خوش آمدید

ابوحمزه ثمالى مى‏‌گوید: امام سجاد علیه ‏السلام در ماه مبارک رمضان تمام شب را نماز مى‏‌خواند و هنگامى که سحر مى‌‏شد این دعا را مى‌‏خواندند:

اِلهى لا تُؤَدِّبْنى بِعُقوبَتِکَ . . . الخ.

خدایا مرا با عذاب خودت ادب مکن ... (همان دعاى معروف ابو حمزه ثمالى است.)

وسائل الشیعة، ج 5، ص 174

به امام سجاد علیه ‏السلام گفته شد: هنگامى که مسافرت مى‏کنید، چرا خودتان را از اهل کاروان کتمان مى‏کنید و نمى‏شناسانید؟ حضرت فرمودند:

أکْرَهُ أنْ آخُذَ بِرَسُولِ اللّه‏ِ مالا اُعْطى مِثْلَهُ.

دوست ندارم از وابستگى به رسول خدا استفاده کنم با این که خدمتى در مقابل آن وابستگى انجام ندادم.

بحارالانوار، ج 46، ص 93، ح 82

ابو عبداللّه‏ دامغانى مى‏‌گوید: امام سجاد علیه ‏السلام از گردو و شَکر صدقه مى‏‌داد. از حکمت این کار سؤال شد، حضرت این آیه را خواندند که:

«لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» [آل عمران، 92.]

«به نیکى و رستگارى نمى‌رسید تا این که از آنچه دوست دارید انفاق کنید.»

بحار الانوار، ج 46، ص 89

در روایت احمد بن حنبل از معمر به نقل از شیبه بن نعامه آمده است که :

اِنَّهُ کانَ [الامام السجاد علیه السلام] یَقُوتُ مِأةَ أَهْلِ بَیْتٍ بِالْمَدینَةِ.

امام سجاد علیه ‏السلام صد خانواده را در مدینه غذا مى‏داد و آنان را تأمین مى‏کرد.

بحارالانوار، ج 46، ص 88

هنگامى که فقیر خدمت امام سجاد علیه ‏السلام مى ‏آمد، امام مى‏ فرمودند:

مَرْحَبا بِمَنْ یَحْمِلُ زادى اِلَى الآخِرَةِ.

آفرین بر کسى که زاد و توشه مرا به آخرت حمل مى‏کند.

بحارالانوار، ج 46، ص 98

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

لَأَنْ أدْخُلَ السُّوقَ وَمَعى دِرْهَمٌ أَبْتاعُ بِهِ لَحْما لِعِیالى وَقَدْ قَرَمُوا اِلَیْهِ أَحَبُّ اِلَىَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ نَسِمَةً.

اینکه وارد بازار شوم و همراهم درهمى باشد که با آن براى خانواده‏ام گوشتى بخرم که به آن اشتیاق دارند، براى من محبوبتر است از اینکه فردى را آزاد کنم.

وسائل الشیعة، ج 15، ص 251، ح 6

امام سجاد علیه ‏السلام این چنین بودند: هنگامى که به ایشان بشارت فرزندى مى‌‏دادند، نمى‌‏پرسید پسر است یـا دختر؟ بلکه مى‏‌پرسیدند:

أَسَوِىٌّ؟ فَاِذا کانَ سَوِیّا قالَ: اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى لَمْ یَخْلُقْ مِنّى خَلْقا مُشَوَّها.

آیا سالم است؟ وقتى سالم بود، مى‌فرمودند: حمد و ستایش مخصوص خدایى است که از من مخلوق ناقص و زشت خلق نکرده است.

وسائل الشیعه، ج 15، ص 143، ح 1

امام سجاد علیه السلام هنگامى که طالب علمی خدمتشان مى‏‌رسید، مى‏‌فرمودند:

مَرْحَبا بِوَصیَّةِ رَسُولِ‏ اللّه‏ِ صَلَّى‌‏اللّه‏ُ عَلَیْهِ وَآلِهِ. ثُمَّ یَقُولُ: اِنَّ طالِبَ الْعِلْمِ اِذا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ لَمْ یَضَعْ رِجْلَهُ عَلى رَطْبٍ وَلا یابِسٍ مِنَ الاَْرْضِ اِلاّ سَبَّحَتْ لَهُ اِلَى الاَْرَضینَ السّابِعَةِ.

آفرین بر وصیّت رسول‏ خدا صلّى‏ اللّه‏ علیه ‏و ‏آله. سپس مى‏‌فرمودند: هنگامى که طالب علم از منزلش خارج مى‏ شود پایش را روى هیچ تر و خشکى از زمین نمى‏ گذارد مگر این که زمین تا طبقه هفتم بر او تسبیح مى ‏گوید.

بحارالانوار، ج 1، ص 168، ح 16

به امام سجاد علیه ‏السلام گفته شد: شما برترین مردمید ولى با مادرتان در یک کاسه غذا نمى‏‌خورید با این که او چنین مى‏‌خواهد. حضرت فرمودند:

أَکْرَهُ أَنْ تَسْبِقَ یَدى اِلى ما سَبَقَتْ اِلَیْهِ عَیْنُها فَأکَونَ عاقّا لَها فَکانَ بَعْدَ ذلِکَ یُغَطّى الْغَضَارَةَ بِطَبَقٍ وَیُدْخِلُ یَدَهُ مِنْ تَحْتِ الطَّبَقِ وَیَأْکُلُ.

من دوست ندارم دستانم به طرف چیزى دراز شود که قبلش چشم مادرم به آن افتاده است و من عاقّ او شوم. پس از این امام با طبقى روى کاسه سفالى را مى‌‏پوشاند و دستش را زیر طبق مى‌‏برد و غذا مى‏‌خورد.

بحارالانوار، ج 46، ص 93 و بلاغة الامام على بن‏الحسین علیهماالسلام ص214 باب سوم کلمات قصار

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:

إذا ذَبَحَ الحاجُّ کانَ فِداهُ مِنَ النّارِ؛

قربانى کردن حاجى ، فدیه او در برابر آتش خواهد بود.

بحار الأنوار، ج 99، ص 288