امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَنْ طَلَبَ هذَا الرِّزْقَ مِنْ حِلِّهِ لِيَعُودَ بِهِ عَلى عِيالِهِ وَنَفْسِهِ كانَ كَالْمُجاهِدِ فى سَبيلِ اللّه؛
هر كس اين روزى را از راه حلال بجويد، تا به خانواده و به خودش برگرداند ( و خرج خود و خانواده كند ) همچون جهادگر در راه خداست.
[تهذيب، ج 6، ص 184.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلتَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللّه ِ شُكْرٌ وَتَرْكُ ذلِكَ كُفْرٌ، فَارْبِطُوا نِعَمَ رَبِّكُمْ بِالشُّكْرِ وَحَصِّنُوا اَمْوالَكُمْ بِالزَّكاةِ؛
ياد كردن نعمتهاى الهى «شكر» است، و ترك آن ناسپاسى است. پس نعمتهاى پروردگار را به شكر پيوند دهيد، ودارايي هاى خود را با پرداخت زكات، حفظ كنيد.
[حياة الامام موسى بن جعفر عليه السلام، ج 1 ص 248.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الْحَرامَ لايَنْمى وَاِنْ نَمى لايُبارَكُ لَهُ فِيهِ، وَما اَنْفَقَهُ لَمْ يُوجَرْ عَلَيْهِ وَما خَلَّفَهُ كانَ زادُهُ اِلَى النّارِ؛
مال حرام رشد نمى كند، و اگر هم افزايش يابد بركت ندارد، و آنچه را هم كه از حرام، انفاق كند، پاداش ندارد، و آنچه راهم كه باقى گذارد، رهتوشه او به سوى آتش جهنّم است.
[مسندالامام الكاظم عليه السلام ج 2 ص 379.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَنْ ذَكَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفيهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ يَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فيهِ مِمّا لا يَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ بِما لَيْسَ فيهِ فَقَدْ بَهَتَهُ؛
هر كس پشت سر ديگرى، چيزى بگويد كه در او هست و مردم هم آن را مى دانند، او را غيبت نكرده است. هر كس پشت سر او چيزى بگويد كه در او هست ولى مردم آن را نمى دانند، غيبتش را كرده است. و هر كس چيزى درباره كسى بگويد كه در او نيست، به او بهتان زده است.
[اصول كافى، ج 2 ص 358.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلْعَجَبُ كُلَّ الْعَجَبِ لِلْمُحْتَمينَ مِنَ الطَّعامِ وَالشَّرابِ مَخافَةَ الدّاءِ اَنْ يَنْزِلَ بِهِمْ، كَيْفَ لايَحْتَمُونَ مِنَ الذُّنُوبِ مَخافَةَ النّارِ اِذَا اشْتَعَلَتْ فى اَبْدانِهِمْ؛
شگفتا! شگفتا! از آنان كه از خوردنى و آشاميدنى پرهيز مى كنند، از بيم آنكه درد، بر آنان فرود آيد، چگونه از گناهان پرهيز نمى كنند، از بيم آتش، آنگاه كه در بدنهايشان شعله افكند!
[مسند الامام الكاظم عليه السلام، ج 3 ص 251.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
كَثْرَةُ الْهَمِّ تُورِثُ الْهِرَمَ؛
اندوه بسيار، پيرى مى آورد.
[مسندالامام الكاظم، ج 3 ص 265.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لَوْ اَنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِى الطَّعامِ لاَسْتَقامَتْ اَبْدانُهُمْ؛
اگر مردم در خوراك، ميانه روى داشته باشند، بدنهايشان استوار و سلامت مى شود.
[محاسن برقى، ص 439.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَللَّحْمُ يُنْبِتُ اللَّحْمَ، مَنْ اَدْخَلَ جَوْفَهُ لُقْمَةَ شَحْمٍ اَخْرَجَتْ مِثْلَها داءً؛
«گوشت»، گوشت را مى روياند، هر كس يك لقمه «چربى» وارد بدن خود كند، به همان اندازه «درد» پديد مى آورد.
[محاسن برقى، ص 465.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لاتَمْنَحُوا الْجُهّالَ الحِكْمَةَ فَتَظْلِمُوها، وَلاتَمْنَعُوها اَهْلَها فَتَظْلِمُوهُمْ؛
«حكمت» را به نادانان ندهيد،كه به حكمت ظلم كرده ايد و آن را از اهلش دريغ نكنيد، كه به آنان ستم كرده ايد.
[بحارالانوار، ج 75، ص 303.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الزَّرْعَ يَنْبُتُ فِى السَّهْلِ وَلايَنْبُتُ فِى الصَّفا، فَكَذلِكَ الْحِكْمَةُ تَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَواضِعِ وَلاتَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَكَبِّرِ الْجَبّارِ؛
زراعت، در زمين هموار مى رويد، نه در سنگلاخ. حكمت هم در دل متواضع، آباد مى شود، نه در دل متكبّر و گردنكش.
[بحارالانوار، ج 75 ص 312.]