خوش آمدید

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إنَّ اللّه تَبارَكَ وتَعالى ...إذا أرادَ بِعَبدٍ شَرّا حاسَبَهُ عَلى رُؤوسِ النّاسِ ، وبَكَّتهُ ، وأعطاهُ كِتابَهُ بِشِمالِهِ ، وهُوَ قَولُ اللّه ِ عز و جل: «وَ أمّا مَنْ اُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ * فَسَوْفَ يَدْعو ثُبورا * وَ يَصْلى سَعيرا * إنّهُ كانَ في أهْلِهِ مَسرورا »؛

خـداوند تـبارك و تـعالى ... هر گاه بـراى بنده اى بد بخواهد ، در حضور مردم از او حسابرسى كند و محكومش نمايد و كارنامه اش را به دست چپ او دهد . اين است مراد سخن خداوند عز و جل كه مى فرمايد: «و امّا كسى كه نامه اش از پشت سر به او داده شود ، زودا كه بگويد واى بر من هلاك شدم و به آتش افروخته در آيد ، كه او در دنيا نزد كسانش شادمان زيسته بود» .

أي غلبه بالحجّه (كما في هامش بحار الأنوار: 7 / 325) .الانشقاق: 10 13 .الزهد للحسين بن سعيد: 92 / 246 منتخب ميزان الحكمه: 416

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إنّ لِلقَبرِ كلاما في كُلِّ يَوم ، يقولُ: أنا بَيتُ الغُربهِ ، أنا بَيتُ الوَحشَةِ ، أنا بَيتُ الدُّودِ ، أنا القَبرُ ، أنا رَوضَةٌ مِن رِياضِ الجَنّةِ أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النارِ ؛

قبر هر روز صحبت مى كند و مى گويد: من خانه غربتم ، من خانه تنهايى ام ، من خانه كِرمها هستم ، من قبرم ، من باغى از باغهاى بهشت يا گودالى از گودالهاى دوزخم .

الكافي: 3 / 242 / 2 منتخب ميزان الحكمه: 456

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

خـداوند تبارك و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسيدگى كند ، كارنامه اش را به دست راست او دهد و بين خود و او ، به حسابش رسيدگى نمايد . پس گويد: بنده من ! چنين و چنان كرده اى و فلان و بهمان كار را انجام داده اى ! عرض مى كند: آرى ، پروردگارا ! من اين كارها را كرده ام . خداوند مى فرمايد: من آنها را بر تو بخشيدم و تبديل به كارهاى نيك كردم . پس ، مردم گويند: سبحان اللّه ! اين بنده حتّى يك گناه هم نداشت ؟ اين است معناى سخن خداوند عز و جل: «اما آن كس كه نامه اش به دست راست او داده شود زودا كه آسان حسابرسى شود و به سوى كسان خود شادمان برگردد» .

الانشقاق: 7 9 منتخب ميزان الحكمه: 416

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ دُفِعَ إلَى الإنسانِ كِتابُه ، ثُمَّ قيلَ لَهُ: اقرَأهُ .[قالَ الرّاوي:] قُلتُ: فيَعرِفُ ما فيهِ ؟ فقالَ: إنَّهُ يَذكُرُهُ فَما مِن لَحظَةٍ ولا كَلِمَةٍ ولا نَقْلِ قَدَمٍ ولا شَيءٍ فَعَلَهُ إلاّذَكَرَهُ ؛ كأنَّهُ فَعَلَهُ تِلكَ السّاعَةَ ، فلِذلكَ قالوا: «يا وَيلَتَنا ما لِهذا الكِتابِ ...» ؛

چون روز قيامت شود نامه انسان به او داده مى شود و مى گويند: آن را بخوان . (راوى مى گويد:) عرض كردم: آنچه را در آن نامه هست مى شناسد ؟ حضرت فرمود: هيچ نگاهى نكرده و هيچ كلمه اى نگفته و هيچ قدمى برنداشته و هيچ كارى انجام نداده باشد ، مگر اين كه در آن نامه ذكر شده است و او آنها را به ياد آورد به طورى كه گويى همان لحظه آنها را انجام داده است . به همين دليل مى گويند: «واى بر ما ! اين چه نوشته اى است كه ...» .

تفسير العيّاشيّ: 2 / 328 / 34 منتخب ميزان الحكمه: 416

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إذا كانَ يومَ القِيامَةِ نادى مُنادٍ: أينَ الصَّدودُ لِأولِيائي ؟ فيَقومُ قَومٌ لَيسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ ، فيُقالُ: هؤلاءِ الّذينَ آذَوُا المُؤمِنينَ ونَصَبوا لَهُم وعانَدوهُم وعَنَّفوهُم في دِينِهِم ، ثُمَّ يُؤمَرُ بهِم إلى جَهَنَّم ؛

چـون روز قـيامـت شـود ، آواز دهـنده اى بانگ برآورد: كجايند كسانى كه از دوستان من روى گرداندند (يا آنها را از حقوقشان محروم ساختند، يا آنان را ريشخند كردند) ؟ پس ، گروهى كه در چهره شان گوشتى وجود ندارد ، برخيزند ؛ گفته شود: اينان كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزيدند و به خاطر دينشان ايشان را سخت سرزنش كردند ؛ آن گاه فرمان داده شود كه آنها را به دوزخ برند .

الكافي: 2 / 351 / 2

امام صادق علیه السلام درباره آیه «اِقْرَأْ کِتابَکَ کَفى بِنَفْسِکَ الیَومَ؛ بخوان نامه ات را امروز تو براى رسیدگى به حسابت بسنده اى»، فرمودند:

یُذَکَّرُالعَبدُ جَمیعَ ما عَمِلَ وما کُتِبَ علَیهِ؛ کأنَّهُ فَعَلَهُ تِلکَ السّاعَةِ، فلِذلکَ قالوا: یا وَیْلَتَنا ما لِهذا الکِتابِ لا یُغادِرُ صَغیرَةً وَ لا کَبیرَةً إلاّ أحْصاها؟!

تمام کارهایى را که بنده انجام داده و آنچه براى او نوشته شده است، به او یادآورى مى شود به طورى که گویى در همان لحظه انجامشان داده است. به همین دلیل مى گویند: «واى بر ما! این چه نوشته اى است که هیچ کوچک و بزرگى را از قلم نینداخته است.

تفسیر العیّاشیّ: 2 / 328 / 35 منتخب میزان الحکمه: 416

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

ما رَأيتُ شَيئا أسرَعَ إلى شيءٍ مِن الشَّيبِ إلى المؤمنِ ، وإنّهُ وَقارٌ للمؤمِنِ في الدنيا ، ونورُ ساطِعٌ يَومَ القِيامَةِ ، بهِ وَقَّرَ اللّه ُ تعالى خَليلَهُ إبراهيمَ عليه السلام ، فقالَ: ما هذا يا رَبِّ ؟ قالَ لَهُ: هذا وَقارٌ ، فقالَ: يا رَبِّ زِدني وَقارا ؛

چيزى را نديدم كه به سوى چيزى شتابنده تر از سپيدى موى ، به سوى مؤمن باشد . موى سپيد در دنيا براى مؤمن وقار است و در روز قيامت نورى درخشان . خداوند متعال با موى سپيد ، به خليل خود إبراهيم عليه السلام وقار بخشيد . پس ابراهيم عرض كرد: پروردگارا ! اين چيست ؟ خداوند به او فرمود: اين وقار است . ابراهيم گفت: پروردگارا ! بر وقار من بيفزاى .

أمالي الطوسيّ: 699 / 1492 منتخب ميزان الحكمه: 308

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

قالَ عيسَى بنُ مَريَمَ عليهماالسلام لِجَبرَئيلَ عليه السلام: مَتى قِيامُ السّاعَةِ ؟ فَانتَفَضَ جَبرَئيلُ انتِفاضَةً اُغمِيَ علَيهِ مِنها ، فلَمّا أفاقَ قالَ: يا روحَ اللّه ، ما المَسؤولُ أعلَمُ بِها مِنَ السّائلِ ، ولَهُ مَن في السَّماواتِ والأرضِ ، لا تَأتيكُم إلاّ بَغتَةً ؛

عيسى بن مريم عليهماالسلام از جبرئيل عليه السلام پرسيد: كى قيامت بر پا مى شود؟ جبرئيل چنان بيتاب و مضطرب شد كه از هوش رفت و چون به هوش آمد ، گفت: اى روح اللّه ! من در اين باره بيشتر از تو نمى دانم. هر آن كه در آسمانها و زمين است از آنِ خداست، قيامت جز ناگهانى و بى خبر بر شما وارد نمى شود .

قصص الأنبياء: 271 / 346 منتخب ميزان الحكمه: 414

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إيّاكُم وهؤلاءِ الرؤساءَ الذينَ يَتَرأّسُونَ ، فَوَاللّه ما خَفَقَتِ النِّعالُ خَلفَ رَجُلٍ إلاّ هَلَكَ وأهلَكَ ؛

از اين سرانِ رياست پيشه دورى گزينيد ؛ زيرا به خدا سوگند كه كفشها در پى كسى به صدا در نيايد ، مگر آن كه او هلاك شود و به هلاكت اندازد .

الكافي: 2 / 297 / 3 منتخب ميزان الحكمه: 224

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مَن طَلَبَ الرئاسةَ هَلَكَ ؛

هر كه جوياى رياست باشد، نابود شود .

الكافي : 2 / 297 / 2