مفضل (یکى از یاران امام صادق علیه السلام) مىگوید از آن حضرت شنیدم که مىفرمودند:
ما مِنْ طَعامٍ اکُلُهُ اِلاّ وَ أَنَا أَشْتَهى أَنْ یُشْرِکَنى فیهِ اِنْسانٌ…
هیچ غذایى نمىخورم مگر این که دوست دارم انسان دیگرى نیز در خوردن غذا با من همراه شود.
کافى ج 6 ص 353 ح 6
حفص بن غیاث مىگوید امام صادق علیه السلام فرمودند:
یا حَفْصُ ما مَنْزِلَةُ الدُّنْیا مِنْ نَفْسى اِلاّ بَمَنْزَلَةِ الْمَیْتَةِ اِذا اضْطَرَرْتُ اِلَیْها أَکَلْتُ مِنها.
اى حفص موقعیّت دنیا در نزد من همانند مردارى است که چون ناچار شوم از آن استفاده مىکنم.
وسائل الشیعه 16: 312 ح 6
معاویه بن عمار (از اصحاب امام صادق علیه السلام) مىگوید:
رَأیْتُ أَبـاعَبْدِاللّهِ علیه السلام یَخْتَضِبُ بِالَحنّاءِ خِضابا قانِیا.
امام صادق علیه السلام را دیدم که موى خویش را با حناى پررنگى حنا بسته است.
بحارالانوار ج 47 ص 46 ح 65
امام صادق علیه السلام فرمودند:
إذا فَشَتْ ارْبَعَةٌ ظَهَرَتْ ارْبَعَةٌ: إ ذا فَشا الزِّنا کَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إذا اُمْسِکَتِ الزَّکاةُ هَلَکَتِ الْماشِیَةُ، وَ إذا جارَ الْحُکّامُ فِى الْقَضا اُمْسِکَ الْمَطَرُ مِنَ السَّما، وَ إذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِکُونَ عَلَى الْمُسْلِمینَ؛
هنگامى که چهار چیز در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید:
چنانچه زنا رایج گردد، زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود.
چنانچه زکات و خمسِ اموال پرداخت نشود، حیوانات اهلى نابود شود.
اگر حاکمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند، باران رحمت خداوند نمى بارد.
و اگر اهل ذمّه تقویت شوند، مشرکین بر مسلمین پیروز آیند.
وسائل الشیعة : ج 8 ص 13.
حماد بن عثمان (از یاران امام صادق علیه السلام) مىگوید:
رَأَیْتُ أَباعَبْدِاللّهِ علیه السلام یَجْلِسُ فى بَیْتِهِ عِنْدَ بابِ بَیْتِهِ قِبالَةَ الْقِبْلَةِ.
امام صادق علیه السلام را مىدیدم که در خانهاش جلوى درِ اتاق رو به قبله مىنشست.
مشکاة الانوار: 206
امام صادق علیه السلام فرمودند:
کانَ عَلِىٌّ علیه السلام اِذا هالَهُ شَیْىءٌ فَزِعَ اِلَى الصَّلاةِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الأَیَةَ: وَاسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ. وَ قالَ علیه السلام: ... کان فى آخِرِ عُمْرِهِ یُصَلّى فىکُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ أَلْفَ رَکْعَةٍ.
هرگاه حضرت علی علیه السلام از موضوعى نگران و هراسناک مىشد به نماز پناه مىبرد. سپس امام صادق علیه السلام این آیه را خواند: «وَاسْتَعینُوا بِالصَّبُرِ وَالصَّلاةِ ... از شکیبایى و نماز یارى بجویید . . . »(بقره/45). و باز فرمودند: حضرت علی علیه السلام در اواخر عمر خود هر شبانه روز، هزار رکعت نماز مىخواند.
الکافى 3: 480
امام صادق علیه السلام فرمودند:
وَاللّهِ ما أَکَلَ عَلِىُّ بْنُ أَبى طالبٍ علیه السلام مِنَ الدُّنْیا حَراما قطُّ حَتّى مَضى لِسَبیلِهِ وَ ما عَرَضَ لَهُ أَمْرانِ کِلاهُما لِلّهِ رِضىً اِلاّ أَخَذَ بِأَشَدِّهِما عَلَیْهِ فى بَدَنِهِ ـ دینِهِ ـ وَ ما نَزَلَتْ بِرَسُولِاللّهِ صلى الله علیه و آله نازِلَةٌ قَطُّ اِلاّ دَعاهُ ثِقَةً بِهِ وَ ما أَطاقَ أَحَدٌ عَمَلَ رَسُولِاللّهِ صلى الله علیه و آله مِنْ هذِهِ الأُمَّةِ غَیْرُهُ وَ اِنْ کان لَیَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ کانَ وَجْهُهُ بَیْنَ الْجَنَّةِ وَ النّارِ یَرْجُو ثَوابَ هذِهِ وَ یَخافُ عِقابَ هذِهِ.
به خدا سوگند على بن ابى طالب علیه السلام تا روزى که از این دنیا رفت مال حرامى نخورد و هیچ گاه بر سر دو راهى ـ که هر دو راه مورد خشنودى خدا باشد ـ قرار نگرفت مگر این که پر زحمت ترین آنها را برگزید و هر حادثه مهمى که براى پیامبر خدا صلى الله علیه و آله پیش مى آمد ـ به دلیل اعتمادى که به على داشت ـ از او کمک مىگرفت. و در میان این امّت هیچ کس نتوانست همانند على علیه السلام: راه پیامبر را ـ بى کم و کاست ـ طى کند و با این همه تلاش و کوشش همواره چون بیمناکان کار مىکرد، چشمى به بهشت و چشم دیگر بر آتش داشت، از سویى امیدوار پاداش بهشت و از سوى دیگر هراسناک از کیفر آتش بود.
الارشاد : 255
امام صادق علیه السلام فرمودند:
فَما تُنْکِرُ هذِهِ الأُمَّةُ اَنْ یَفْعَلَ اللّهُ جَلَّ وَ عَزَّ بِحُجَّتِهِ کَما فَعَلَ بِیُوسُفَ اَنْ یَمْشىَ فى اَسْواقِهِمْ وَیَطَأَ بُسُطَهُمْ حَتّى یَأْذَنَاللّهُ فى ذلِکَ لَهُ.
چگونه این امت (وجود حضرت مهدی علیه السلام را) انکار مىکنند که خداوند با حجت خویش آن گونه رفتار نماید که با حضرت یوسف رفتار نمود (امام زمان علیه السلام به صورت ناشناس) در بازارهایشان حرکت نماید و پاى بر فرشهایشان بگذارد تا این که خدا در این باره به او اجازه (ظهور) بدهد.
الکافى، ج 1، کتاب الحجة، ص 134، روایت 885
از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:
مَنْ بَسْمَلَ وَ حَوْلَقَ [حَوْقَلَ] فى دُبْرِ کُلِّ صَلاةٍ مِنَ الْفَجْرِ وَ الْمَغْرِبِ سَبْعا دَفَعَ اللّهُ تَعالى عَنْهُ سَبْعینَ نَوْعا مِنْ أنْواعِ الْبَلاءِ... قالَ أَبُوالْحَسَنِ علیه السلام: وَ أَنَا أَقُولُها مِائةَ مَرَّةٍ.
هرکس پس از نمازصبح و مغرب هفت بار «بسم اللّه، و لاحول و لاقوّة اِلاّ باللّه» را بخواند، خداوند هفتاد نوع از انواع بلا را از او دور مى نماید... امام کاظم علیه السلام فرمودند: من این ذکرها را روزى صدبار مىگویم.
بحارالانوار 86: 112 ح 11 و 12
یکى از اصحاب امام صادق علیه السلام از آن حضرت پرسید: خانه و قرارگاه مهدى علیه السلام کجاست؟ آن حضرت فرمودند:
دارُ مُلْکِهِ الْکُوفَةُ وَ مَجْلِسُ الْحُکْمِ جامِعُها وَبَیْتُ مالِهِ وَ مَقْسَمُ غَنائِمِالْمُسْلِمینَ مَسْجِدُ السَّهْلَةِ وَ مَوْضِعُ خَلَواتِهِ الزَّکَواتُ الْبِیضُ مِنَالْغَرِیَّیْنِ.
محل حکومت او کوفه خواهد بود و جایگاه قضاوت و حکمرانیش مسجد جامع کوفه، بیت المال و محل تقسیم غنیمتها مسجد سهله و جایگاه استراحت و خلوتگه او در مکان ریگهاى سفید نجف خواهد بود.
نوائب الدهور، ج 3، ص 125