امام كاظم علیه السّلام فرمودند:
ولاية على(علیه السّلام) مكتوبة فى صحف جميع الانبياء ولن يبعث الله رسولا الا بنبوة محمد ووصية على(علیه السّلام) .
ولايت على(علیه السّلام) در كتابهاى همه پيامبران ثبت شده است و هيچ پيامبرى مبعوث نشد، مگر با ميثاق نبوت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامت على(علیه السّلام) .
سفينة البحار 2: 691.
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
. . . يا هشام مَن أَحبَّ الدُّنيا ذَهَبَ خوفُ الآخرةِ مِن قَبله و ما اُوتيَ عبدٌ علماً فَازدادَ للدنيا حباًً إلا من الله بُعداً و ازدادُ الله عليه غَضَباً.
اي هشام كسي كه دنيا را دوست داشته باشد ترس آخرت از دلش برود و اگر به بنده اي دانش داده شود و سپس بر دوستي دنيايش زياد شود، بر خشم و غضب خدا بر او افزوده گردد.
تحف العقول، ص 399
امام کاظم علیه السّلام در سفارشی به هشام فرمودند:
فله - أی لإبلیس - فلتشتد عداوتک، ولا یکونن أصبر علی مجاهدته لهلکتک منک علی صبرک لمجاهدته، فإنه أضعف منک رکنا فی قوته ... .
دشمنی تو با ابلیس باید سخت باشد و نباید که او در تلاشش برای نابودی تو، شکیباتر و پایدارتر از تو در مبارزه ات با او باشد، زیرا ابلیس با همه قدرتش از تو ناتوانتر است و با همه بدیش کمتر از تو می تواند ضربه زند اگر تو به خداوند پناه بری، هر آینه به راهی راست هدایت شده ای.
تحف العقول، ص 400
امام کاظم علیه السّلام در پاسخ به این پرسش که جهاد با کدام دشمن واجب تر است؟، فرمودند:
أقربهم إلیک و أعداهم لک ... و من یحرض أعداءک علیک و هو إبلیس.
آن که از همه به تو نزدیک‌تر و دشمنیش با تو بیشتر است و کسی که دشمنان تو را بر ضدت تحریک می کند و آن شیطان است.
تحف العقول، ص 399
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَن نزَّهَ نفسَه عن الغناء فاِنَّ في الجنةِ شجرةً يأمرُ اللهُ عزّوجلّ الرياحَ اَنْ تُحرِّكَها فَيسمعُ لها صوتاً ام يَسمعْ بمثله و مَن لم يتنزَّه عنه لم يَسمعْه.
كسي كه خود را از غناء و ساز و آواز، پاكيزه و دور نگه دارد در عوض آن در بهشت درختي است كه خداوند به باد فرمان مي دهد كه آن درخت را به حركت درآورد و از آن درخت صدايي دل نواز به گوش مي رسد كه هرگز مانند آن را نشنيده است، اما كسي كه در دنيا خود را از غناء، پاكيزه و دور نگه ندارد آن صدا را نمي شنود.
جامع الاحاديث الشيعه، ج 17، ص 207
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
إِذَا كَانَ الجَورُ أَغلَبَ مِنَ الحَقِّ لم يَحِلَّ لأحَدٍ أَن يَظُنَّ بِأَحَدٍ خَيراً حَتَّي يَعرِفَ ذَلِكَ مِنهُ.
هرگاه ظلم و ستم، از حق و درستكاري بيشتر بود، بر هيچ كس روا نيست كه به كسي گمان خوب برد، مگر آن گاه كه خوبي او بر وي معلوم شود.
الكافي، ج 5، ص 298
امام كاظم علیه السّلام فرمودند:
لَيسَ الحِميةُ أن تَدَعَ الشيءَ أصلاً لا تَأكُلَهُ ، ولكنَّ الحِميَةَ أن تَأكُلَ مِنَ الشيءِ وتُخَفِّفَ .
پرهيز اين نيست كه چيزى را اصلاً نخورى ، بلكه پرهيز آن است كه از هر چيزى سبك بخورى .
الكافي: 8 / 291 / 443
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لو ظهرتِ الآجالُ إفتضحتِ الآمالُ.
وقتي اجل‌ها آشكار شود (زمان مرگ فرا برسد)، آرزوها رسوا و مفتضح مي‌شوند.
أعلام الدين، ص 305
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
کانت فاطمة (سلام الله علیها) اذا دعت تدعو للمؤمنین و المؤمنات ولا تدعو لنفسها فثیل لها یا بنت رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) انک تدعین للناس و لاتدعین لنفسک فقالت علیه السلام: الجار ثم الدار.
هرگاه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) دعا مى کرد براى زنان و مردان مؤمن دعا مى کرد و براى خود دعا نمى کرد. به او گفته شد: چرا شما براى مردم دعا مى کنید اما براى خودتان دعا نمى کنید؟ فرمودند: اول همسایه آنگاه درون خانه.
علل الشرائع، ج 1: 216.
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
كان يعرف موضع سجود ابى عبدالله عليه السلام بطيب ريحه.
جايگاه سجده امام صادق عليه السلام از بوى خوش آنجا شناخته مى شد.
كافى 6: 511 ح 11