خوش آمدید

عبدالمؤمن انصارى مى گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم گروهى از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل مى کنند که آن حضرت فرموده اند: اختلاف امت من رحمت است. امام صادق (علیه السلام) فرمودند:

راست گفته اند. انصارى مى گوید، عرض کردم: اگر اختلافشان رحمت است پس با هم بودنشان عذاب است؟ 
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: نه چنین است که تو مى پندارى وآنان پنداشته اند. پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) این آیه را در نظر داشته است که «چرا از هر گروهى عده اى نمى کوچند تا داناى در دین شوند و سپس به سوى قوم خود بازگشته وآنها را [از آتش] بیم دهند.» پس پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) مسلمانان را امر کرد که براى یادگیرى دین به سویش بیایند وسپس به سوى قوم خود رهسپار شوند وآنان را آموزش دهند؛ پس پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) رفت و آمد در شهرها را اراده کرده نه اختلاف در دین خدا را ؛ دین خدا یکى بیش نیست.

[موسوعة الامام الصادقع، ج 4، ص 66، به نقل ازالاحتجاج ص355.]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مَنْ طَلَبَ ثَلاثَةً بِغَيْرِحَقٍّ حَرُمَ ثَلاثَةً بِحَقٍّ: مَنْ طَلَبَ الدُّنيا بِغَيْرِحَقٍّ حَرُمَ الاخِرَةَ بِحَقٍّ؛ وَمَنْ طَلَبَ الرِّآسَةَ بِغَيْرِحَقٍّ حَرُمَ الطّاعَهَ لَهُ بِحَقٍّ؛ وَ مَنْ طَلَبَ المال بِغَيْرِحَقٍّ حَرُمَ بَقاؤُهُ لَهُ بِحَقٍّ؛

هر كه سه چيز را بناحقّ بخواهد، از سه چيز ديگر بحقّ محروم مى گردد: هر كه دنيا را به بناحق بخواهد از آخرت حقيقتاً محروم مى گردد؛ و هر كه بناحقّ رياست طلبى كند از اطاعت زيردستان بحقّ محروم مى شود؛ و هر كه بناحقّ مالى را بخواهد، از ماندگار بودن آن مال بحقّ محروم مى شود.

[تحف العقول، ص 335.]

ابابصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: آیا هنگام خواب روح از بدن خارج مى شود؟، حضرت فرمودند:

لا یا أبابَصیرُ، فَاِنَّ الرُّوحَ اِذا فارَقَتِ البَدَنَ لَمْ تَعُدْ اِلَیهِ، غَیْرَ أَنَّها عَینُ الشَّمسِ مَرکُوزَةً فِى السَّماءِ فِى کَبِدِها وَ شعاعُها فِى الّدنیا؛

نه! اى ابابصیر، روح اگر از بدن جدا شود، دیگر به آن باز نمى گردد، امّا روح چون خورشید است که در وسط آسمان جاى دارد، امّا پرتو آن همه جا را فرامى گیرد.

[ بحار ج 61 ص 43 ح 19]

عفّان بصرى مى گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمودند:

أَتَدْرى لِمَ سُمِّىَ قُم؟ قُلْتُ: أَللّه ُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنْتَ أَعْلَمُ. قالَ: اِنَّما سُمِىَّ قُم لاَِنَّ أَهْلَهُ يَجْتَمِعُونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحمَّدٍ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيهِ وَ يَقُومُونَ مَعَهُ وَ يَسْتَقيمُونَ عَلَيْهِ وَيَنْصُرُونَهُ؛

مى دانى چرا قم (به این نام) ناميده شد؟ گفتم: خدا و پيامبرش و شما آگاهتريد. حضرت فرمودند: قم ناميده شد چون اهل آن با قائم آل محمد(عليه السلام) همراه مى شوند و با او قيام مى كنند و او را يارى مى كنند و استوار خواهند بود.

بحارالانوار، ج 60 ، ص 216

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ اللّه َ جَعَلَ وَلِيَّهُ فِى الدُّنيا غَرَضاً لِعَدُوِّهِ؛

خداوند در دنيا دوست خود را، آماج دشمن خويش قرار داده است.

[بحارالانوار، ج 68 ص 221]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عَلَيكَ بِالسَّخاءِ وَ حُسْنِ الخُلقِ فَإنَّهُما يَزينانِ الرَّجُلَ كَما تَزينُ الواسِطَةُ الْقِلادَةَ؛

بر تو باد بخشندگى و خوشخويى، زيرا همان گونه كه گوهر درشتِ وسط گردنبند، سبب زيبايى آن است، اين دو خصلت نيز مايه زينت و زيور مردند.

[ بحارالانوار ج 71 ص 391]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِتَّقُوا عَلى دينِكُم فَاحْجُبُوهُ بِالتَّقِيَّةِ؛ فَاِنَّهُ لا ايمانَ لِمَن لا تَقِيَّةَ لَهُ، اِنَّما اَنتُم فِى النّاسِ كَالنَّحْلِ فِى الطَّيرِ، لَو اَنَّ الطَّيرَ تَعلَمُ ما فى أجْوافِ النَّحلِ، ما بَقِىَ مِنها شَىْ ءٌ اِلا أَكَلَتْهُ؛

نگران دين خود باشيد و آن را با تقيه پوشيده نگهداريد، زيرا كسى كه تقيه ندارد، ايمان ندارد. شما در ميان مردم مانند زنبوران عسل در ميان پرندگان هستيد. اگر پرندگان بدانند كه درون زنبور عسل چيست، همه آنها را مى خورند و چيزى باقى نمى گذارند.

[اصول كافى ج 2 ص 218]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در سفرى از مركب خود پياده شدند و پنج مرتبه به سجده افتادند، چون سوار مركب شدند، يكى از يارانش عرض كرد: ما كارى از شما ديديم كه تاكنون چنان نكرده بوديد؟! فرمودند: آرى جبرئيل (عليه السلام ) نزد من آمد و مرا بشارت داد كه على (عليه السلام) اهل بهشت است. من به شكرانه اين نعمت به پيشگاه خدا سجده آوردم، چون سر برداشتم گفت فاطمه هم اهل بهشت است. من به شكرانه آن نيز سجده آوردم. چون سر برداشتم گفت: حسن و حسين دو سرور جوانان بهشتى اند. بازهم به شكرانه آن سجده كردم. چون سر برداشتم گفت هركس هم كه ايشان را دوست بدارد نيز اهل بهشت است. من به شكرانه آن سجده كردم. چون سر برداشتم، گفت هركس هم كه دوستِ دوستان ايشان باشد، اهل بهشت است و من به شكرانه آن نيز سجده كردم.

[امالى شيخ مفيد، مجلس سوم ح 2 ص 32 و 33]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ أَولِياءَ اللّه ُ لَم يَزالُوا مُستَضعَفينَ قَليلينَ مُنذُ خَلَقَ اللّه ُ آدَمَ؛

اولياء خدا، از زمانى كه خداوند آدم را آفريد، همواره در ضعف و اقليت بوده اند.

[بحار الأنوار، ج 68 ص 154]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مَن رَوى عَلى مُؤمِنٍ رِوايَةً يُريدُ بِها شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوَّتِهِ لِيَسقُطَ مِن أَعيُنِ النّاسِ، اَخَرَجَهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ مِن وِلايَتِهِ اِلى وِلايَةِ الشَّيطانِ؛

هركس چيزى را نقل كند و قصدش ظاهر ساختن عيب و بدى و ريختن آبروى مؤمنى باشد و بخواهد او را از ديده هاى مردم بيندازد و در انظار، سبك و بى ارزش كند، خداوند متعال او را از دوستى خود خارج و در دوستى شيطان وارد مى كند.

[ثواب الاعمال ص 547]