خوش آمدید

امام صادق علیه السلام فرمودند:

إنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَیْکُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فى افْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَیْکُمْ بِالدُّعا فى إدْبارِ الصَّلَواتِ؛

خداوند متعال پنج نماز در بهترین اوقات را بر شما واجب گرداند، پس سعى کنید حوایج و خواسته هاى خود را پس از هر نماز با خداوند مطرح و درخواست کنید.

مستدرک الوسائل : ج 6 ص 431 ح 6.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

کُلُوا ما یَقَعُ مِنَ الْمائِدَةِ فِى الْحَضَرِ، فَإ نَّ فیهِ شِفا مِنْ کُلِّ دا، وَلا تَاکُلُوا مایَقَعُ مِنْها فِى الصَّحارى ؛

هنگام خوردن غذا در منزل، آنچه که اطراف سفره و ظرف مى ریزد جمع کنید و میل نمائید که در آن ها شفاى دردهاى درونى است ، ولى چنانچه در بیابان سفره انداختید؛ اضافه هاى آن را رها کنید براى جانوران .

مستدرک الوسائل : ج 16 ص 288 ح 1.

امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:

إنَّ القَصدَ أمرٌ یُحِبُّهُ اللّه‏َ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ و إنَّ السَّرَفَ یُبغِضُهُ . . . و حَتّى صَبُّکَ فَضلَ شَرابِکَ؛

میانه روى چیزى است که خداى ـ عزّوجلّ ـ آن را دوست دارد و اسراف را ناخوش مى‏دارد . . . حتّى دور ریختن زیاده نوشیدنى‏ات را.

الکافى، ج 4، ص 52

امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:

أدنَى الإسرافِ هِراقَةُ فَضلِ الإناءِ؛

کم‏ترین اندازه اسراف، دور ریختن ته مانده ظرف (غذا یا آب) است.

الکافى، ج 6، ص 460

امام صادق علیه السلام فرمودند:

اوَّلُ ما یُحاسَبُ بِهِ الْعَبْدُالصَّلاةُ، فَإ نْ قُبِلَتْ قُبِلَ سائِرُ عَمَلِهِ، وَ إ ذا رُدَّتْ، رُدَّ عَلَیْهِ سائِرُ عَمَلِهِ؛

اوّلین محاسبه انسان در پیشگاه خداوند پیرامون نماز است، پس اگر نمازش قبول شود بقیه عبادات و اعمالش نیز پذیرفته مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

وسائل الشیعه : ج 4 ص 34 ح 4442.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُوَقَّرْ کَبیرَنا وَلَمْ یَرْحَمْ صَغیرَنا؛

آن کس که نسبت به بزرگترها احترام نگذارد و به کوچکترها محبّت نکند از ما نیست.

اصول کافى، جلد 3، صفحه 253.

شرح حدیث:

جامعه انسانى همانند کاروان پردامنه اى است که دائماً در حرکت است، نوزادانى از مادر متولّد مى شوند، کودکان بزرگ، و بزرگ ها پیر پیران از دنیا مى روند، و هیچ کس از این ره سپردن مستثنا نیست.
در این میان بزرگترها معمولا تجربه بیشتر و بینش عمیق تر دارند و در دوران عمر خویش - چنانچه وظیفه شناس بوده اند - منشأ خدمات فراوانترى شده اند و تمام محاسبات حکم مى کند که مورد احترام باشدو جوانان و نوجوانان حرمت آنان را نگهدارند.
و کوچک ترها چون نورسند و در آغاز زندگى، باید مورد محبّت قرار گیرند و با دلسوزى کامل پایه هاى سعادتشان به دست بزرگترها گذارده شود، و این است راه و رسم یک جامعه انسانى و مترقى.

منبع: makarem.ir

امام صادق علیه السلام فرمودند:

إِمْتَحِنُوا شِیْعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِیْتِ الصَّلاةِ کَیْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیْهَا و إِلَی أَسْرَارِنا کَیْفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَإِلَی أَمْوَالِهِمْ کَیْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لاِِخْوَانِهِمْ فِیْها؛

شیعیانِ ما را به اوقات نماز امتحان کنید که چگونه به آن اهمیّت می‌دهند، و این که چگونه اسرار و مقامات ما را در نزد دشمنان بازگو نمی‌کنند و همچنین با اموالشان امتحان کنید که چگونه به دیگر برادرانشان کمک می‌کنند.

بحار الأنوار، ج 65، ص 149.

شرح حدیث:

در این حدیث امام صادق (علیه السلام) ملاک تشخیص شیعیان را در چند صفت مهمّ زیر بیان می‌کنند:

1. اهمیّت به نماز اوّل وقت
مردم را به نماز اوّل وقت امتحان کنید، آیا به اوقات نماز اهمیّت می‌دهند؟ در هنگام کار آیا کار را عقب می‌اندازند یا نماز را؟ بعضی نماز را برای زمان بی‌کاری می‌دانند در حالی که گفته شده: «اوّل الوقت رضوان الله و آخر الوقت غفران الله» و به راستی که شیعه واقعی به نماز اوّل وقت اهمیّت می‌دهد. بعضی از اهل تسنّن می‌گویند مسلمان واقعی ما هستیم، چرا که اهمیّتی که ما به نماز اوّل وقت می‌دهیم شیعیان نمی‌دهند.

2. اهمیّت به نماز
حضرت علی (علیه السلام) در سفارش‌هایشان خطاب به مالک اشتر در مورد اهمیّت نماز می‌فرمایند: «إِجْعَلْ أَفْضَلَ أَوْقَاتِکَ لِلصَّلاَةِ؛ بهترین اوقاتت را برای نماز قرار بده».
کلمه «محافظه» به این معناست که نماز آفات دارد و باید آن را حفظ کرد. زمانی که مرحوم امام خمینی (قدس سره الشریف) مدرّس حوزه علمیّه بودند، در هنگام صحبت و مباحثه علمی وقتی صدای اذان بلند می‌شد، بلافاصله برای نماز بر می‌خاستند، بدون این که درنگی در انجام واجبات نشان دهند. قانون همین است که هر کجا هستیم و هر که هستیم، به نماز اهمیّت دهیم. به خصوص نماز صبح. امروزه عدّه‌ای هستند که نماز صبح را با استصحاب و به امید این که هنوز خورشید طلوع نکرده، می‌خوانند که این نماز شیعه نیست!!

3. رازداری
منظور از محافظت از اسرار، حفظ مقامات اهل بیت (علیهم السلام) است. یعنی مقامات آنان را مانند ولایت تکوینی، معجزات، علم غیب و... که دشمنان باور نمی‌کنند در نزدشان بازگو نکنیم زیرا این مقامات جزء اسرار است.
در زمان ما عدّه‌ای از مدّاحان علاوه بر این که اسرار را می‌گویند غلوّ هم می‌کنند، به خصوص اگر در بین آنان برای جلب نظر عوام مسابقه بیفتد، در این صورت یکی غلوّ می‌کند و دیگری اغلی و این کار خیلی خطرناک است. مدّاحان مقام والایی دارند و ائمّه (علیهم السلام) به آنها اهمیّت می‌دادند؛ امّا باید از اشعار غلوّآمیز پرهیز کنند.

4. چگونگی صرف اموال
مواسات از دو ریشه لغوی است: یکی از مادّه «واسی» و دیگری از ماده «آسی» که هر دو به معنی اعانت و کمک کردن است. شیعه را باید با اموالش امتحان کرد که چه اندازه دیگران در اموال او سهم دارند. در زمان ما مشکلات زیاد است:
مشکل بی‌کاری که منشأ اصلی بسیاری از مفاسد مانند: اعتیاد، سرقت و ... است؛ مشکل ازدواج جوانان؛ مشکل مسکن؛ مشکل هزینه تحصیل دانش آموزان، که خانواده‌ها برای تأمین آن با مشکلات مواجه هستند. جامعه ما، جامعه شیعه است، پول‌های زیادی در مسائل بیهوده صرف می‌شود در حالی که عدّه‌ای در هزینه‌های اوّلیّه زندگی درمانده‌اند.
باید صفات شیعه را در زندگی روزمرّه مدّ نظر قرار داده و به آنها عمل کنیم نه این که صرفاً جایگاه شیعه و پاداش آن را بیان کنیم.
منبع: مشکات هدایت (سلسله مباحث اخلاقی حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته)، تدوین: مسعود مکارم و محمدرضا حامدی.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

لَمْ یَخْلُقِ اللهُ یَقیناً لا شَکَ فیه اَشْبَهُ بِشَکٍّ لا یَقینَ فیهِ مِنَ الْمَوْتِ!؛

خداوند یقینى که هیچ گونه شک در آن نباشد همانند مرگ نیافریده که گویى شکّى است که هرگز در آن یقین وجود ندارد!

تحف العقول، صفحه 271.

شرح حدیث:

چه جمله عجیبى، و چه تعبیر گویایى از بى خبرى انسان از پایان زندگى و مرگ!
انسان در هر چیز تردید کند در این که این زندگى به هر حال پایانى دارد و باید به نقطه پایان آن برسد تردید نخواهد کرد حتى آنها که به هیچ مذهب و مسلک و مکتبى پایبند نیستند.
اما انسان به قدرى خود را در برابر این موضوع به کر گوشى و بى خبرى مى زند چنان که گویى نه مرگى در کار است و نه پایانى براى زندگى! و به همین جهت خود را براى استقبال از آن با ایمان و عمل صالح و پاکى و تقوا آماده نمى کند، ولى بیایید واقع بین باشیم و در هر شرایط سن و سالى هستیم چنان پاک باشیم که هر لحظه زندگى ما پایان گیرد شرمنده نباشیم.

منبع: makarem.ir

امام صادق علیه السلام فرمودند:

لا یَنْبَغِى لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یَجْلِسَ مَجْلِساً یُعْصَى اللهُ فِیْهِ وَ لا یَقْدِرُ عَلَى تَغْییرِه؛

سزاوار نیست افراد با ایمان در مجلسى بنشینند که در آن گناه مى شود و توانایى بر تغییر آن را ندارند.

شرح حدیث:

شرکت در مجلس گناه، گناه است اگرچه انسان مرتکب گناهى نشود و با اهل مجلس هم صدا نگردد، زیرا شرکت در چنان مجلسى عملا امضاى گناه است، مگر این که هدف او تغییر مسیر آن، و انجام وظیفه بزرگ امر به معروف و نهى از منکر باشد.
بعلاوه مشاهده صحنه هاى آلوده به گناه در حالى که انسان در برابر آن بى تفاوت بماند، روح را تاریک و زشتى گناه را در نظر کم مى کند، و شخص را به گناه عادت مى دهد.
منبع: makarem.ir

امام صادق علیه السلام فرمودند:

إزْرَعُوا وَأَغرِسُوا وَاللهِ ما عَمِلَ النَّاش عَمَلا أَحَلَّ وَلا أَطْیَبَ مِنْهُ؛

زراعت کنید و درخت بنشانید، به خدا سوگند مردم عملى حلال تر و پاکتر از این انجام نداده اند.

سفینة البحار - جلد 1، صفحه 549.

شرح حدیث:

پایه زندگى انسان ها روى کارهاى تولیدى از جمله فرآورده هاى کشاورزى است، و انواع تجارت ها حتى بسیارى از صنایع، بدون آن مفهومى نخواهد داشت؛ زیرا مواد خام اولیه خود را از کشاورزى مى گیرند.
بعلاوه آن قدر که تقلّب و تزویر در چیزهاى دیگر ممکن است در کشاورزى ممکن نیست؛ زیرا اساس آن بر عوامل و اسباب طبیعى است و عوائد آن صرفاً نتیجه زحمات صادقانه انسانهاست. به همین دلیل در حدیث فوق زراعت و درخت کارى پاکترین و گواراترین کارها شمرده شده است.

منبع: makarem.ir