خوش آمدید

عبدالسلام هراتى گوید:

جِئْتُ إِلى بابِ الدّارِ الَّتى حُبِسَ فیها الرِّضا علیه‏ السلام بِسَرَخْسَ وَ قَدْ قُیِّدَ علیه‏ السلام، فَأسْتَأْذَنْتُ عَلَیْهِ السَّجّانَ، فَقالَ: لا سَبیلَ لَکَ إلَیْهِ علیه‏ السلام، قُـلْتُ: وَلِـمَ؟ قالَ: لِأَنَّهُ رُبَّما صَلّى فى‏یَـوْمِهِ وَلَیْلَتِهِ أَلْفَ رَکْعَةٍ …

به در خانه ‏اى که امام رضا علیه‏ السلام را در شهر سرخس زندانى کرده بودند آمدم، و آن حضرت آنجا گرفتار بود، از زندانبان اجازه [ملاقات] خواستم، به من گفت: که راهى بر او ندارى، پرسیدم چرا؟ گفت: براى این که او بیشتر اوقات در روز و شب هزار رکعت نماز مى‏خواند.

عیون اخبار رضا 2: 197 ح 6

رجاء ابن‏ ابى ‏ضحّاک مى‌‏گوید:

کانَ الرِّضا علیه‏ السلام إِذا أَصْبَحَ صَلّى الْغَداةَ فَإِذا سَلَّمَ جَلَسَ فى مُصَلاّهُ یُسَبِّحُ‏اللّه‏َ وَیَحْمَدُهُ وَیُکَبِّرُهُ وَیُهَلِّلُهُ وَیُصَلّى عَلىَ النَّبِىِّ وَالِهِ حَتّى تَطْلِعَ الشَّمسُ؛

امام رضا علیه‏ السلام هنگامى که صبح مى‏‌کرد نماز را مى‏‌خواند، پس از سلام در جایگاه نماز مى‌‏نشست و به تسبیح و حمد و تکبیر و تهلیل خدا مشغول مى‌‏شد، و به پیامبر و آل او صلوات مى‌‏فرستاد تا این که خورشید طلوع مى‏‌کرد.

بحارالانوار 49: 92

رجاء بن ضحّاک مى‏گوید:

وَکانَ [إلاْمِامُ الرِّضا علیه‏ السلام] یُکْثِرُ بِاللَّیْلِ فى‏فِراشِهِ مِنْ تِلاوَةِ الْقُرْانِ، فَإذا مَرَّ بِآیَةٍ فیها ذِکْرُ جَنَّةٍ أَوْ نارٍ بَکى وَسَأَلَ اللّه‏َ الجَنَّةَ وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النّارِ.

امام رضا علیه‏ السلام شبها در بستر خود بسیار قرآن تلاوت مى‏کرد، و چون به آیه‏هاى بهشت و دوزخ مى‏رسید، مى‏گریست و بهشت را از درگاه خدا طلب مى‏کرد و از آتش دوزخ به خدا پناه مى‏برد.

عیون اخبار الرضا 2: 196، بحارالانوار 49: 94

ابراهیم بن عباس گوید: امام رضا علیه‏ السلام در هر سه روز قرآن را ختم مى‏نمود و مى‏فرمودند:

لَوْ أَردْتُ أَنْ أَخْتِمَهُ فى‏أقَلٍّ مِنْ ثَلاثٍ لَخَتَمْتُهُ وَلِکنْ ما مَرَرْتُ بِایَةٍ قَطُّ إلاّ فَکَّرْتُ فیها وَ فى‏أَیّ شَیْءٍ أُنْزِلَتْ وَ فى‏أیّ وَقْتٍ فَلِذلِکَ أَخْتِمُ ثَلاثَةَ أَیّامٍ.

اگر بخواهم آن را در کمتر از سه روز هم مى‏توانم تمام کنم ولکن از هیچ آیه‏اى نمى‏گذرم مگر این که در آن فکر و دقت مى‏کنم که درباره چه موضوعى و در چه زمانى نازل شده است به همین خاطر قرآن را در مدّت سه روز تمام مى‏کنم.

بحارالانوار 92: 204 ح 1

ابراهیم بن عباس مى‏گوید:

... وَ کانَ المَامُونُ یَمْتَحِنُهُ بِالسُّؤالِ عَنْ کُلِّ شَیءٍ فیهِ، وَ کان کَلامُهُ کُلُّهُ وَ جَوابُهُ وَ تَمَثُّلُهُ اِنْتِزاعاتٍ مِنَ القُرْانِ.

مأمون (امام رضا علیه‏ السلام) را با سؤال کردن از هر چیزى امتحان مى‏کرد، و امام علیه‏ السلام در حالى که همه سخن و جواب و استشهادش قرآنى بود او را پاسخ مى‏داد.

عیون اخبار الرضا 2: 193 ح 4

ابراهیم بن عباس مى‏گوید:

ما رَأَیْتُ أَبَاالْحَسَنِ الرِّضا علیه‏ السلام جَفا أَحَدا بِکَلِمَةٍ قَطُّ وَ لارَأَیْتُهُ قَطَعَ عَلى أَحَدٍ کَلامَهُ حَتّى یَفْرُغَ مِنْهُ وَ ما رَدَّ أَحَدا عَنْ حاجَةٍ یَقْدِرُ عَلَیْها.

هرگز ندیدم که امام رضا علیه‏ السلام با سخن خود کسى را برنجاند و سخن کسى را قطع کند، تا این که سخن خود را تمام بکند، و هرگز حاجت کسى را که توان اداى آنرا داشت ردّ نمى‏کرد.

عیون اخبار الرضا 2: 197 ح 7، بحارالانوار 49: 90 ح 4

رجاء بن ابى ضحّاک مى‏گوید:

وَ کانَ [الاِْمامُ الرِّضا علیه‏ السلام] یَبْدَءُ فى دُعائِهِ بِالصَّلاةِ عَلى مُحَمّدٍ وَ الِهِ، وَ یُکْثِرُ مِنْ ذلِکَ فى الصَّلاةِ وَ غَیْرِها.

امام رضا علیه‏ السلام دعاهایش را با صلوات فرستادن بر محمد و خاندان او شروع مى‏کرد، و در نماز و غیر آن زیاد صلوات مى‏فرستاد.

عیون اخبار الرضا 2: 194 ح 5

على بن ابراهیم بن هـاشم مى‏گوید: یـاسر براى ما نقـل کرد و گفـت: امام رضا علیه‏ السلام هنگامی که از نماز [پشت سر مأمون در خراسان] به خانه بر مى‏گشت، در حالی که عرق و غبار صورتش را گرفته بود، دستهایشان را بلند مى‏کردند و مى‏فرمودند:

أَللّهُمَّ إِنْ کانَ فَرَجى مِمّا أَنَا فیه بِالْمَوْتِ فَعَجِّلْهُ إِلىَّ السّاعَةَ وَ لْمَ یَزَلْ مَغْمُوما مَکْروُبا، إِلى أَنْ قُبِضَ علیه‏ السلام!

بارالها! اگر رهایى من از این تنگنا به جز با مرگم حاصل نمى‏شود، مرگ را بزودى سراغ من بفرست، و پیوسته غمگین و دلگیر بود تا این که از دنیا رفت.

عیون اخبار الرضا 2: 18 ح 34

از امام رضا علیه‏ السلام نقل شده که همواره به اصحاب خود مى‏فرمودند:

عَلَیْکُمْ بِسِلاحِ الْأَنْبِیاءِ، فَقیلَ: وَ ما سِلاحُ الْأَنْبِیاءِ؟ قالَ علیه‏ السلام: الدُّعاءُ

بر شما باد سلاح پیامبران، از ایشان پرسیده شد که سلاح انبیاء چیست؟ حضرت فرمود: سلاح انبیاء دعا مى‏باشد.

مکارم الاخلاق: 270

از یونس بن عبدالرحمن نقل شده که:

عَنْ مَوْلانا أَبى الْحَسَنِ عَلِیّ بْنِ مُوسَى الرِّضا علیه‏ السلام: أنَّهُ کانَ یَأْمُرُ بِالدَّعاءِ لِلْحُجَّةِ صاحِبِ الزَّمانِ علیه‏ السلام.

امام على بن موسى الرضا علیهماالسلام ما را همواره به دعاء بر امام زمان علیه‏ السلام امر مى‌‏نمودند.

بحارالانوار 95: 33 ح 4 و 332 ح 5