امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثَةٌ فيهِنَّ الْمَقْتُ مِنَ اللّه ِ عز و جل: نَوْمٌ مِنْ غَيْرِ سَهَرٍ وَ ضِحْكٌ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ وَ أكْلٌ عَلى الشَّبَعِ؛
خداى عزيز و بزرگ نسبت به سه چيز خشم شديد دارد: 1 ـ خواب بدون بيدارى (يعنى خوابيدن تمام شب)، 2 ـ خنده بدون شگفتى، 3 ـ خوردن در حالت سيرى.
[ من لايحضره الفقيه 1: 503 ح 1444]
محمد بن مسلم مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: آيا به زيارت اموات برويم؟ حضرت فرمودند:
نَعَم قُلْتُ: فَيَعْلَمُونَ بِنا اِذا اَتَيْناهُمْ؟ قالَ: اى وَاللّهِ لَيَعْلَمُونَ بِكُمْ وَ يَفْرَحُونَ بِكُمْ وَ يَسْتَأْنِسُونَ اِلَيْكُمْ؛
آرى. پرسيدم: آيا وقتى به زيارتشان مى رويم، متوجّه آمدن ما مى شوند؟ فرمودند: آرى به خدا قسم، آمدن شما را مى فهمند و خوشحال مى شوند و با شما انس مى گيرند.
[مستدرك سفينة البحار، ج 10، ص 457.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
نَوْمُ الْغَداةِ شُؤمٌ يُحْرِمُ الرِّزْقَ وَ يُصَفِّرُ اللَّوْنَ وَ كانَ الْمَنُّ وَ السَّلْوى يَنْزِلُ عَلى بَنى إسْرائيلَ ما بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إلى طُلُوعِ الشَّمْسِ، فَمَنْ نامَ تِلْكَ السّاعَةِ لَمْ يَنْزِلْ نَصيبَهُ فَكانَ إذا إنْتَبَهَ فَلا يَرى نَصيبَهُ إحتاجَ إلىَ السُئوالِ وَ الطَلَبِ؛
خواب صبح شوم است انسان را از روزى محروم و رنگ او را زرد مى كند، و منّ و سلوى (غذاى مخصوص و لذيذ بنى اسرایيل) بين طلوع صبح تا طلوع خورشيد بر بنى اسرایيل نازل مى شد، هر كس در آن ساعت مى خوابيد سهم او نازل نمى شد و چون بيدار مى شد بهره خود را نمى ديد، محتاج به سئوال و جستجو مى شد.
[ من لايحضره الفقيه 1: 503 ح 1449]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعالى يُبْغِضُ كَثْرَةَ النَّوْمِ وَ كَثْرَةَ الْفَراغِ وَ قالَ عليه السلام إيْضاً: كَثْرَةُ النَّوْمِ مُذْهِبَةٌ لِلدّيِن وَ الدُّنْيا؛
خداى بزرگ خواب زياد و بيكارى زياد را ناپسند مى شمارد. و امام (عليه السلام)فرمود: خواب زياد دين و دنياى انسان را از بين مى برد.
[ مكارم الاخلاق 287]
خدمت امام صادق عليه السلام از تب سخن گفته شد، حضرت فرمودند:
إنّا أَهْلُ بَيْتٍ لا نَتَداوى إلاّ بِإفاضَةِ الْماءِ الْبارِدِ يُصَبُّ عَلَيْنا وَأَكْلِ التُّفّاحِ؛
ما خاندان مداوا نمى كنيم آن را جز با ريختن آب سرد كه به روى ما ريخته شده و با خوردن سيب.
[وسائل الشيعه 17: 126 ح 3]
امام صادق عليه السلام از پدر بزرگوارشان امام باقرعليه السلام نقل مى كنند:
كانَ يَجْمَعُنا فَيَأمُرُنا بِالذِّكْرِ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ، وَيَأْمُرُ بِالْقَرائَةِ مَنْ كانَ يَقْرَأُ وَ مَنْ كانَ لايَقْرَأُ مِنّا أَمَرَهُ بِالذِّكْرِ، وَالبَيْتُ الَّذى يُقْرَأُ فَيهِ الْقُرْآنُ وَيُذْكَرُاللّه ُ عز و جل فَيهِ تَكْثُرُ بَرَكَتُهُ؛
امام باقر(عليه السلام) ما را جمع مى كرد و دستور مى داد ذكر بگوييم تا خورشيد طلوع كند، به كسانى كه سواد دار بودند دستور قرائت قرآن مى داد و به كسانى كه توان خواندن نداشتند فرمان به ذكر مى داد، خانه اى كه در آن قرآن خوانده شود و ذكر خدا گفته شود بركت آن زياد مى شود.
[ وسائل الشيعه 4: 850 ح 3]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ صَلَّى الْفَجْرَ وَ مَكَثَ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ كانَ أنْجَحُ فى طَلَبِ الرِّزْقِ مِنَ الضَّرْبِ فى الْأرْضِ شَهْراً؛
كسى كه نماز صبح را بخواند و تا طلوع آفتاب منتظر شود اين شخص براى كسب روزى موفّق تر است از كسى كه يك ماه در روى زمين براى تجارت و كسب روزى سفر كند.
[ مكارم الاخلاق: 304]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعـالى أَوجَبَ عَلَيْكُمْ حُبَّـنا وَ مُوالاتَنا وَ فَرَضَ عَلَيكُمْ طاعَتَنا. ألا فَمَنْ كانَ مِنّا فَلْيَقتَدِ بِنا. فَإنَّ مِن شَأنِنا: ألوَرَعُ وَالإجتِهادُ وَأداءُ الأمانَةِ إلَى البِرِّ وَالفاجِرِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ وَ إقْراءُ الضَّيْفِ وَالعَفوُ عَنْ المُسى ءِ. وَ مَنْ لَمْ يَقْتَدِ بِنا فَلَيسَ مِنّا؛
خداوند محبت و ولايت و اطاعت ما را بر شما واجب كرده است؛ پس هر كس از ماست، به ما اقتداء كند. روش و منش ما اينهاست: تقوى، تلاش و كوشش، اداى امانتِ نيكوكار و گنهكار، و صله رحم و گرامى داشت ميهمان و گذشت از خطاكار. و كسى كه از ما پيروى نكند از ما نيست.
[الاختـصاص: 241]
امام صادق علیه السلام در مورد گفتار خداوند متعال که «إنَّ قُرْآن الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً؛ قرآنِ فجر مشهود است»، فرمودند:
یَعْنى صَلاةُ الْفَجْرِ تَشْهَدُها مَلائِکَةُ اللَّیْلِ وَ مَلائِکَةُ النَّهارِ، فَإذا صَلَّى الْعَبْدُ الصُّبْحَ فى طُلُوُعِ الْفَجْرِ اُثْبِتَتْ لَهُ مَرَّتَینِ أثْبَتَها مَلائِکةُ اللَّیْلِ وَ مَلائِکَةُ النَّهارِ؛
یعنى نماز صبح که فرشتگان شب وفرشتگان روز شاهد آن هستند. پس هنگامى که انسان نماز صبح را در طلوع سپیده بجا آورد دوبار براى او ثبت مى شود هم فرشتگان شب و هم فرشتگان روز براى او مى نویسند.
[ مفتاح الفلاح:10]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّا أَهْلَ بَيْتٍ نَجْزَعُ قَبْلَ الْمُصيبَةِ، فَإذا نَزَلَ أمْرُ اللّه ِ رَضينا بِقَضائِهِ وَ سَلَّمْنا لِأمْرِهِ، وَ لَيْسَ لَنا أنْ نَكْرَهَ ما أحَبَّ اللّه ُ لَنا؛
ما خاندانى هستيم كه قبل از مصيبت جزع مى كنيم سپس زمانى كه امر خدا فرود آمد راضى به حكم خدا و تسليم فرمان او مى شويم شايسته ما نيست كه آنچه را خدا براى ما دوست دارد، آن را نخواهيم.
[وسائل الشيعه 2: 919 ح4]