خوش آمدید

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

المؤذن یغفر الله له مد بصره و مدصوته فی السماء و یصدقه کل رطب ویابس سمعه ، و له من کل یصلی معه فی مسجده سهم و له بکل من یصلی بصوته؛

خداوند مؤذن را به اندازه ای که چشمش می بیند و صدایش در آسمان می پیچدمی آمرزد، هر خشک و تری که آواز او را می شنود او را تصدیق می کند، و ازثواب هر کس که با او در مسجد نماز گزارد سهمی نصیب او شود و به شمار هرکس که به بانگ او نماز بخواندحسنه ای برای اوست .

محجة البیضاء، ج 1، ص 331

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

من أذن سبع سنین محتسبا جاءیوم القیامة و لا ذنب له ؛

هر کس هفت سال برای خدا اذان بگوید، روز رستاخیزبدون گناه وارد محشرمی شود.

ثواب الاعمال ، ص 83

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

و من صلاها لغیر وقتها مؤثراعلیها غیرها فان ذلک الیه ان شاء غفر له و ان شاء عذبه؛

کسی که نماز را در غیروقتش به جا آورد و چیز دیگری را بر نماز انتخاب کند و ترجیح دهد، به درستی که این کار، خدا را مختار می کند که اگربخواهد او را ببخشاید و اگر بخواهد او راعذاب کند.

وسائل الشیعه ، ج 3، ص 83

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

من شرب الخمر فسکر منها لم یقبل الله صلاته اربعین یوما فان ترک الصلاة فی هذه الایام ضوعف علیه العذاب لترک الصلاة؛

کسی که شراب بنوشد و مست شود، تا چهل روز نماز او قبول نیست ، پس اگر نمازی را دراین روزها ترک کند عقاب و کیفر وی نیز چند برابر است .

ثواب الاعمال ، ص 551

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

عما فرض الله - عز و جل - من الصلاة ؟ فقال : خمس صلوات فی اللیل والنهار؛

زراره می گوید: از حضرت امام باقر(علیه السّلام ) سؤال کردم که خداوند عز و جل چه مقدار نماز را واجب کرد؟ آن حضرت فرمودند:پنج نماز را واجب کرد.

من لا یحضره الفقیه ، ج 1، ص 205

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

انما تقبل النافلة بعد قبول الفریضة؛

همانا، نماز مستحبی زمانی مورد قبول است که نماز واجب مورد قبول واقع شود.

وسائل الشیعه ، ج 3، ص 20

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

ألمؤمنون فی تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم کمثل الجسد،إذا اشتکی تداعی له سائره بالسهر و الحمی؛

مؤمنان در نیکی و شفقت و مهربانی به یکدیگر مانند یک پیکرند که اگر به عضوی از آن آسیبی برسد تمام اعضاء در تب و بیخوابی گرفتار آیند.

بحار الانوار، جلد 71، ص234

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

ما أعظَمَ بَرَكَةَ السَّويقِ ! إذا شَرِبَهُ الإِنسانُ عَلَى الشِّبَعِ أمرَأَهُ وهَضَمَ الطَّعامَ ، وإذا شَرِبَهُ الإِنسانُ عَلَى الجوعِ أشبَعَهُ ، ونِعمَ الزَّادُ فِي السَّفَرِ وَالحَضَرِ السَّويقُ؛

سويق، چه قدر پُربركت است! اگر انسان در حالى كه سير است ، آن را بخورد ، غذا را گوارش مى دهد و اگر در حالى كه گرسنه است ، بخورد ، او را سير مى سازد . سويق ، چه نيكو توشه اى در سفر و در حضر است !

بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 278 ، حديث 13

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

من أصغي الي ناطق فقد عبده، فان كان النّاطق يؤدّي عن اللّه عزّوجّل فقد عبداللّه، و ان كان النّاطق يؤدّي عن الشيّطان فقد عبد الشّيطان؛

هر كه به گوينده‌اي گوش سپارد، او را بندگي كرده است؛ اگر آن گوينده از طرف خداي عزوجل بگويد، شنونده خدا را عبادت كرده و اگر از طرف شيطان بگويد، شيطان را عبادت كرده است.

الكافي: 6 / 434 / 24.

امام باقر علیه السّلام درباره این گفته خداوند که «با مردم به زبان خوش سخن بگویید»، فرمودند: فرمودند:

 

بهترین سخنى که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا که خداوند، لعنت کننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد.

امالى صدوق، ص 326.