امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ؛
كسى كه از انسانهاى نيكوكار تشكر و قدرانى نكند، از خداوند سبحان هم قدرانى نكرده است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 44 .]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ؛
كسى كه از انسانهاى نيكوكار تشكر و قدرانى نكند، از خداوند سبحان هم قدرانى نكرده است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 44 .]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِتَّقُوا اللّهَ وَعَلَيْكُمْ بِالتَّواضُعِ وَالشُّكْرِ وَالْحَمْدِ؛
تقوا داشته باشيد و تواضع و سپاسگزارى و ستايش خدا را پيشه خود سازيد.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 54 .]
بزنطى گوید: به امام رضا علیه السلام گفتم: فدایت شوم! دعا کن خدا به من روزى حلال عطا کند. حضرت فرمودند:
أَتَدْرى مَا الحَلالُ؟ قُلْتُ: الَّذى عِندَنا الْکَسْبُ الطّیِّبُ. فَقالَ: کانَ عَلِىُّ بْنُ الحُسَیْنِ یَقُولُ: أَلْحَلالُ هُوَ قُوتُ المُصْطَفَیْنِ ثُمَّ قالَ: قُلْ أَسْئَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ الواسِعِ.
مى دانى حلال چیست؟
گفتم: پیش ما حلال همان کسب پاک و پاکیزه است.
حضرت فرمودند: امام سجاد علیه السلام مى فرمودند: حلال، غذاى برگزیدگان است. سپس فرمودند: این چنین بگو! خدایا از تو روزى فراخ مى خواهم. (شاید منظور این است که روزى خدا آن قدر گسترده و زیاد است که نیازى نیست انسان پى حرام برود.)
[ کافى ج 5 ص 89.][ بحارالانوار ج 103 ص 11 ح 47.]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
بِرُّوا اَوْلادَكُمْ وَاَحْسِنُوا اِلَيْهِمْ فَاِنَّهُمْ يَظُنُّونَ اَنَّكُمْ تَرْزُقُونَهُمْ؛
با فرزندان خود خوشرفتارى نمائيد و به آنها احسان كنيد چون آنها گمان مى كنند، كه شما روزى آنها را مى دهيد.
[ بحارالأنوار، 74/77 .]
مُعمّربن خلاّد گويد: از امام رضا عليه السلام شنيدم كه فرمودند:
مَنْ حَمِدَاللّهَ عَلَى النِّعْمَةِ فَقَدْ شَكَرَهُ، وَكانَ الْحَمْدَ اَفْضَلُ مِنْ تِلْكَ النِّعْمَةِ؛
كسى كه خدا را بر نعمتى كه به او داده ستايش نمايد، شكر او را بجا آورده است، و ستايش خدا از آن نعمت برتر است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 31 .]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلّهِ عِبادا فىِ الأَرْضِ يَسْعَوْنَ فى حَوائِجِ النّاسِ هُمُ الاْمِنُونَ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَمَنْ اَدْخَلَ عَلى مُؤْمِنٍ سُرُورا فَرَّحَ اللّهُ قَلْبَهُ يَوْمَ القيامَةِ؛
همانا خداوند را در روى زمين بندگانى است كه در راه نيازهاى مردم مى كوشند، آنان در روز قيامت، ايمن و آسوده اند و هر كس كه بر دل مؤمنى شادمانى وارد كند، خداوند در روز قيامت، قلبش را شاد مى سازد.
[اصول كافى، ج 2، ص 197.]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
بدترين مردم كسي است كه از كمك مالي مضايقه كند و به تنهايي غذا بخورد.
تحف العقول، ص 812.
امام رضا علیه السّلام خطاب به خداوند متعال عرضه داشتند:
اللهم انک تعلم انى مکره مضطر فلا تؤاخذنى کما لم تؤاخذ عبدک و نبیک یوسف حین وقع الى ولایة مصر؛
بار خدایا تو مى دانى که من بر پذیرفتن ولایتعهدى مامون مجبور و ناچارم پس مرا مؤاخذه مکن همان گونه که بنده و پیامبرت یوسف را به هنگام پذیرفتن حکومت مصر مؤاخذه نکردى.
بحارالانوار، ج 49، ص 130.
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
انى ساقتل بالسم مظلوما فمن زارنى عارفا بحقى... غفر الله ما تقدم من ذنبه و ما تاخر؛
من به زودى مظلومانه با سم به قتل خواهم رسيد. پس هر كه باشناخت حق من زيارتم كند خداوند گناهان گذشته و آينده او راببخشايد.
وسائل الشیعه، ج 10، ص 438.
ریان گوید: به امام رضا علیه السلام عرض کردم مردم مى گویند شمابا این که اظهار بى رغبتى به دنیا مى کنید، ولایتعهدى راپذیرفته اید؟ امام رضا علیه السلام فرمودند:
قد علم الله کراهتى لذلک، فلما خیرت بین قبول ذلک و بین القتل اخترت القبول على القتل؛
خداوند خود مى داند که من این امر را ناپسند مى داشتم ولى چون بین پذیرش آن و مرگ مخیر شدم، قبول آن را بر مرگ ترجیح دادم.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 139.