امام صادق علیه السّلام فرمودند:
کان على بن الحسین علیه السلام یمشى مشیة کاءن على راءسه الطیر لا یسبق یمینه شماله.
امام سجاد علیه السلام چنان با آرامش راه مى رفت مثل این که بالا سرش پرنده اى قرار دارد (که نمى خواهد او حرکتش را متوجه شود و پرواز کند) طرف راست او جلوتر از طرف چپش پیشى نمى گرفت.
مشکاة الانوار، 227.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كان على بن الحسين عليه السلام يقول: انى لا حب اداوم على العمل و ان قل.
امام على بن الحسين عليه السلام مى فرمودند: من دوست دارم كه بر كار مداومت داشته باشم اگر چه كم باشد.
وسائل الشيعة، ج 1، ص 70.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان زين العابدين بكى على اءبيه اءربعين سنة، صائما نهاره، قائما ليله، فاذا حضر الافطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فيضعه بين يديه فيقول: كل يا مولاى، فيقول عليه السلام: قتل ابن رسول الله عليه السلام جائعا، قتل ابن رسول الله عليه السلام عطشانا، فلا يزال يكرر ذلك و يبكى حتى يبل طعامه بدموعه، و يمزج شرابه بدموعه فلم يزل كذلك حتى لحق بالله عزوجل.
امام زين العابدين عليه السلام چهل سال براى پدر بزرگوارش گريه كرد، در حالى كه روزش، روزه دار بود و شبش، شب زنده دارى مى كرد، هنگامى كه وقت افطار مى شد غلامش غذا و نوشيدنى براى او مى آورد و جلويش مى گذاشت و مى گفت: بخور، امام عليه السلام مى فرمودند: فرزند رسول خدا عليه السلام گرسنه و تشنه شهيد شد اين جمله را تكرار مى كرد و گريه سر مى داد تا اينكه غذايش با اشك چشمش مخلوط مى شد او هموار اينطور بود تا اين كه به جوار رحمت حق شتافت.
وسائل الشيعة، 2، 923.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على عليه السلام قاسم ربه ثلاث مرات حتى نعلا و نعلا و ثوبا و دينارا و دينارا.
امام حسن عليه السلام تمام اموالش را حتى كفش و لباس و دينارهايش را سه بار با خدا تقسيم كرد.
وسائل الشيعه ج 8، ص 55
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على عليه السلام حج خمسة و عشرين حجة ماشيا.
امام حسن عليه السلام بيست و پنج بار پياده به حج رفت.
مناقب، ج 4 ص 14، بحارالانوار، ج 43 ص 339
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما مشى الحسين عليه السلام بين يدى الحسن عليه السلام قط و لابدره بمطق اذا اجتمعا تعظيما له.
امام حسين عليه السلام به خاطر رعايت احترام، هيچ وقت جلوى امام حسن عليه السلام راه نرفت و زمانى كه با هم بودند ابتدا به صحبت نكرد.
مشكاة الانوار ص 170
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
يُنادِي مُنادٍ يَومَ القيامَةِ أينَ زَينُ العابِدينَ؟ فَكَأنّي أنظُرُ إلى عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام يَخطُرُ بَينَ الصُّفُوفِ ؛
روز قيامت منادى ندا مى دهد: «زيور عبادت كنندگان كجاست؟» گويا على بن حسين عليه السلام را مى بينم كه ميان صف ها با ابّهت گام بر مى داد .
ميزان الحكمه ، ح 1131
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على عليه السلام كان يخضب بالسود.
حسن بن على عليه السلام با رنگ سياه خضاب مى بست (محاسن شريفش را رنگ سياه مى زد)
معجم الكبير طبرانى، ج 3 ص 22، ح 2535
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
عاشت فاطمة (سلام الله عليها) لم تركاشرة و لا ضاحكة تأتى قبور الشهدأ فى كل جمعة مرتين الأثنين و الخميس فتقول: هيهنا كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) و هيهنا كان المشركون.
حضرت فاطمه (سلام الله عليها) - پس از پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) - خندان و خوشحال ديده نشد. هر هفته دو بار - روزهاى دوشنبه و پنجشنه - بر سر تربت شهيدان احد مى آمد. آنگاه - به ياد خاطرات گذشته - مى گفت: پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) در اينجا مستقر بود و مشركين در آنجا.
كافى، 6: 561.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله عليها) مكثت بعد رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) خمسة و سبعين يوما و كان دخلها حزن شديد على ابيها و كان يأتيها جبرئيل فيحسن عزائها على ابيها و يطيب نفسها و يخبرها عن ابيها و مكانه و يخبرها يما يكون بعدها فى ذريتها و كان على عليه السلام يكتب ذلك.
حضرت فاطمه (سلام الله عليها) پس از پيامبر فقط 75 روز زنده بود و در اين مدت غم جانكاه فراق پدر او را رنج مى داد. بهمين خاطر جبرئيل مى آمد و او را تسلى مى داد و با سخنان و خبرهائى كه از موقعيت و مكان پدرش مى داد به او آرامش مى بخشيد و گاهى نيز از حوادث آينده و زندگى و سرنوشت فرزندانش براى او سخن مى گفت و على عليه السلام همه آنها را مى نوشت.
كافى ج 1: 458.