خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مجالسة أهل الهوي منساة للإيمان و محضرة للشيطان.

همنشيني با هوسرانان باعث از ياد رفتن ايمان و حاضر شدن شيطان است.

نهج البلاغه، خطبه 86

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إنما بدء وقوع الفتن أهواء تتبع ... فهنالک يستولي الشيطان علي أوليائه، وينجو الذين سبقت لهم من الله الحسني.

در حقيقت نقطه آغاز فتنه ها و گمراهيها، پيروي از هواهاي نفس است، در اين جاست که شيطان بر دوستان خود استيلا مي يابد، اما کساني که پيشتر لطف خدا شامل حالشان گشته است (از سلطه شيطان) مي رهند.

نهج البلاغه، خطبه 50

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن کثُرَ مِزَاحُهُ لم يَخِلَّ مِن حَاقِدٍ عَلَيهِ وَ مُستَخِفٍّ بِهِ.

هر که زياد شوخي کند، از داشتن بدخواه و کسي که او را خفيف شمارد بي نصيب نخواهد بود.

غرر الحکم، ح 8930

امام علی علیه السّلام در نامه خود به مالک اشتر فرمودند:

إیاک والإعجاب بنفسک، والثقة بما یعجبک منها، وحب الإطراء، فإن ذلک من أوثق فرص الشیطان فی نفسه لیمحق ما یکون من إحسان المحسنین.

از خودپسندی و تکیه به آنچه موجب خودپسندی تو می شود و از علاقه به مدح و ستایش دوری کن، زیرا این خصلتها از مهمترین فرصتهای شیطان است تا نیکی نیکوکاران را نابود کند.

نهج البلاغه، نامه 53

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن کثُرَ مِزَاحُهُ اُستُجهِلَ.

هر که زياد شوخي کند، نادان شمرده مي شود.

غرر الحکم، ح 7883

امام علی علیه السّلام فرمودند:

في السَّفَهِ وَکثرَةِ المِزَاحِ اَلخُرقُ.

در سبک سري و شوخي زياد، حماقت نهفته است.

غرر الحکم، ح 6523

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اتخذوا التواضع مسلحة بينکم وبين عدوکم إبليس وجنوده، فإن له من کل امة جنودا وأعوانا، ورجلا وفرسانا.

تواضع و فروتني را سلاح ميان خود و دشمنانتان يعني ابليس و سپاهيانش قرار دهيد، زيرا او در هر امتي لشکريان و ياران و نيروهاي پياده و سواره، دارد.

نهج البلاغه، خطبه 192

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لِکلِّ شَئٍ بَذرٌ وَبَذرُ العَدَاوَةِ اَلمِزَاحُ.

هر چيزي را بذري است و بذر دشمني شوخي است.

غرر الحکم، ح 7316

امام علی علیه السّلام در نامه خود به حارث همدانی فرمودند:

احذر الغضب، فإنه جند عظیم من جنود إبلیس.

از خشم دوری کن، زیرا که خشم یکی از لشگریان بزرگ ابلیس است.

نهج البلاغه، نامه 69

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن کَثُرَ مِزَاحُهُ قَلَّ وِقَارُهُ.

هر که زياد شوخي کند، وقارش کم مي شود.

غرر الحکم، ح 8432