خوش آمدید

امام علی علیه السّلام در وصف حضرت عیسی علیه السّلام فرمودند:

 

او سنگ را بالش خود می‌کرد و جامه خشن می‌پوشید. نان خشک می‌خورد، چراغش در شب ماه، و سبزیجاتش گیاهانی بود که برای چارپایان می‌رویید.

نهج البلاغه، خطبه 160

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لا يَشْغَلَهُ شأنٌ و لا يُغَيّرهُ زمانٌ ... .

خداوند را هيچ كاري از كار ديگر باز ندارد و زماني او را دگرگون نسازد، مكان او را در بر نگيرد و زباني او را توصيف نتواند، نه شمارش قطره هاي باران از او پوشيده ماند، نه ستارگان آسمان، نه ذرات خاك كه باد آن را به هوا مي برد، نه حركت مورچه بر سنگ صاف و نه خوابگاه مورچگان در شب تار، محل افتادن برگ ها و حركت پنهاني مردمك چشم ها، همه را مي داند.

نهج البلاغه، خطبه 178

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ما اَعظَمَ فَوْزَ مَنِ اقْتَفي اَثَر النّبيّين.

چه بزرگ است رستگاري كسي كه دنباله رو پيامبران باشد.

غررالحكم، ح 9557

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِلْعِلْمِ أهْلاً وَ فَرَضَ عَلي الْعِبادِ طاعَتَهُمْ بِقَوْلِهِ: «و آتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أبْوابِها» وَ الْبُيُوتُ هِي بُيُوت العلْمِ الَّذي إسْتَوْدَعَتْهُ الأنبِياءُ وَ أبْوابِها أوْصياؤُهُمْ.

خداوند براي «علم» جايگاهي مناسب مقرر داشته است و بر بندگانش اطاعت از آن را واجب گردانده و فرموده: از درب خانه داخل شويد و منظور از بيوت خانه هاي علم است که به انبياء داده شده و أبواب آن اوصياء آن ها هستند.

نور الثقلين، ج 1، ص 177

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إنَّ شُعَيْباً النبي عليه السلام دَعا قُومهُ إلي اللهِ حتّي كَبُرَ سِنُّهُ و دق عظمه ثم غاب ... .

حضرت شعيب پيامبر عليه السّلام قومش را به سوي خداوند دعوت كرد تا اينكه به سن پيري رسيد و استخوان هايش نازك شد سپس از قومش غايب شد و دوباره به صورت جواني به سوي آن‌ها بازگشت و ايشان را به سوي خدا دعوت كرد ولي آنان پاسخ دادند ما سخن تو را در زمان پيريت گوش نكرديم حال كه جواني بيش نيستي چگونه تو را تصديق كنيم ... .

بحار الانوار، ج 12، ص 385

امام علی علیه السّلام فرمودند:

إنَّ الأئِمَّةَ مِنْ قُرَيْشٍ غُرِسُوا فِي هذا البَطْنِ مِنْ هاشِمٍ لا تَصْلَحُ عَلي سِواهُمْ وَ لا تَصْلَحُ الْوُلاةُ مِنْ غَيْرِهِمْ.

همانا امامان (بعد از پيامبر) از قريش اند و درخت وجودشان در سرزمين اين تيره از بني هاشم غرس شده، اين مقام در خور ديگران نيست و رهبران ديگر شايستگي اين مقام را ندارند.

نهج البلاغه، خطبه 144

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَ ما هَلَک مِنَ الاُمَّةِ إلّا النّاصِبِينَ وَ الْکافِرينَ وَ الْجاحِدينَ وَ الْمعانِدينَ قالَ: فَأمّا مَنْ تَمَسَّک بِالتُّوحيدِ وَ الْاِقْرارِ بِمُحَمَّدٍ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - وَ الْاِسْلامِ ... .

از ميان مردم مسلمان، کسي به هلاکت نمي رسد مگر اينكه از ناصبيان و کافران و انکار کنندگان و معاندان باشند. و افزود: و امّا کسي که به توحيد، تمسّک جويد و به پيامبر اسلام و حقانيت دين اسلام اعتراف داشته باشد و همچنان در اين عقيده باقي بوده و خارج نگردد و ظالمين به ما اهل بيت را پشتيباني نکند و برابر ما کينه و عداوت نورزد، اگر در تشخيص آن که خليفه رسول الله کيست، در ترديد قرار گيرد و «ولايت ما أهل بيت» را در نيابد و البته با ما اظهار دشمني نداشته باشد، اين انسان مسلمان مستضعف خواهد بود که اميد رحمت و مغفرت براي او هست و او فقط بايد نگران گناهانش باشد.

مستدرک سفينة البحار، ج 6، ص 468

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اَقْرَبُ النّاسِ من الأنبياءِ أعمَلهم بِما أمِروا بِه .

نزديك ترينِ مردم به پيامبران، كساني هستند كه به آن چه امر شده اند، عمل كنند.

غرر الحكم، ح 3057

امام علی علیه السّلام در تفسیر آیه «به هر کس حکمت داده شود، خیر فراوانی داده شده است»، فرمودند:

هِیَ طاعةُ اللهِ وَ مَعْرِفَةِ الْاِمامِ.

مراد از حکمت، بندگی خدا و شناختن امام است.

الکافی، ج 1، ص 185

امام علی علیه السّلام فرمودند:

وَ إنِّي النَّباءُ الْعَظِيمُ.

و مقصود از نبأ عظيم (در سوره نباء) من هستم.

نور الثقلين، ج 5، ص 491