خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لا دِينَ لِمُسِئِ الظَّنِّ.

براي بد گمان، ديني نيست (دين ندارد).

غرر الحكم، ح 10511

امام علی علیه السّلام فرمودند:

سُوءُ الظَّنِّ بِمَن لا يَخُونُ مِنَ اللُّؤمِ.

بدبيني به كسي كه خيانت نمي كند، از پستي است.

غرر الحكم، ح 5574

امام علی علیه السّلام به مالک اشتر فرمودند:

لا تُدخِلَنَّ فی مَشورتک بخیلاً یَعْدِلُ بک عن الفضلِ و یَعدِکُ الفقر.

در مشورت خود انسان بخیل را دخالت مده که تو را از نیکی و بخشش باز داشته، از فقر و تنگدستی می‌ترساند.

نهج البلاغه، نامه 53

امام علی علیه السّلام فرمودند:

سُوءُ الظَّنِّ يُفسِدُ الاُمُورَ وَيبعثُ عَلَي الشُّرُورِ.

بدگماني كارها را تباه مي كند و باعث روي آوردن به انواع بديها مي شود.

غرر الحكم، ح 5575

امام علی علیه السّلام فرمودند:

و مَن تَكَبَّرَ حُقِّرَ.

هر کس تکبر ورزد، تحقير گردد.

نهج السعادة، ج 1، ص 54

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اِطرَحُوا سُوءَ الظَّنِّ بَينَكُم، فَإِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ نَهَي عَن ذَلِكَ.

سوء ظن و بدبيني نسبت به يكديگر را دور افكنيد؛ زيرا خداي عزوجل از اين امر نهي فرموده است.

الخصال، ص 624

امام علی علیه السّلام فرمودند:

و مَن خَالَطَ العُلَمَا وُقِّرَ وَ مَن خَالَطَ الاَنذَالَ حُقِّرَ.

هر کس با علما معاشرت کند، مورد احترام قرار گيرد و هر کس با فرومايگان معاشرت نمايد تحقير شود.

نهج السعادة، ج 1، ص 52

امام علی علیه السّلام فرمودند:

عَجِبتُ لِلبَخيلِ يَستَعجِلُ الفقرَ الذي مِنهُ هَرَبَ و يَفُوتُهُ الغِنَي الذي إيّاه طَلَبَ فَيَعيشُ في الدّنيا عَيْشَ الفُقراء و يُحاسَبُ في الاخرةِ حِسابَ الأغنياء.

در شگفتم از براي شخص بخيل كه مي‌شتابد به سوي تنگدستي و فقري كه از آن گريزان است و مال و ثروتي را كه مي‌جويد از دست مي‌دهد، لذا در دنيا مانند فقيران زندگي مي‌كند و در آخرت مانند توانگران به حسابش رسيدگي مي‌شود.

نهج البلاغه، حکمت 121

امام علی علیه السلام در فرمان استانداری مصر به مالک اشتر فرمودند:

إِنَّ البُخلَ وَالجَورَ وَالحِرصَ غَرَائِزُ شَتَّی یَجمَعُهَا سُوءُ الظَّنِّ بِاللهِ، کُمُونُهَا فی الأَشرَارِ.

همانا بخل و ستم و آزمندی (حرص) خصلتهای گوناگونی هستند که منشأ آنها بدگمانی به خداست و در نهاد اشرار از مردمان نهفته اند.

بحار الانوار، ج 77، ص 243

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لاتُحَقِّرُوا ضُعَفَا إخْوَانِكُمْ، فَإِنَّهُ مَنْ اِحْتَقَرَ مُؤمِناً لم يَجْمَعِ اللهُ عَزَّوَجَلَّ بَيْنَهُمَا في الْجَنَّةِ إِلا أَنْ يَتُوبَ.

برادران خود را که دچار ضعف (مالي) هستند خوار و حقير نشماريد که هر کس مومني را خوار شمارد خدا در ميان آنها در بهشت جمع نخواهد کرد مگر آنکه توبه کند.

الخصال، ص 614، ح 10