خوش آمدید

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

ثَلاثَةٌ هُنَّ فَخْرُ الْمُؤْمِنِ و زِينه فِي الدُّنْيا و الْآخِرَةِ الصَّلاةُ فِي آخِرِ الَّيْلِ وَ يَأسُهُ مِمّا فِي أيْدِي النّاسِ وَ وَلايَةُ الإمامِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ - عَلَيْهِم السَّلامُ -.

سه چيز مايه افتخار و برتري انسان مؤمن و نيز زينت دنيا و آخرت او است: نماز شب، مأيوس بودن از آن چه در دستان مردم است و پذيرفتن ولايت و رهبري آل محمد صلي الله عليه و آله.

أمالي صدوق، ص 544

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عَنْ أبِي عَبْدِ اللهِ - عَلَيْهِ السَّلامُ - قالَ: لَمَّا أرادَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ خَلَقَهُمْ وَ نَشَرَهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ ثُمَّ قالَ لَهُمْ مَنْ رَبُّکمْ؟ فَأوَّلُ مَنْ نَطَقَ رَسُولُ اللهِ و أمِيرُ الْمُؤمِنِينَ وَالْأئِمَّةُ - عَلَيْهِم السَّلامُ -. فَقالُوا أنْتَ ربنا.

هنگامي که خداوند اراده خلق مخلوقات را کرد، ايشان را خلق کرد و در برابر خود پراکنده ساخت، سپس پرسيد خداي شما کيست؟ اولين کساني که جواب دادند، رسول الله و اميرالمؤمنين و ائمه بودند که گفتند: تويي پروردگار ما.

علل الشرايع، ج 1، ص 118

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عَن الامام الصادق - عَلَيْهِ السَّلامُ - فِي قَوْلِهِ تَعالي «مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَي ...» (الاحزاب/23) قال: و اللهِ ما عَني غَيْرَکمْ إذا وَفَّيْتُمْ بِما أخَذَ عَلَيْکمْ مِيثاقَکمْ مِنْ وَلايَتِنا ... .

امام صادق عليه السلام در تفسير آيه «از ميان مؤمنان کساني هستند که بر سر عهدي كه با خدا بستند صادقانه ايستاده اند، بعضي پيمان خود را به آخر بردند و بعضي ديگر در انتظارند و هرگز تبديل و تغييري در پيمان خود راه ندادند» فرمودند: به خدا سوگند مراد آيه جز شما نيست زيرا شما به ميثاق الهي در باب ولايت ما وفا کرديد و تغييري در آن پيمان ايجاد ننموديد که اگر ميثاق را تغيير مي داديد خداوند شما را سرزنش مي كرد، چنان که ديگران را سرزنش كرد و فرمودند: ما، در بسياري از ايشان عهدي نيافتيم و اکثر ايشان را فاسق يافتيم.

بحار الأنوار، ج 47، ص 391

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عن ابي عبدالله عليه السلام قال: إذا أرادَ الاِمام ان يعلم شَيْئاً أعْلَمَهُ اللهُ ذلِک.

هنگامي که امام اراده کند تا به چيزي آگاه بشود، خداوند متعال وي را نسبت به آن چيز آگاه مي سازد.

الکافي، ج 1، ص 258

امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه «إِنَّ هَذَا القُرآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ؛ این قرآن به راهی که استوارترین راههاست هدایت می کند»(الاسراء/9)، فرمودند:

یَهْدِی إلی الإمامِ؛

انسان را به سوی امام هدایت می کند.

نور الثقلین، ج 3، ص 140

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

عَنْ أبي عَبْدِ اللهِ - عَلَيْهِ السَّلامُ - قالَ: لَوْ بَقِيَتْ الْاَرْضُ بِغَيْرِ إمامٍ ساعَةً لَساخَتْ.

اگر زمين لحظه اي بدون حجت الهي باشد، نابود مي گردد.

نور الثقلين، ج 4، ص 369

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

قالَ أبا عَبْدِ اللهِ - عَلَيْهِ السَّلامُ -: إنَّ وِلايَتَنا وَلايَةُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّتِي لَمْ يُبْعَثْ نَبِيٌّ قَطُّ إلّا بِها.

همانا ولايت ما ولايت خدا است، ولايتي که هيچ پيامبري جز با آن مبعوث نگشته است.

امالي مفيد، ص 142

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

ما بَعَثَ اللهُ نَبيّاً وَ لا وَصيّاً اِلا سَخياً.

خداوند هيچ نبي و وصيّ پيامبري را نفرستاد، مگر اينكه سخاوتمند بود.

الكافي، ج 8، ص 616

امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَی السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن ...؛ ما امانت را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود»(احزاب/72) فرمودند:

هِیَ وَلایَةُ أمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلامُ ؛

امانت، ولایت امیر المؤمنین علیه السلام است.

نور الثقلین، ج 4، ص 312

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

به خدا سوگند هيچ بنده اي از شيعيان ما نيست که قرآن را ايستاده در حال نماز بخواند جز آن که در برابر هر حرفي از آن صد حسنه به او دهند و اگر نشسته در نماز قرآن بخواند به هر حرفي پنجاه حسنه به او دهند و شخص خموش از شيعيان ما ثواب قرآن خواندن مخالفين را دارد. به خدا سوگند در بستر خود خفته ايد و مزد مجاهدان (در راه خدا) را داريد و هنگامي که در نماز هستيد ثواب صف بستگان در راه خدا را داريد شمائيد که به خدا قسم آن کساني که خداي عز و جل درباره شان فرمودند: «کينه اي که در سينه شان بود کنده ايم و برادرانه بر تخت ها رو به روي هم هستند» (سوره حجر، آيه 47) به راستي که شيعيان ما چهار چشم دارند. دو چشم در سر، دو چشم در دل. آگاه باشيد که همه اين گونه اند ولي خداي عز و جل چشم هاي شما را بينا کرده و چشم هاي آنان را کور کرده است.

الكافي، ج 8، ص 214