبعيت از هوى و هوس و ديگر آرزوى دور و دراز، زيرا پيروى از هوسها مانع ـ اجرا و عمل به ـ حق مى شود و آرزوهاى دراز، آخرت را به فراموشى مى سپارد.

[نهج البلاغه ، خطبه 42 .]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَلاَتَظُنُّوابِيَاسْتِثْقالاً فِيحَقٍّ قِيلَ لِي،وَلاَالِْتماسَ إِعْظامٍ لِنَفْسِي، فَإِنَّهُ مَـنِ اسْتَثْقَلَ الْحَقَّ أَنْ يُقالَ لَهُ أَوِالْعَدْلَ أَنْ يُعْرَضَ عَلَيْهِ، كانَ الْعَمَلُ بِهِما أَثْقَلَ عَلَيْهِ فَلاَتَكُفُّواعَنْ مَقالَةٍ بِحَقٍّ، أَوْ مَشُورَةٍ بِعَدْلٍ،...فَإِنَّمَا أَنَا وَأَنْتُمْ عَبِيدٌ مَمْلُوكُونَ لِرَبٍّ لاَ رَبَّ غَيْرُهُ؛ يَمْلِكُ مِنَّا ما لاَ نَمْلِكُ مِنْ أَنْفُسِنا... ؛

و چنين مپنداريد كه اگر با من سخن حقى گفته شود مرا گران مى آيد و نيز گمان مبريد كه من خواهان بزرگداشت خويش ـ تملق ـ هستم زيرا آن كه از شنيدن حق و يا از پيشنهاد عدالت احساس سنگينى كند، عمل به آن دو، برايش سنگين تر خواهد بود. پس، از گفتن سخن حق و ارائه نظر عدل دريغ نكنيد...واقعيت اين است كه من و شما همگى بندگان پروردگارى هستيم كه جز او خدايى نيست و او بيش از آنچه ما نسبت به خود مالكيم بر ما تملك دارد.

[نهج البلاغه، خطبه 216.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ذَوُوا العُيُوبِ يُحِبُّونَ إِشاعَةَ مَعايِبِ النّاسِ لِيَتَّسِعَ لَهُمُ الْعُذْرُ فى مَعايِبِهِمْ؛

رسوايانِ آلوده، پخش و شيوع عيبهاى مردم را دوست دارند تا براى بدنامى هاى خود زمينه عذرتراشى داشته باشند.

[غرر الحكم 1: 407]

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اَلْعُمْرُ تُفْنيهِ اللَّحَظاتُ؛

لحظه ها [ى زودگذر] است كه عمر را به [دست] فنا مى سپارد.

شرح غررالحكم: ج1، ص92

امام علی علیه السّلام فرمودند:

 

خداوند تبارك و تعالى چهار چيز را در دلِ چهار چيز مخفى نموده است: [1] خشنودى اش را در طاعتش مخفى نموده، پس مبادا كه چيزى از طاعت او را كوچك بشماريد، زيرا ممكن است خشنودى او در همان باشد و تو نمى دانى . [2] و ناخشنودى اش را در معصيتش مخفى كرده، پس مبادا كه چيزى از معصيت او را كوچك بشماريد، زيرا ممكن است ناخشنودى او در همان باشد و تو نمى دانى. [3] و اجابتش را در دعاى از خود مخفى ساخته، پس چه بسا كه اجابت او در همان باشد و تو نمى دانى. [4] و ولىّ اش را در ميان بندگانش مخفى نموده است. پس مبادا هيچ بنده اى از بندگان خدا را كوچك بشماريد، زيرا اى بسا، همو ولىّ او باشد و تو نمى دانى.

الخصال: ص 209، ح 31

امام علی علیه السّلام فرمودند:

رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُم یَدْعُوا النّاسَ اِلَى الحَقِّ، یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الحَدیدِ، لا تَزِلُّهُمُ الرَّیاحُ الْعَواصِفُ، وَ لایَمِلُّونَ مِنَ الْحَرْبِ، وَ لا یَجْبِنُونَ، وَ عَلَى اللّه ِ یَتَوَکَّلُونَ، وَ الْعاقِبةُ لِلْمُتَقینَ؛

مردى از قم، مردم را به سوى حق دعوت مى کند، گروهى با او همراه مى شوند که همانند پاره هاى آهن هستند، که بادهاى تند آنان را نمى لغزاند، و از جنگ خسته نمى شوند و نمى ترسند، و بر خدا توکّل مى کنند، و عاقبت خیر براى پرهیزکاران است.

بحارالانوار، ج 60 ، ص 216