امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللّه ِ وَاليَومِ الاخِرِ فَلايَجلِس مَجلِساً يَنتَقِص فيهِ إمامٌ أو يُعابُ فيهِ مُؤمِنٌ؛
كسى كه به خدا و روز قيامت ايمان دارد در مجلسى كه از امام و حاكم اسلامى يا مؤمنى عيب گوئى شود ننشيند.
[ وسائل الشيعه 11: 504 ح 7.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ألمُسلِم أَخُو المُسلِم لايَظلِمُهُ وَ لايَخذُلُهُ، وَ لايَغتابُهُ وَ لايَغِشُّهُ وَ لايَحرِمُهُ؛
مسلمان برادر مسلمان است به او ستم نمى كند و او را خوار نمى سازد و غيبت او را نمى كند و او را فريب نمى دهد و محروم نمى كند.
[ وسائل الشيعه 8: 597 ح 5.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
وَالغَيبَةُ تَأكُلُ الحَسَناتُ كَما تَأكُلَ النّارُالحَطَبَ؛ أوحَى اللّه ُ تَعالى عَزَّوَجَلَّ إلى مُوسَى بنِ عِمران عليه السلام:ألمُغتابُ إن تابَ فَهُوَ آخِرُ مَن يَدخُلُ الجَّنَةَ وَإنْ لَم يَتُب فَهُوَ أوَّلُ مَنْ يَدخُلُ النّارَ؛
غيبت، حسنات را مى خورد همانطور كه آتش هيزم را مى خورد، خداوند بزرگ به موسى وحى مى فرمودند: غيبت كننده اگر توبه كند آخرين كسى است كه وارد بهشت مى شود، و اگر توبه نكند نخستين كسى است كه وارد آتش مى گردد.
[ بحارالانوار 75: 257 ح 48.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ واعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم كانَ مِمَّن حَرُمَت غَيبَتُهُ وَ كَمُلَت مُرُوّتُهُ وَ ظَهَرَ عَدلُهُ وَ وَجَبَ أُخُوَّتُهُ؛
كسى كه با مردم معاشرت كند و به آنان ستم نكند، و با آنان گفتگو كند و دروغ نگويد و به آنان وعده بدهد و تخلف نكند از كسانى است كه غيبت او حرام و جوانمردى او كامل و عدالت او آشكار است و برادرى او واجب است.
[ وسائل الشيعه 5: 393 ح 9.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كَذِبَ مَنْ زَعَمَ اَنَّهُ يُصَلّى صَلاةَ اللَّيْلِ وَهُوَ يَجُوعُ اِنَّ صَلاةَ اللَّيْلِ تَضْمِنُ رِزْقَ النَّهارَ؛
دروغ گفته كسى كه گمان كند نماز شب مى خواند و گرسنگى مى كشد زيرا نماز شب غذاى روز را ضمانت مى كند.
بحارالانوار، ج 41، ص 14
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ألغَيبَةُ أنْ تَقُولَ فى أخيكَ ما سَتَرَهُ اللّه ُ عَلَيهِ،وَ أمَّا الأمرُ الظّاهِرُ مِثلُ الحَدَّةِ وَالعَجَلَةِ فَلا. وَ البُهتانُ أنْ تَقُولَ فيهِ ما لَيسَ فيهِ؛
غيبت آن است كه درباره برادر مؤمنت چيزى را كه خدا پوشانده سخن بگويى. اما چيزى كه آشكار است مثل تندخويى و عجله غيبت نيست و بهتان آن است كه چيزى كه در او نيست بگويى.
[ وسائل الشيعه 8: 604 ح 2.]
به امام صادق عليه السلام گفته شد: ما نام شما و نام پدران شما را براى خودمان انتخاب مى كنيم، آيا اين كار به حال ما مفيد خواهد بود؟ حضرت فرمودند:
اي وَاللّه ِ، وَ هَلِ الدِّينُ اِلاَّ الْحُبَّ؟؛
آرى به خدا قسم مگر دين جز دوستى و محبّت چيز ديگرى است؟ (يعنى اين عمل، اظهار دوستى و محبّت نسبت به اهل بيت عليهم السلام است).
[ ثواب الاعمال و عقابها، ص 300]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
جاءَ رَجُلٌ اِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه و آله فَقالَ: وُلِدَ لى غُلامٌ فَماذا اُسَمِّيهِ؟ قالَ: بِاَحَبِّ الاَْسْماءِ اِلَىَّ حَمْزَةَ؛
مردى خدمت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله رسيد و گفت: براى من فرزندى متولّد شده است، نام او را چه بگذارم؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: نام «حمزه» را كه محبوبترين نامها پيش من است بر او بگذار.
[ وسائل الشيعه، ج 15، ص 129.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لا يُولَدُ لَنا وَلَدٌ اِلاّ سَمَّيْناهُ مُحَمَّدا، فَاِذا مَضى سَبْعَةُ اَيّامٍ فَاِنْ شِئْنا غَيَّرْنا وَ اِلاَّ تَرَكْنا؛
هيچ فرزندى براى ما متولد نمى شود جز آنكه نام او را محمّد مى گذاريم تا اينكه هفت روز بگذرد، بعد از هفت روز اگر خواستيم عوض مى كنيم وگرنه همان نام مى مـانـد.
[ وسائل الشيعه، ج 15، ص 125.]
امام صادق عليه السلام به مردی اهل شام فرمودند:
اِنَّ اَوَّلَ مَنْ سَبَقَ اِلَى الْجَنَّةِ بَلالٌ قالَ: وَ لِمَ؟ قالَ علیه السّلام : لاَِنَّهُ اَوَّلُ مَنْ اَذَّنَ؛
اوّلين كسى كه به بهشت مى رود بلال است. آن مرد گفت: چرا؟ حضرت فرمودند: چون او اوّلين كسى است كه اذان گفت.
[ وسائل الشيعه، ج 4، ص 614، ح 7]