امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
فَقَّهُوا فى دينِ اللّه ِ، فَإنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصيرَةِ وَ تَمامُ الْعِبادَة؛
در دين خدا دانا شويد، همانا دين شناسى و فقه، كليد بصيرت و كمال عبادت است.
مسند الامام الكاظم عليه السلام: ج3، ص249
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
فَقَّهُوا فى دينِ اللّه ِ، فَإنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصيرَةِ وَ تَمامُ الْعِبادَة؛
در دين خدا دانا شويد، همانا دين شناسى و فقه، كليد بصيرت و كمال عبادت است.
مسند الامام الكاظم عليه السلام: ج3، ص249
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلْمُفَوِّضُ اَمْرَهُ اِلَي اللهِ فِي راحَڑِ الْاَبَدِ وَ الْعَيْشِ الدّائِمِ الرَّغَدِ؛
كسي كه كارهاي خود را به خدا بسپارد، براي هميشه در آسايش بوده و از يك زندگي مرفّه برخوردار خواهد بود.
مصباح الشّريعه/51
امام کاظم علیه السّلام هنگامی که بر سر قبری حضور یافتند، فرمودند:
انّ شیئاً هذا آخِرُهُ لَحَقِیقٌ أن یُزهَدَ فی أوّلِهِ؛
همانا دنیایی که نهایت و آخرین منزلش این است، پس سزاوار است که از ابتدا نسبت به آن زهد ورزیده شود.
بحار الانوار، ج 78، ص 320
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلْمَغْبُونُ مَن غَبَنَ مِنْ عُمْرِهِ ساعَةً؛
زيانكار، كسى است كه ساعتى از عمر خويش را باخته است.
[حياة الامام موسى بن جعفر عليه السلام ، ج 1 ص 280.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
تَفَقَّهُوا فى دينِ اللّه ِ، فَإنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصيرَةِ وَتَمامُ الْعِبادَةِ؛
در دين خدا دانا شويد، همانا دين شناسى و فـقه، كليد بصيرت و كمال عبادت است.
[مسند الامام الكاظم عليه السلام، ج 3 ص 249.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اَبْدانَكم لَيْسَ لَها ثَمَنٌ اِلاَّ الْجَنَّةُ، فَلاتَبيعُوها بِغَيْرِها؛
همانا بدنهاى شما را بهايى جز بهشت نيست. پس آنرا به غير بهشت نفروشيد.
[تحف العقول، ص 389.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لاَءقامَةُ الْحَدِّ لِلّهِ اَنْفَعُ فِى الأَرْضِ مِنَ الْقَطَرِ اَرْبَعينَ صَباحا؛
بر پاداشتن و اجراى حدّ براى خدا، در روى زمين سودمندتر از بـاران چهل روز است.
[تهذيب، ج 10، ص 146، ح 573 .]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلْمُصيبَةُ لِلصّابِرِ واحِدَةٌ وَلِلْجازِعِ اثنَتانِ؛
مصيبت، براى انسان شكيبا يكى است و براى بى تابى كننده دو تا مى شود!
[بحارالانوار، ج 75 ، ص 326.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذا وَجْهَيْنِ وَذا لِسانَيْنِ يُطْرى اَخاهُ اِذا شاهَدَهُ وَيَأْكُلُهُ اِذا غابَ عَنْهُ؛
بد بنده اى است، بنده اى كه دورو و دوزبان است، هرگاه برادر دينى اش را مى بيند، او را مى ستايد و تملّق مى گويد و پشت سرش (بابدگويى) او را مى خورد!
[بحارالانوار، ج 75 ، ص 310.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى اَرْبَعٍ: اَوَّلُها اَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ، وَالثّانِيَةُ اَنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ، وَالثّالِثَةُ اَنْ تَعْرِفَ ما اَرادَ مِنْكَ، وَالرّابِعَةُ اَنْ تَعْرِفَ ما يُخْرِجُكَ مِنْ دينِكَ؛
دانش مردم را در چهار چيز يافتم: اوّل: آنكه پروردگارت را بشناسى، دوم: آنكه بدانى با تو و براى تو چه كرده است، سوم: آنكه بدانى از تو چه خواسته است، چهارم: آنكه بدانى چه چيز تو را از دينت بيرون مى كند.
[كشف الغمّه، ج 3 ص 45.]