خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَنْ سَما إِلَي الرِّياسَةِ صَبَرَ عَلي مَضَضِ السِّياسَةِ.

هر كس بر مسند سياست نشيند، بايد بر رنج سياست صبر كند.

ميزان الحكمه، ح 9002

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مِن واجِبِ حُقُوقِ اللَّهِ عَلَي العِبادِ النَّصيحَةُ بِمَبلَغِ جُهدِهِم وَ التَّعاوُنُ عَلي إقامَةِ الحَقِّ بَينَهُم.

از حقوقي که خدا بر بندگان واجب کرده، خيرخواهي به اندازه توان و ياري كردن يكديگر براي برپايي حق در ميان خود است.

نهج البلاغه، خطبه 216

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مَن كَثُرَ جَميلُهُ أجمَعَ النّاسُ عَلي تَفضيلِهِ.

آن كه نيكي ها و فضايلش فراون شود، مردم بر برتري اش اتّفاق كنند.

عيون الحكم و المواعظ، ح 8218

امام علی علیه السّلام فرمودند:

مِلاكُ السِّياسَةِ العَدلُ.

ملاک و اساس سياست، عدالت است.

ميزان الحكمه، ح 9016

امام علی علیه السّلام فرمودند:

حُسنُ السِّياسَةِ يَستَدِيمُ الرِّئاسَةَ.

سياست نيکو، موجب پايندگي و دوام رياست است.

ميزان الحكمه، ح 8998

امام علی علیه السّلام فرمودند:

الله الله في الطبقة السفلي ... و اجعل لهم قسما من بيت مالک.

خدا را، خدا را، در نظر بگير درباره گروه فرودستان ... و آنان را از بيت المالي که در اختيار تو است، نصيبي بخش.

نهج البلاغه، نامه 53

امام علی علیه السلام به یکی از کارگزاران‌شان نوشتند:

أما بعد. فقد بلغنی عنک أمر، ان کنت فعلته فقد اسخطت ربک و عصیتامامک، و اخزیت امانتک. بلغنی أنک جردت الارض فأخذت ما تحت قدمیک، و اکلت ما تحت یدیک ... .

اما بعد، درباره تو به من خبری رسیده است، اگر چنین کرده باشی، همانا که خدای خویش را به خشم آورده و از فرمان پیشوای خود سرباز زده و در امانت، کار به رسوایی کشانده ای، مرا گفته اند که (به ستم)، زمین را از بار و بر، تهی ساخته ای و چیزهای زیر پای مردمان (باغ و بستانشان) را گرفته ای و اموالشان را خورده ای. اینک، حساب خود را نزد من بفرست و بدان که حساب خواهی خدا از حساب رسی آدمیان، عظیم تر است. و السلام.

نهج البلاغه، نامه 40

امام علی علیه السلام خطاب به مالک اشتر فرمودند:

ایاک و الاستئثار بما الناس فیه أسوة ... .

بپرهیز از انحصار طلبی در چیزهایی که همه مردم در آنها برابرند.

نهج البلاغه، نامه 53

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ما با لکم! لا سددتم لرشد! و لا هديتم لقصد! أ في مثل هذا ينبغي لي أن أخرج؟ و إنما يخرج في مثل هذا رجل ممن أرضاه من شجعانکم و ذوي بأسکم، و لا ينبغي لي أن أدع الجند ... .

(امام علي عليه السلام سپاهي را به شام فرستاده بودند و در صدد بود که سپاهي ديگر در پي آنها بفرستند. امام مردم را به جهاد بر مي انگيختند و مردم، مدتي طولاني خاموش بودند.) شما را چه مي شود؟ به راه رشد توفيق نمي يابيد؟ به راه ميانه رهبري نشويد! آيا در زماني چنين، سزاوار است که من از شهر بيرون بروم؟ همانا در چنين هنگام بايد مردي از دليران و نيرومندان شما که من بپسندم، بيرون رود و سزاوار نيست که من لشکريان و شهر را و بيت المال و جمع آوري خراج زمين و داوري بين مسلمانان را واگذارم و رسيدگي به درخواست هاي مطالبين را رها کنم و با دسته اي در پي دسته اي ديگر بيرون روم.

نهج البلاغه، خطبه 119

امام علی علیه السّلام فرمودند:

أتأمروني أن أطلب النصر بالجور؟ لا، و الله لا أفعل ما طلعت شمس و (ما) لاح في السماء نجم. (و الله ) لو کانت أموالهم لي لواسيت بينهم، فکيف و انما هي أموالهم!

آيا مرا مي گوييد که پيروزي را از راه ستم بجويم؟! نه، به خدا سوگند تا خورشيد مي تابد و ستاره اي در آسمان مي درخشد، دست به چنين کاري نمي زنم. به خدا سوگند اگر اين اموال از خودم بود، هر آينه مساوات را در ميان آنان مراعات مي کردم، چه رسد به اين که مال خودشان است (بيت المال).

امالي مفيد، ص 193