خوش آمدید

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

کانَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام یُصَلّى فِى‏الْیَوْمِ وَاللَّیْلَةِ اَلْفَ رَکْعَةٍ وَ کانَتِ الرّیحُ تَمیلُهُ بِمَنْزِلَةِ السُّنْبُلَةِ، وَکانَتْ لَهُ خَمْسَمِأَةَ نَخْلَةٍ، فَکانَ یُصَلّى عِنْدَ کُلِّ نَخْلَةٍ رَکْعَتَیْنِ، وَ کانَ اِذا قامَ فى صَلاتِهِ غَشِىَ لَوْنَهُ لَوْنٌ آخَرٌ، و کانَ قیامُهُ فى صَلاتِهِ قِیامَ الْعَبْدِ الذَّلیلِ بَیْنَ یَدَىِ الْمَلِکِ الْجَلیلِ، کانَ أَعْضائُهُ تَرْتَعِدُ مِنْ خَشْیَةِ اللّه‏ِ وَ کانَ یُصَلّى صَلاةَ مُوَدِّعٍ یَرى أَنَّهُ لایُصَلّى بَعْدَها أَبَدا.

امام سجاد علیه ‏السلام شبانه روز هزار رکعت نماز مى‏خواند و باد همانند سنبلى او را حرکت مى‏داد و او داراى پانصد نخل بود، که کنار هر کدام دو رکعت نماز مى‏خواند، و هنگامى که به نماز مى‏ایستاد رنگ به رنگ مى‏شد و ایستادنش در نماز همانند ایستادن بنده در مقابل پادشاه بزرگ بود، بدن او از خوف خدا مى‏لرزید، و همانند کسى که با نماز وداع مى‏کند و فکر مى‏کند آخرین نماز اوست و دیگر هیچ وقت نماز نخواهد خواند نماز مى‏گزارد.

بحارالانوار، ج 46، ص 79

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

کانَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنُ علیهماالسلام یُصَلّى فِى‏الْیَوْمِ وَاللَّیْلَةِ أَلْفَ رَکْعَةٍ کَما کانَ یَفْعَلُ أَمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه ‏السلام.

امام على بن الحسین علیهماالسلام شبانه‏ روز هزار رکعت نماز مى‏ خواند، همان طور که امیرمؤمنان هم چنـین مى ‏کردند.

بحارالانوار، ج 46، ص 61

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

قالَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام مَرِضْتُ مَرَضا شَدیدا فَقالَ لى أَبى علیه ‏السلام : ما تَشْتَهى؟ فَقُلْتُ: أَشْتَهى أَنْ أَکوُنَ مِمَّن لا أَقْتَرِحُ عَلَى اللّه‏ِ رَبّى ما یُدَبِّرُهُ لى، فَقالَ‏لى: أَحْسَنْتَ ضاهَیْتَ اِبراهیمَ الْخَلیلَ صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَیْهِ حَیْثُ قالَ جَبْرَئیلُ علیه ‏السلام : هَلْ مِن حاجَةٍ؟ فقالَ: لااَقْتَرِحُ عَلى رَبّى، بَلْ حَسْبِىَ اللّه‏ُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ.

امام على بن الحسین علیهماالسلام فرمودند: من به بیمارى شدیدى مبتلا شدم. پدرم به من فرمودند: چه میل دارى؟ گفتم: میل دارم از کسانى باشم که در مورد چیزى که خدا برایم اندیشیده، پیشنهادى نداشته باشم. (یعنى: راضى و خشنودم به آنچه را که خدا برایم پیش آورد) پدرم فرمودند: آفرین بر تو که شبیه ابراهیم خلیل علیه ‏السلام هستى که وقتى جبرئیل به او گفت: آیا حاجتى دارى (هنگامى که مى‏خواستند او را در آتش بیندازند) فرمود: پیشنهادى به پروردگارم نمى‏کنم، او بهترین وکیل است و مرا کفایت مى‏کند.

بحارالانوار، ج 46، ص 67

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

ثُمَّ یَرْجِعُ اِلَى الْکُوفَةِ فَیَبْعَثُ الثَلاثَ مِأئةَ وَالْبِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً اِلَى‏الاْفاقِ کُلِّها فَیَمْسَحُ بَیْنَ اَکْتافِهِمْ وَعَلى صُدُورِهِمْ فَلایَتَعایُونَ فى قَضاءٍ.

سپس (حضرت مهدى علیه السلام) به شهر کوفه بر مى ‏گردد و سیصد و ده نفر و اندى(313) را به تمامى اطراف مى‏ فرستد و دستى بر بین شانه ‏ها و سینه‏ هاى آنان مى ‏کشد، پس در هیچ قضاوتى در نمى‏ مانند.

الامام المهدى، ص 543

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

کانَ أَبى عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام یَقُولُ: اَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فیهِ کَمُلَ اِیمانُهُ، و مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ، وَ لَقِىَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ راضٍ: مَنْ وَفى لِلّهِ بِما جَعَلَ عَلى نَفْسِهِ لِلنّاسِ، وَ صَدَقَ لِسانُهُ مَعَ النّاسِ، وَاسْتَحْیى مِنْ کُلِّ قَبیحٍ عِنْدَاللّه‏ِ وَ عِنْدَ النّاسِ، وَ حَسُنَ خُلْقُهُ مَعَ أَهْلِهِ.

پدرم امام على بن‏ الحسین علیهماالسلام مى‏ فرمودند: هرکس داراى چهار ویژگى باشد، ایمانش کامل است، و گناهانش از او خواهد ریخت و پروردگارش را در حالى که از او خوشنود است ملاقات خواهد کرد:
1 ـ کسى که حق مردم را به خاطر خدا ادا کند
2 ـ با مردم راست سخن گوید
3 ـ از زشتی ها پیش‏خدا و مردم حیا و پرهیزکند
4 ـ با خانواده‏اش با اخلاق خوب برخورد کند.

امالى مفید، ص 299

امام باقر علیه السلام به میسّر فرمودند:

یَا مُیَسِّرُ أَلاَ اُخْبِرُکَ بِشِیعَتِنَا؟ قُلْتُ: بَلی جُعِلْتُ فِداکَ قَالَ: إِنَّهُمْ حُصُونٌ حَصِینَةٌ و صُدُورٌ أمِیْنَةٌ وَ أَحْلاَمٌ وَزِیْنَةٌ لَیْسُوا بالمَذِیعِ البَذِرِ وَلاَ بِالجُفَاتِ المُرَاعِیْنَ رُهْبَانٌ بِالْلَیلِ اُسُدٌ بِالْنَهارِ؛

ای میسّر(1)، آیا شیعیانمان را به تو معرّفی کنم؟ میسّر گفت: فدایت شوم بفرمایید. حضرت فرمودند: آنها دژهای محکم و سینه‌های امانتدار و صاحبان عقل‌های وزین و متین هستند، شایعه پراکنی نمی‌کنند و اَسرار را فاش نمی‌کنند و آدمی خشک و خشن و ریاکار هم نیستند، راهبان شب و شب زنده داران و شیران روزند.

بحار الأنوار، ج 65، ص 180.

شیعه اقسامی دارد:
1. شیعیان جغرافیایی
افرادی که در کشور شیعه نشین متولّد شده و از لحاظ آماری جزءِ افراد آن کشور محسوب می‌شوند.

2. شیعیان ارثی
افرادی که پدر و مادرشان شیعه بوده و در دامان آنان متولّد و پرورش یافته‌اند.

3. شیعیان لفظی
افرادی که به زبان می‌گویند که ما شیعه علی بن ابی طالب (علیهما السلام) هستیم، امّا در عمل خلاف سیره حضرت زندگی می‌کنند.

4. شیعیان سطحی
شیعیانی که عملشان سطحی است و به عمق معنی تشیّع نرسیده‌اند. از تشیّع فقط عزاداری و توسّلات و امثال اینها را بلد هستند، امّا از صفات واقعی شیعه مانند تقوا، رازداری ، امانتداری ، شجاعت و... در آنها خبری نیست. از کجا معلوم که شیعه هستند؟ آیا به خاطر آن که در ایّام عاشورا در دستجات سینه زنی و مجالس عزاداری شرکت می‌کنند و به مسجد می‌روند؟! این امور مهم است ولی شیعه واقعی بودن تنها به انجام دادن چنین اموری نیست، البتّه قصد ما کم اهمیّت جلوه دادن این قبیل اعمال نیست.

5. شیعیان واقعی
کسانی که با معارف الهیّه و مکتب اهل بیت (علیهم السلام) آشنا هستند و برنامه آنها صفاتی است که هفت مورد آن در این حدیث کوتاه آمده است:

1. دژی محکم
شیعیان باید در مقابل تبلیغات دشمن نفوذناپذیر باشند؛ اکنون که وضع فرهنگی دنیا به شکل خطرناکی نسل جوان ما را تهدید می‌کند، آیا راهی برای این که جوانانمان را تقویت کنیم پیدا کرده‌ایم؟ اگر نمی‌توانیم میکروب‌ها را نابود کنیم باید خود را تقویت کنیم.

2 و 3 و 4. امانتدار، عاقل و رازدار
یکی از گِله‌های ائمّه (علیهم السلام) این بود که بعضی از مردم اسرار را فاش می‌کنند. مراد از اسرار این بود که مقاماتی که ائمّه (علیهم السلام) داشته‌اند مانند علم غیب، شفاعت در روز قیامت، امانتداری علوم رسول الله (صلی الله علیه وآله)، شاهد و ناظر اعمال شیعیان، معجزات و... از مسائلی بود که مردم عادّی و مخالفان قادر به درک آن نبودند ولی بعضی از مردم ساده لوح و خام، هر جا که می‌نشستند همه چیز را بیان می‌کردند و این کار ایجاد اختلاف، عداوت و دشمنی می‌کرد. به همین جهت امام (علیه السلام)در حدیث می فرمایند: شیعیان ما، دارای سینه‌های امانتدارند، افشاکننده بی جهت نیستند، ایجاد اختلاف در میان این و آن نمی‌کنند.
در زمان ما افرادی پیدا شده‌اند که به بهانه ولایت، کفریّات و تعبیرات زشتی به ائمّه (علیهم السلام) نسبت می‌دهند که هرگز ائمّه (علیهم السلام) به آن راضی نیستند و کار آنها به مراتب بدتر از آن افراد ساده لوح است زیرا باید مراقب این غلات جدید باشیم. این گروه دو عیب دارند: عیب اوّل این است که آبروی خودشان را از بین می برند؛ خیال می‌کنند اگر صفات خدا را بری ائمّه (علیهم السلام) یا حضرت زینب (علیها السلام) یا شهدی کربلا بگویند، عین ولایت است؛ و عیب بزرگتر این است که با حرفهایشان منشأ کشتار یک عدّه از شیعیان در جای دیگری از دنیا می شوند. زمان ما زمان رسانه‌های جمعی است؛ اگر خبری امروز صبح صادر شود، یک ساعت بعد به گوشه و کنار دنیا می‌رسد. این کلمات غلوّآمیز و سخنان نادرست از اینجا به جاهای دیگر پخش می‌شود و شیعه را کافر معرّفی کرده و بعد هم کشتن شیعیان شروع می‌شود.
وای از این دوستان نادان و انسان‌های جاهل، وای از آن زمانی که نبض مجالس به دست افراد بی سواد، بی اطّلاع، ناآگاه و نادان بیافتد.

5. با محبّت
شیعیان خشن نیستند، بلکه با محبّت و برخوردار از لطافت روحی نسبت به همنوع هستند. شیعه روح علی بن ابی طالب (علیهما السلام) و سایر ائمّه هدی (علیهم السلام) را دارد، آنانی که حتّی به دشمنانشان هم محبّت می‌کردند.

6 و 7. شب زنده دار و شجاع
شیعیان ریاکار نیستند، و کار دین و دنیا را خوب با هم جمع کرده‌اند، اگر کسی عبادت‌های شبانه آنها را ببیند می‌گوید اینان زاهدان روزگاراند و در امور زندگی ضعیف‌اند، امّا روز هنگام مشاهده می‌کند که مثل شیر در صحنه اجتماع حاضر می‌شوند.
آری چنین کسانی شیعیان واقعی مکتب اهل بیت (علیهم السلام) می‌باشند.

پی‌نوشت‌ها:
1. «میسّر بن عبدالعزیز» از معاریف اصحاب امام باقر (علیه السلام) بوده که در کتب رجال هم توصیف شده است. امام باقر (علیه السلام) جمله‌ای درباره او دارد که در حالات میسّر آمده است. حضرت می‌فرمایند: ای میسّر چند بار مرگ تو فرارسیده و خداوند اجل تو را به تأخیر انداخت، برای این که صله رحم بجا آوردی و مشکلات آنان را حل کردی.
منبع: مشکات هدایت (سلسله مباحث اخلاقی حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته)، تدوین: مسعود مکارم و محمدرضا حامدی.

امام باقر علیه السلام فرمودند:

إنَّ أَصْحَابَ جَدِّىَ الْحُسَیِنْ لَمْ یَجِدُوا ألَمَ مَسِّ الْحَدِیْدِ ؛

یاران فداکار جدم امام حسین(علیه السلام) در زیر ضربات شمشیر و نیزه دشمن احساس درد نمى کردند!

بحارالانوار، جلد 45، صفحه 80.

هنگامى که علاقه انسان به یک هدف به مرحله عشق، آن هم عشقى سوزان، برسد تمام احساس او در همان نقطه متمرکز مى شود، و به همین جهت هر ناراحتى براى او قابل تحمل است نه تنها قابل تحمل است بلکه احساس ناراحتى نمى کند، جایى که زنان مصر با دیدن روى یوسف، در مسیر یک عشق زود گذر مجازى، آنچنان از خود بى خبر شدند که به جاى بریدن میوه، دست هاى خود را بریدند چه جاى تعجب است که عاشقان بى قرار راه خدا، و جانبازان راه حق و فضیلت، درد و رنج ضربات سنگین دشمن را احساس نکنند، باید نخست عشق ورزید، فداکارى و تحمل نتیجه حتمى آن است.

منبع: makarem.ir

امام باقر علیه السلام فرمودند:

اِنَّ لِلهِ عُقُوباتٌ فِى الْقُلُوبِ وَ الأبْدان: ضَنْکٌ فى الْمَعیشَةِ وَ وَهْنٌ فِى الْعِبادَةِ وَما ضُرِبَ عَبْدٌ بِعُقُوبَة اَعْظَمُ مِنْ قَسْوَةِ الْقَلْبِ!؛

خداوند مجازات هایى (در برابر گناهان و نافرمانى ها) دارد در روح و جسم: تنگى معیشت، سستى در عبادات، ولى خدا هیچ بنده اى را مجازاتى شدیدتر از سنگدلى نکرده است!

تحف العقول، صفحه 217.

مجازات هاى الهى در حقیقت عکس العمل هاى اعمال، و آثار و نتایج گناهان آدمى است، گاهى این عواقب سوءِ به صورت وضع نابسامان زندگى مادى و گاهى در شکل محرومیّت از نشاط در عبادت و راز و نیاز با معبود، خودنمایى مى کند، ولى از همه مهم تر و خطرناک تر آن است که عکس العمل جنایات و اعمال زشت آدمى به صورت قساوت قلب و سنگدلى بروز کند، و قلب آدمى را از عواطف انسانیّت و هرگونه نوع دوستى و همدردى خالى سازد که این خود سرچشمه بسیارى از گناهان و جنایات دیگر است.

منبع: makarem.ir

امام باقر علیه السلام فرمودند:

إِنَّ الرَّجُلَ إذا أَصابَ مالا مِنْ حَرَام لَمْ یُقْبَلْ مِنْه حَجُّ و لا عُمْرَةٌ وَلا صِلَةُ رَحِم!؛

هرگاه انسان، مالى را از طریق نامشروع به دست آورد، نه حج و عمره با آن مال قبول است و نه صله رحم!

سفینة البحار، جلد 1، صفحه 213.

مقدّس بودن هدف - به تنهایى - در منطق اسلام کافى نیست؛ بلکه مقدّس بودن وسیله وصول به آن نیز لازم است، آنها که دلخوشند کارهاى نیکى انجام مى دهند، اما به وسیله اى که با آن، کار نیک را انجام مى دهند نمى اندیشند، از این حقیقت غافلند که تا وسیله پاک و مقدّس نباشد، هیچ یک از آنها مقبول درگاه خداوند نخواهد شد، زیرا خدا تنها از پرهیزکاران قبول مى کند (انما یتقبل الله من المتقین).

منبع: makarem.ir

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

اِذا قامَ الْقائِمُ علیه ‏السلام یُوَسِّعُ الطَّریقَ الْأَعْظَمَ ... وَ یَهْدِمُ کُلَّ مَسْجِدٍ عَلَى الطَّریقِ وَ یَسُدُّ کُلَّ کُوَّةٍ اِلَى الطَّریقِ وَ کُلَّ جَناحٍ وَ کَنیفٍ وَ میزابٍ اِلَى الطَّریقِ.

چون قائم علیه ‏السلام قیام کند، راههاى اصلى را توسعه مى‏دهد و هر مسجدى را که مانع راه باشد ویران مى‏سازد و هر پنجره را که به سوى راههاى عمومى گشوده باشد و نیز هر گونه ایوان و آبریزگاه و ناودانى را که به طرف راههاى عمومى باشد مى‏بندد.

الغیبة، شیخ طوسى، ص 475