خوش آمدید

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

خَفِ اللّه َ كَأَنَّكَ تَرَاهُ وَ إِنْ كُنْتَ لاَتَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ، فَإِنْ كُنْتَ تَرَى أَنَّهُ لاَيَرَاكَ فَقَدْ كَفَرْتَ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ يَرَاكَ ثُمَّ بَرَزْتَ لَهُ بِالْمَعْصِيَةِ، فَقَدْ جَعَلْتَهُ مِنْ أَهْوَنِ النَّاظِرِينَ عَلَيْكَ؛

از خداوند بترس، آن چنان كه گويا او را مى بينى، و اگر تو او را نمى بينى او تو را مى بيند، پس اگر خيال كنى كه تو را نمى بيند، كافر شده اى، و اگر مى دانى كه تو را مى بيند، ولى باز هم با گناه با او روبه رو مى شوى، پس او را ناچيزترين نگاه كنندگان قرار داده اى!

[اصول كافى، ج 2، ص 68]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

يَنْبَغِي لِلْمُؤمِنِ أَنْ يَكُونَ فيهِ ثَمانِىَ خِصَالٍ: وَقُوراً عِنْدَ الْهَزَاهِزِ، صَبُوراً عِنْدَ الْبَلاَءِ، شَكُوراً عِنْدَ الرَّخَاءِ، قَانِعاً بِمَا رَزَقَهُ اللّه ُ، لاَيَظْلِمُ الْأَعْداءَ وَلاَيَتَحَامَلُ لِلْأَصْدِقاءِ، بَدَنُهُ مِنْهُ في تَعَبٍ وَ النّاسُ مِنْهُ في راحَةٍ؛

سزاوار است كه در مؤمن هشت خصلت و صفت باشد: 1 ـ در لرزش ها و فراز و نشيب ها، وقار داشته باشد. 2 ـ هنگام بلا صبور باشد. 3 ـ هنگام آسايش شكور و سپاسگزار باشد. 4 ـ به آنچه خداوند روزى اش كرده، قانع باشد. 5 ـ به دشمنان ستم نكند. 6 - بارش را بر دوستانش نيفکند[به خاطر دوستانش متحمل گناه نشود]. 7 ـ بدنش از او در رنج باشد. 8 ـ مردم از دست او در آسايش باشند.

[اصول كافى، ج 2، ص 47]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اَلسَّلامُ تَحِيَّةٌ لِمِلَّتِنا وَاَمانٌ لِذِمَّتِنا؛

سلام، درود وتحيّت امت براى هم كيشان ما و امان است براى كسانى كه در پناه ما هستند.

[ ميزان الحكمه، ج 4، شماره 8834، ص 53 .]

از امام صادق علیه السلام سئوال شد: آیا شکر حدّى دارد که وقتى بنده انجام داد سپاسگزارى محسوب شود؟ حضرت فرمودند:

نَعَمْ. قُلْتُ: ما هُوَ؟ قالَ: یَحْمِدُاللّهَ عَلى کُلِّ نِعْمَةٍ عَلَیْهِ فِى اَهْلٍ وَمالٍ وَاِنْ کانَ فِیما اَنْعَمَ عَلَیْهِ فِى مالِهِ حَقٌّ اَدّاهُ؛

آرى. راوى گفت: آن حدّ چیست؟ حضرت فرمودند: خدا را بر هر نعمتى که به او داده، چه در مال یا خانواده، ستایش کند و اگر به نعمت مالى، حقّى تعلق گرفته، آن را ادا کند.

[ مَحَجَّةُ البیضاء، ج 7، ص 150 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

جَمَعَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بَنِى عَبْدِالْمُطَّلِبِ فَقالَ: يا بَنى عَبْدِالْمُطَّلِبِ اَفْشُوا السَّلامَ وَصِلُوا الاَْرْحامَ، وَتَهَجَّدُوا وَالنّاسُ نيامٌ، وَاَطْعِموُا الطَّعامَ، وَاَطِيبُوا الْكَلامَ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ بِسَلامٍ؛

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرزندان عبدالمطلب را جمع كرد و به آنها فرمودند: اى فرزندان عبدالمطلب! سلام را افشاء كنيد، صله رحم انجام دهيد، هنگامي كه مردم در خوابند عبادت نمائيد؛ اطعام كنيد، پاكيزه سخن بگوئيد تا به سلامت وارد بهشت شويد.

[ بحارالأنوار، ج 76، ص 10 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اَلْبادِى بِالسَّلامِ اَوْلى بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ؛

آغازگر سلام به خدا و رسولش نزديكتر است.

[ بحارالأنوار، ج 76، ص 1 .]

امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارشان امام باقر علیه السلام نقل کرده که فرمودند:

اِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله قال: لاتَبْدَؤُا اَهْلَ الْکِتابِ بِالسَّلامِ، فَاِنْ سَلَّمُوا عَلَیْکُمْ فَقُولُوا: عَلَیْکُمْ؛

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: شما به اهل کتاب سلام نکنید، اگر آنها به شما سلام کردند در پاسخ بگوئید: عَلیکُم.

[ بحارالأنوار، ج 76، ص 9 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ مِنْ مُوجِباتِ الْمَغْفِرَةِ بَذْلُ السَّلامِ وَحُسْنُ الْكَلامِ؛

يكى از عوامل آمرزش انسان، سلام دادن و نيكوئى در گفتار است.

[ بحارالأنوار، ج 76، ص 11 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ مِنَ التَّواضُعِ اَنْ يَرْضَى الرَّجُلُ بِالَْمجْلِسِ دُونَ الْمَجْلِسِ،وَاَنْ يُسَلِّمَ عَلى مَنْ يَلْقى ...؛

از آثار تواضع اين است كه انسان به نشستن در پائين مجلس راضى باشد و بهر كس مى رسد سلام نمايد.

[ بحارالأنوار، ج 76،ص 6 .]

امام صادق (علیه السلام) از پدر بزرگوارشان امام باقر (علیه السلام) نقل کردند که ایشان فرمودند:

بر این گروهها سلام نکنید: 1ـ یهودیان 2ـ نصارى 3ـ مجُوسیها 4 ـ بت پرستان 5 ـ بر کسانى که سر سفُره شرابخواران نشسته اند 6ـ بر صاحب شطرنج و تخت نرد 7 ـ مرد بدکار(مرد زن نـما) 8 ـ شـاعرى که بر زنان پـاک تهمت بـزنـد 9 ـ نمازگزار، چون او آمادگى پاسخ دادن را ندارد در صورتى کـه سلام از سلام کننده مستـحب است و پـاسخ دادن واجب اسـت. 10 ـ ربا خوار 11 ـ کسى که در حال قضاء حاجت اسـت 12 ـ کسى کـه در حمّام است 13 ـ فاسقى که فسق خود را آشکار مى کند.

[ بحارالأنوار، ج 76، ص 9 .]