خوش آمدید

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

تاهَ مَن جَهِلَ وَ اهتَدي مَن أبصَرَ وَ عَقَلَ؛

«هر که جهالت ورزيد هلاک شد و هر که با ديده ي بصيرت نگريست و تعقل کرد، هدايت يافت.»

کافي، ج 2، ص 48.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

لا يَصِحُّ الاعِتبَارُ إلاّ لأهلِ الصَّفا وَ البَصيرَة؛

«عبرت صحيح و مفيد فقط براي اهل بصيرت و پاکدلان ميسر مي گردد.»

بحار الانوار، ج 68، ص 326.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عَلَيكُم بِالسِّواكِ ؛ فَإِنَّهُ يَجلُو البَصَرَ .

بر شما باد مسواك زدن ؛ چرا كه ديده را جلا مى دهد .

بحار الأنوار ، جلد 76 ، صفحه 134

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مَن فَتَحَ الله عَينَ قَلبِهِ وَ بَصيرَهَ عَيِنهِ بِالاعتِبارِ فَقَد أعطاهُ مَنزِلَهً رفيعَهً وَ زُلفَهً عظيمَهً؛

«کسي که خداوند متعال چشم دل و ديده ي بصيرتش را براي عبرت گيري باز نموده در واقع مقامي والا و مرتبتي بزرگ به او عنايت کرده است.»

بحارالانوار، ج 68، ص 326.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

کَيفَ يَهتَدي مَن لَم يُبصِر وَ کَيفَ يُبصِر مَن لَم يَتَدبَّر؛

«چگونه هدايت پذيرد آن که بصيرت ندارد و چگونه بصيرت يابد آن که تدبير ندارد.»

اصول کافي، ج 1، ص 183.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

العَامِلُ عَلَي غَيرِ بَصيرَه کالسَّائِر عَلي غير الطَّريق و لا يَزيدُهُ سُرعَهُ السَّير مِنَ الطَّريق إلاّ بُعدَاً ؛

«آن که بدون بصيرت در مسيري قدم برمي دارد مانند کسي است که بيراهه مي رود و سرعت او جز بر دوري اش از مقصد نمي افزايد.»

امالي صدوق، ص 421.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إنَّ الأرضَ لا تَخْلُو إلّا وَفِيها إمامٌ ، كَيْما إنْ زادَ المُؤمنونَ شَيْئا رَدَّهُمْ ، وإنْ نَقَصُوا شَيْئا أتَمَّهُ لَهُم؛

زمين هيچ گاه خالى از امام نمى ماند تا اگر مؤمنان چيزى [به دين] افزودند، آنها را [از اين كژراهه] برگرداند و اگر چيزى را كاستند برايشان كامل كند.

الكافي: 1 / 178 / 2

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إنّ الأرضَ لا تكونُ إلّا وفيها حُجَّةٌ ، إنَّهُ لا يُصْلِحُ النّاسَ إلّا ذلكَ ، ولا يُصْلِحُ الأرضَ إلّا ذاكَ؛

در زمين هميشه حجّت هست؛ زيرا مردم را اصلاح نمى كند مگر حجّت و زمين را به سامان نمى آورد مگر حجّت.

بحار الأنوار: 23 / 51 / 101

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إذا كانَ يومُ القِيامةِ ... يَأتي النِّداءُ مِنْ عِنْدِ اللّه ِ جلَّ جلالُهُ: ألَا مَنِ ائْتَمَّ بإمامٍ في دارِ الدُّنيا فَلْيَتَّبِعْهُ إلى حَيْثُ يَذْهَبُ بهِ ، فَحِينَئذٍ «تَبَرَّأ الَّذينَ اتُّبِعُوا مِنَ الّذينَ اتَّبَعُوا...» [ البقرة: 166]؛

چون روز قيامت شود... از سوى خداوند جلّ جلاله، ندا مى آيد كه: هان! هر كس در سراى دنيا به امامى اقتدا كرده است، پس، در پى او به همان جا رود كه او را مى برند. در اين هنگام است كه «پيروى شدگان از پيروان خود بيزارى مى جويند».

بحار الأنوار: 8/10/3

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

الإمامُ عَلَمٌ بَيْنَ اللّه ِ عزّ وجلّ وبَيْنَ خَلْقِهِ ، فَمَنْ عَرَفَهُ كانَ مُؤمنا ، ومَنْ أنْكَرَهُ كانَ كافرا؛

امام راهنماى ميان خداوند عز و جلو آفريدگان اوست ؛ هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه منكرش شود كافر.

بحار الأنوار: 23 / 88 / 32