خوش آمدید

امام على علیه السّلام فرمودند:

كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله اِذا بُشِّرَ بِجارِيَةٍ قالَ: رَيْحانَةٌ، وَرِزْقُها عَلَى اللّهِ؛

هرگاه رسول خدا (صلى الله عليه و آله) را به ولادت دخترى مژده مى دادند، مى فرمودند: ريحان و دسته گل است و روزىِ او بر خداست.

سُنَنُ النَّبى،ص 80

امام على علیه السّلام فرمودند:

كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُرَجِّلُ شَعْرَهُ وَ اَكْثَرُ ما كانَ يُرجّـِلُ شَعْرَهُ بِالْماءِ؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، همواره موهاى خود را شانه مى زد و بيشتر اوقات، موى خود را با آب صاف مى كرد و شانه مى زد.

سُنَنُ النَّبى،ص 91

امام على علیه السّلام فرمودند:

كانَ (رسول الله صلى الله عليه و آله) اِذا اَوى اِلى مَنْزِلِهِ جَزَّءَ دُخُولَهُ ثَلاثَةَ اَجْزاءَ: جُزْءا لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ،وَ جُزْءا لِأَهْلِهِ وَجُزْءا لِنَفْسِهِ؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، وقتى به خانه خويش مى رفت، اوقاتش را سه قسمت مى كرد: بخشى براى خداى متعال، بخشى مخصوص خانواده و بخشى هم براى كارهاى شخصى خود.

مكارم الاخلاق، ص 13

امام على علیه السّلام فرمودند:

كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله، يَخْزُنُ لِسانَهُ اِلاّعَمّا كانَ يَعْنيهِ وَ يُؤَلِّفُهُمْ وَ لا يُنَفِّرُهُمْ؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، زبان خويش را از غير سخنان مورد نياز باز مى داشت و كلامش مردم را الفت مى بخشيد و آنان را دور و بيزار نمى ساخت.

سُنَنُ النَّبى،ص 15

امام على علیه السّلام فرمودند:

كانَ رَسُولُ اللّه صلى الله عليه و آله لايُؤْثِرُ عَلَى الصَّلوةِ عِشآءً وَلا غَيْرَهُ وَ كانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها كَاَنَّهُ لايَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَميما؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) هيچ چيز را، نه شام و نه غير آن را بر نماز مقدّم نمى داشت. هرگاه وقت نماز فرا مى رسيد، ديگر نه خانواده مى شناخت و نه دوست.

سُنَنُ النَّبى،ص 268

امام على علیه السّلام فرمودند:

مَاانْتَصَرَ لِنَفْسِهِ مِنْ مَظْلَمَةٍ حَتّى يَنْتَهِكَ مَحارِمُ اللّهِ فَيَكُونُ حينَئِذٍ غَضَبُهُ لِلّهِ تَبارَكَ وَتَعالى؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از ستمى كه به خود او مى شد انتقام نمى گرفت، مگر آن كه حريم الهى هتك شود، كه در آن صورت خشم مى كرد و غضبش براى خدا بود.

سُنَنُ النَّبى،ص 45

امام علی علیه السّلام از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نقل مى کند که فرمودند:

مَنِ اسْتاکَ کُلَّ یَوْمٍ مَرَّةً رَضِىَ اللّه ُ عَنْهُ وَ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنِ اسْتاکَ کُلَّ یَوْمٍ مَرَّتَیْنِ فَقَدْ اَدامَ سُنَّةَ الْأَنِبْیاءِ وَ کَتَبَ اللّه ُ لَهُ بِکُلِّ صَـلاةٍ یُصَلّیها ثَوابَ مِأَةَ رَکْعَةٍ وَ أْستَغْنى عَنِ الْفَقْرِ؛

کسى که روزى یک بار مسواک بزند خدا از او راضى مى شود و براى او بهشت است و کسى که روزى دوبار مسواک بزند روش پیامبران را ادامه داده و خدا بر هر نمازش ثواب صد رکعت مى نویسد و از تنگدستى به بى نیازى مى رسد.

بحارالانوار، ج 76، ص138، ح 49

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَا افْتَقَرَ أَهْلُ بَيْتٍ يَأْتَدِمُونَ بِالْخِلِّ وَ الزَّيْتِ وَ ذلِكَ أُدْمُ الْأَنْبِياءِ؛

خانواده اى كه به خوردن سركه و روغن زيتون عادت داشته باشند، هرگز فقير نمى شوند و اين نانخورش پيامبران است.

بحارالانوار، ج 11، ص 67، ح 19

امام على علیه السّلام فرمودند:

 

اگر خداوند تكبّر ورزيدن را به كسى اجازه مى داد، حتما در مرحله نخست آن را مخصوص پيامبران و اولياء خود مى ساخت، اما خداوند تكبر و خود برتر بينى را براى همه آنها منفور شمرده است، و تواضع و فروتنى را برايشان پسنديده، پيامبران گونه ها را بر زمين مى گذاردند و صورت ها را بر خاك مى سائيدند، و پر و بال خويشتن را براى مؤمنان مى گسترانيدند، تا آنجا كه مردم بى خبر آنها را ضعيف و ناتوان مى شمردند، خداوند آنان را با گرسنگى امتحان نمود و به مشقت و ناراحتى مبتلا ساخت، با امور ترسناك آزمايش كرد، و با سختى ها و مشكلات خالص گردانيد و از بوته آزمايش پيروز بيرون آمدند.

نهج البلاغه: خطبه 192

امام على علیه السّلام فرمودند:

قالَ أَميرُالْمُؤْمنينَ عليه السلام قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله: إِنّا مَعاشِرَالْأَنْبِياءِ أُمِرْنا أَنْ نُكَلِّمَ النّاسَ بِقَدْرِ عُقُولِهِمْ. قالَ فَقالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله: أَمَرَنى رَبّى بِمُداراةِ النّاسِ كَما أَمَرَنا بِإِقامَةِ الْفَرائِضِ؛

اميرمؤمنان(عليه السلام) مى فرمايند: پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: ما پيامبران مأموريم كه با مردم به اندازه درك آنان صحبت كنيم. و باز پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: پروردگارم مرا فرمان داده كه با مردم مدارا كنم، همان گونه كه مأموريم واجبات را به پا داريم.

بحارالانوار، ج 2، ص 69، ح 23