خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

 

آن که میانه روی کند، تهی دست نخواهد شد.

نهج البلاغه، حکمت 140.

امام على علیه السّلام فرمودند:

بَرَكَةُ الْعُمْرِ فى حُسْنِ العَمَلِ ؛

بركت عمر در خوب انجام دادنِ كارهاست.

غررالحكم ، ح 4434 .

امام على علیه السّلام فرمودند:

كَثْرَةُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزيدُ فِى الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّكْرَ ؛

زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى افزايد و نام را پرآوازه مى سازد.

غررالحكم، ح 7113 .

امام على علیه السّلام فرمودند:

زيادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِى الاَْجَلِ ؛

شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زياد مى كنند و بر مُهلت زندگى مى افزايند.

عيون الحكم والمواعظ، ص 275، ح 4999.

امام على علیه السّلام فرمودند:

مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛

هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه مى شود.

عيون الحكم والمواعظ ، ص 429، ح 7334 .

امام علی علیه السّلام فرمودند:

يا مُؤمِنُ اِنَّ هذَا الْعِلْمَ وَالاَدَبَ ثَمَنُ نَفْسِكَ فَاجْتَهِدْ فى تَعَلُّمِها فَما يَزيدُ مِنْ عِلْمِكَ وَ اَدَبِكَ يَزيدُ فى ثَمَنِكَ وَ قَدْرِكَ، فَاِنَّ بِالْعِلْمِ تَهْتَدى اِلى رَبِّكَ؛

اى انسان با ايمان، در حقيقت اين دانش و ادب، بهاى توست، پس در آموختن آن بكوش، زيرا هرچه بر دانش و ادبت افزوده شود، بر ارج و بهاى تو افزوده مى شود، چرا كه با دانش به سوى پروردگارت هدايت مى شوى.

روضة الواعظين، ص 11.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اَعَزُّ الْعِزِّ الْعِلْمُ ؛ لاِءَنَّ بِهِ مَعْرِفَةُ الْمَعادِ وَ الْمَعاشِ، وَ اَذَلُّ الذُّلِّ الْجَهْلُ ؛ لاِءَنَّ صاحِبَهُ اَصَمُّ ، اَبْكَمُ ، اَعْمى ، حَيْرانُ؛

عزيزترين عزّت، دانش است، چرا كه با آن معاد شناخته مى شود و راه كسب معاش به دست مى آيد و خوارترين خوارى، نادانى است، چرا كه نادان كر و لال و كور و سرگردان است.

نزهة الناظر، ص 70، ح 65.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

كُلَّمَا ازْدادَ عِلْمُ الرَّجُلِ زادَتْ عِنايَتُهُ بِنَفْسِهِ وَ بَذَلَ فى رياضَتِها وَ صَلاحِها جُهْدَهُ؛

هر اندازه دانش انسان بيشتر شود، توجه او به خودش بيشتر مى گردد و در رياضت و رشد و اصلاح نَفْس، كوشش بيشترى مى نمايد.

غرر الحكم ، ح 7204.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

 

اى جوياى دانش! دانش فضيلت هاى بسيارى دارد: سَرش تواضع، چشمش دورى از حسد، گوشش فهم، زبانش راستگويى، حافظه اش جستجو، دلش خوش نيّتى، عقلش شناخت اشياء و امور، دستش رحمت، پايش ديدار دانشمندان، همّتش سلامت، حكمتش تقوا، قرارگاهش نجات، جلودارش عافيت، مَركبش وفا، سلاحش نرمى سخن، شمشيرش خشنودى، كمانش سازگارى، سپاهش گفتگو با دانشمندان، داراييش ادب، اندوخته اش پرهيز از گناهان، توشه اش نيكى، جايگاهش، گفت وگو و مذاكره، رهنمايش هدايت و دوستش، عشق به نيكان است.

كافى ، ج 1، ص 48، ح 2.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ايّاكَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَكَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَ قَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَكَ وَ لا مافاتَهُ اسْتَدْرَكَ ؛

از آرزوى دور و دراز بپرهيز، چه بسا فريب خورده اى كه به آرزوى دراز خويش، فريب خورد و كارش را تباه و مرگش را قطعى كرد و در نتيجه، نه به آرزويش رسيد و نه آنچه را كه از دست داده بود، جبران كرد.

عيون الحكم والمواعظ ، ص 99، ح 2278 .