امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَلمالُ وَآلْبَنُونُ زينَةُ الْحَيوةِ الدُّنْيا وَثَمانُ رَكَعاتٍ مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ وَالْوَتْرُ زينَةُ الآخِرَةِ، وَقَدْ يَجْمَعُهَا اللّهُ لاَِقْوامٍ؛
ثروت و فرزندان، زيور زندگى دنيايند، و هشت ركعت نماز در آخر شب و يك ركعت نماز «وتـر» زيور آخرتند، كه گاهى خدا همه آن زيورها را براى عدّه اى جمع مى كند.
[ بحارالأنوار، ج 87، ص 150 .]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما مِنْ عَمَلٍ حَسَنٍ يَعْمَلُهُ الْعَبْدُ اِلاّوَلَهُ ثَوابٌ فِى الْقُرْآنِ اِلاّ صَلاةُ اللَّيْلِ فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يُبَيِّنْ ثَوابَها لِعَظيمِ خَطَرِهِ عِنْدَهُ فَقالَ: «تَتَجا فى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفا وَطَمَعَا وَمِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِىَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِّ اَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْملُونَ»؛
سه چيز مايه افتخار مؤمن و زينت و آرايش انسان در دنيا و آخرت است: 1 ـ نماز در آخر شب 2 ـ قطع اميد از آنچه در دست مردم است 3 ـ پذيريش ولايت امام معصومى از خاندان محمد(صلى الله عليه و آله) .
[ وسائل الشيعه، ج 5، ص 281 .]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثَةٌ هُنَّ فَخْرُ المُؤْمِنِ وَزينَةٌ فِى الدُّنْيا وَاْلآخِرَةَ: الَصَّلاةُ فِى آخِرِ اللَّيْلِ، وَ يَأْسُهُ مِمّا فِى اَيْدىِ النّاسِ، وَوِلايَةُ اْلاِمامِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ؛
سه چيز مايه افتخار مؤمن و زينت و آرايش انسان در دنيا و آخرت است: 1 ـ نماز در آخر شب 2 ـ قطع اميد از آنچه در دست مردم است 3 ـ پذيريش ولايت امام معصومى از خاندان محمد(صلى الله عليه و آله) .
بحارالأنوار، ج 87، ص 140
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَذا سَلَّمَ اَحَدُكُمْ فَلْيَجْهَرْ بِسلامِهِ وَلايَقُولُ: سَلَّمْتُ فَلَمْ يَرُدُّوا عَلَىَّ وَلَعَلَّهُ يَكُونُ قَدْ سَلَّمَ وَلَمْ يُسْمِعْهُمْ، فَاِذا رَدَّ اَحَدُكُمْ فَلْيَجْهَرْ بِرَدِّهِ وَلايَقُولُ الْمُسْلِمُ: سَلَّمْتُ فَلَمْ يَرُدُّوا عَلَىَّ؛
هنگامى كه يكى از شما سلام مى كند بلند سلام كند و نگويد سلام كردم و پاسخم را ندادند شايد سلام گفته ولى شنيده نشده است و وقتى كه كسى پاسخ سلام را مى دهد بلند پاسخ دهد تا سلام كننده نگويد: سلام كردم ولى پاسخم را ندادند.
[ محجّة البيضاء، ج 3، ص 384 .]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
شَرَفُ الْمُؤْمِنِ صَلاتُهُ بِاللَّيْلِ، وَعِزُّهُ كَفُّ الاَذى عَنِ النّاسِ؛
شرافت انسان با ايمان به نماز شب اوست و عزّت و بزرگوارى او خوددارى از اذيت مردم است.
[بحارالأنوار، ج 87، ص 141]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ زَوَّجَهُ اللّه ُ مِنَ الحُورِالعينِ كَيْفَ يَشاءُ: كَظمُ الغَيْظِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى السُّيُوفِ للّه ِِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ رَجُلٌ أَشْرَفَ عَلى مالٍ حَرامٍ فَتَرَكَهُ للّه ِِ عز و جل؛
سه خصلت است كه در هر كه باشد وارد بهشت مى شود و خداوند از حوريان بهشتى نصيب او مى كند، هر طور و هرقدر كه او بخواهد: 1 ـ فرو بردن خشم 2 ـ صبر ومقاومت بر شمشيرها به خاطر خداى متعال. 3 ـ وقتى كسى به مال حرام مى رسد، آن را بخاطر خدا ترك كند.
[ بحارالانوار 75: 171 ح 5.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لاتَدَعْ طَلَبَ الرِّزْقِ مِنْ حِلِّهِ فَإنَّهُ عَوْنٌ لَكَ عَلى دينِكَ، وَاعقِل راحِلَتَكَ وَتَوَكَّلْ؛
تلاش در به دست آوردن روزى حلال را رها نساز، زيرا كه آن كمك به ديندارى توست و هميشه مركب خود را ببند و به خدا توكّل كن (با توكّل زانوى اشتر ببند).
[ بحارالانوار ج 103 ص 5 ح 18.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ألمالُ مالُ اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ جَعَلَهُ وَدايِعَ عِنْدَ خَلْقِهِ وَ أَمَرَهُمْ أَن يَأكُلُوا مِنْهُ قَصْداً وَ يَشْرَبُوا مِنْهُ قَصْداً، وَيَلبِسُوا مِنْهُ قَصْداً، وَيَنكَحُوا مِنْهُ قَصْداً، وَيَرْكَبُوا مِنْهُ قَصْداً وَ يَعُودُوا بِما سِوى ذلِكَ عَلى فُقَراءِ المُؤمِنينَ، فَمَنْ تَعَدّى ذلِكَ كانَ ما أَكَلَهُ حَراماً وَما شَرِبَ مِنْهُ حَراماً، وَ ما لَبِسَهُ مِنْهُ حَراماً، وَما نَكَحَهُ مِنْهُ حَراماً، وَ ما رَكِبَهُ مِنْهُ حَراماً؛
ثروت از آنِ خداست و او آن را نزد بندگان خود امانت گذاشته و دستور داده است كه از آن درحدّ متعارف بخورند و بياشامند ولباس تهيه كنند و ازداوج كنند وبراى سوارى از آن استفاده كنند و بقيه آن را به مؤمنان نيازمند يارى دهند، بنابراين كسى كه در هرقسمت از آن حدّ معمول تجاوز كند و بيشتر مصرف كند، مرتكب گناه شده است و آنچه زيادى خورده يا آشاميده يا پوشيده يا در امر ازدواج و سوارى صرف كرده است، حرام است.
[ بحارالانوار ج 103 ص 16 ح 74.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ أميرُالمُؤمِنينَ عليه السلام يَقُولُ: لَيسَ بِوَلِىٍّ لَنا مَنْ أَكَلَ مالَ مُؤمِنٍ حَراماً؛
اميرمؤمنان (عليه السلام) بارها مى فرمودند: كسى كه مال مؤمنى را به حرام بخورد، او از دوستان ما نيست.
[ بحارالانوار ج 104 ص 296 ح 17.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مِن أَشَدِّ ما فَرَضَ اللّه ُ عَلى خَلْقِهِ ذِكْرُ اللّه ِ كَثيراً ثُمَّ قالَ: لاأَعنى سُبْحانَ اللّه ِِ وَ الحَمْدُللّه ِِ وَ لاإلهَ إلاَّ اللّه ُ وَ اللّه ُ أكبَرُ وَ اِءنْ كانَ مِنهُ، وَلكِنَّ ذِكْرَاللّه ِ عِندَ ما أَحَلَّ وَ حَرَّمَ، فَاِءنْ كانَ طاعَةً عَمِلَ بِها وَ اِءن كانَ مَعْصِيَةً تَرَكَها؛
يكى از سخت ترين واجبات بر بندگان خدا، ياد كردن زياد خدا است. سپس فرمودند: مقصودم ذكر «سبحان اللّه والحمدللّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر» نيست، گرچه آن هم ياد خداست، ولى منظورم اين است كه در برخورد با آنچه كه خدا حلال يا حرام كرده خدا را ياد كند، اگر اطاعت خدا بود به آن عمل كند و اگر معصيت الهى بود آن را رها كند.
[ كافى ج 2 ص 80 ح 4.]