خوش آمدید

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَكَ وَ اسْتَهْلَكَ؛

هر كه خداوند را به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد. وكسی كه غیر از ما اهل بیت ـ عصمت و طهارت ـ را وسیله گرداند نا امید و هلاك خواهد گشت.

امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 175

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْیاً عَلی أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلی جارِهِ، لَقَی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ؛

هركس دنیا را به جهت یكی از این سه حالت طلب كند روز قیامت در حالتی محشور می گردد و به ملاقات خداوند متعال نایل می شود كه صورتش همچون ماه شب چهارده، نورانی است:بی نیازی از مردم، آسایش و رفاه خانواده و عائله اش، كمك و رسیدگی به همسایه اش.

وسائل الشّیعه، ج 17، ص 21، ح 5

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

مَن عَمِلَ بما یَعلَم عَلَّمَهُ الله ما لَم یَعلَم؛

هر کس به آنچه که می داند، عمل کند، خداوند آنچه را که نمی داند، به او خواهد آموخت.

بحارالانوار: ج 78 ، ص 189

حمران مى گويد:

زُرْتُ قَبْرَالْحُسَيْنِ عليه السلام فَلَمّا قَدِمْتُ جاءَنى. اَبُوجَعْفَرٍ مُحَمّد بْنِ عَلِىٍّ عليهماالسلام ... فقال عليه السلام: اُبَشِّرُ يا حَمْرانُ فَمَنْ زارَ قُبُورَ شُهَداءِ آل مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله يُريدُاللّه َ بِذلِكَ وَصْلَةَ نَبِيِّهِ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ؛

هنگامى كه از سفر زيارت امام حسين عليه السلام برگشتم، امام باقرعليه السلام به ديدارم آمد و فرمودند: اى حمران! به تو مژده مى دهم كه هركس قبور شهيدان آل محمد صلى الله عليه و آله را زيارت كند و مرادش از اين كار رضايت خـدا و تقرّب به پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله باشـد، از گناهانش بيرون مى آيد چون روزى كه مادرش او را زاد.

بحارالانوار، ج98، ص20

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

إنَّ أعْمالَ الْعِبادِ تُعْرَضُ عَلی نَبیِّكُمْ كُلَّ عَشیَّهِ خَمیس، فَلْیَسْتَحِ أحَدُكُمْ أنْ یُعْرِضَ عَلی نَبیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبیح؛

همانا تمام كارها و حركات بندگان در هر شب جمعه بر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) عرضه می گردد، پس حیاء كنید از این كه عمل زشت شما را نزد پیامبرتان ارائه دهند.

وسائل الشّیعه، ج 11، ص 391

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

إنَّ حَدِيثَنا يُحْيِي القُلُوبَ؛

به راستي که حديث ما دل ها را زنده مي کند.

بحارالانوار، ج 2، ص 144.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

قالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله: اِذا كانَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَوّالَ نادى مُنادٍ: أَيُّهَّا الْمُؤْمِنُونَ اُغْدُوا اِلى جَوائِزِكُمْ، ثُمَّ قالَ عليه السلام: ياجابرُ جَوائِزُاللّه ِ لَيْسَتْ بَجَوائِزِ [كَجَوائِزِ] هؤُلاءِ الْمُلُوكِ، ثُمَّ قالَ صلى الله عليه و آله: هُوَ يَوْمُ الْجَوائِزِ؛

پيامبراسلام (صلى الله عليه و آله) مى فرمودند: اولين روز شوال ـ روز عيد فطر ـ منادى ندا مى دهد: اى مـؤمنان! صبحگاهان براى گرفتن عيدى و جـائزه خـود برويـد. سپس امام باقر عليه السلام رو به جابربن عبداللّه كرد وفرمودند: عيدى خداوند مثل عيدى پادشاهان نيست ـ قابل قياس نيستند ـ آنگاه فرمودند: روز عيد، روز جائزه گرفتن است.

[فروع كافى، ج 4، 168]

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

مامِنْ عِیْدٍ لِلْمُسْلِمِینَ ـ أَضْحى وَ لا فِطْرٍ ـ اِلاَّ وَ هُوَ یُجَدِّدُ لاِلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللّه عَلَیهِم فیهِ حُزْنا، قُلْتُ: وَ لِمَ ذلِکَ؟ قالَ علیه السلام: لِأَنَّهُمْ یَرَوْنَ حَقَّهُمْ فِى یَدِ غَیْرِهِمْ؛

هیچ عیدى ـ چه عید قربان و چه عید فطر ـ براى مسلمانان پیش نمى آید مگر این که غم و اندوه آل محمد (صلى الله علیه و آله) تازه مى گردد. راوى پرسید: چرا چنین مى شود؟ 
امام باقر علیه السلام فرمودند: چون حق خود را در دست دیگران مى بینند[چون روز عید روز حضور مردم در صحنه و تحکیم حکومت در خطبه هاى عید و... است و اینها همه در حکومت ظلم به نفع ظالم تمام مى شود.].

[فروع کافى، ج 4، 170]

امام باقرعليه السلام از پدرانشان نقل مى كنند كه فرمودند:

اِنَّ رَسُولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله كانَ يُغَيِّرُ الاَسْماءَ الْقَبِيحَةَ فِى الرِّجالِ وَ الْبُلْدانِ؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) نامهاى زشت مردان و شهرها را تغيير مى داد.

[ وسائل الشيعه، ج 15، ص 124.]

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

... وَ قَدْ کانَ آدَمُ علیه السلام وَصّى هِبَةَ اللّه ِ أَنْ یَتَعاهَدَ هذِهِ الْوَصِیَّةَ عِنْدَ رَأْسِ کُلِّ سَنَةٍ فَیَکُونَ یَوْمَ عِیْدِهِم «یَوْمَ عَیْدٍلَهُمْ» فَیَتَعاهَدُونَ نُوحا وَ زَمانَهُ الَّذِى یَخْرُجُ فِیهِ؛

حضرت آدم علیه السلام پس از جنایت قابیل، به جانشین خود شیث هبه اللّه فرمودند: ظلم همچنان گسترش مى یابد تا آن گه که فرزندم نوح بیاید و به سبب نفرین او طوفانى برخیزد و همه ظالمین را نابود کند، و مؤمنان نجات یابند. آن گاه حضرت آدم به هبه اللّه وصیت کرد که این مژده را هر سال به یاد آورد و این روز را براى خود و فرزندانش روز عید قرار دهد. آنان نیز به این وصیت عمل کردند و همواره سالروز این مژده نوید بخش و ظهور حضرت نوح را گرامى مى شمردند.

روضه کافى، 115