خوش آمدید

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

لا یَحِلُّ لاِحَد أنْ یَتَصَرَّفَ فی مالِ غَیْرِهِ بِغَیْرِ إذْنِهِ؛

برای هیچ کس جائز نیست که در اموال و چیزهای دیگران تصرّف نماید مگر با اذن و اجازه صاحب و مالک آن.

بحارالأنوار، ج 53، ص 183

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

فیمَنْ أفْطَرَ یَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضان مُتَعَمِّداً بِجِماع مُحَرَّم اَوْ طَعام مُحَرَّم عَلَیْهِ: إنَّ عَلَیْهِ ثَلاثُ کَفّارات؛

کسی که روزه ماه رمضان را عمداً با چیز یا کار حرامی افطار - و باطل - نماید، هر سه نوع کفّاره (60 روزه، اطعام 60 مسکین، آزادی یک بنده) بر او واجب می شود.

من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 74

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

إنَّهُ لَمْ یَکُنْ لاِحَد مِنْ آبائی إلاّ وَ قَدْ وَقَعَتْ فی عُنُقِه بَیْعَةٌ لِطاغُوتِ زَمانِهِ، و إنّی أخْرُجُ حینَ أخْرُجُ وَ لا بَیْعَةَ لاِحَد مِنَ الطَّواغیتِ فی عُنُقی؛

همانا پدران من (ائمّه و اوصیاء علیهم السّلام)، بیعت حاکم و طاغوت زمانشان، بر ذمّه آن ها بود؛ ولی من در هنگامی ظهور و خروج نمایم که هیچ طاغوتی بر من منّت و بیعتی نخواهد داشت.

بحارالأنوار، ج 56، ص 181

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

إنَّ الاْرْضَ تَضِجُّ إلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَوْلِ الاْغْلَفِ أرْبَعینَ صَباحاً؛

زمین تا چهل روز از ادرار کسی که ختنه نشده است ناله می کند.

وسائل الشّیعه، ج 21، ص 442

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

فَضْلُ الدُّعاءِ وَ التَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَی الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ کَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَی النَّوافِلِ؛

فضیلت تعقیب دعا و تسبیح بعد از نمازهای واجب نسبت به بعد از نمازهای مستحبّی، همانند فضیلت نماز واجب بر نماز مستحبّ می باشد.

بحارالأنوار، ج 53، ص 161

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

أبَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماماً وَ لِلْباطِلِ إلاّ زَهُوقاً؛

همانا خداوند متعال، اباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن که به اتمام و کمال برسد و باطل، نابود و مضمحل گردد.

بحارالأنوار، ج 53، ص 193

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

اعْلَمْ أنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ وَ بَیْنَ اَحَدٍ قَرابَةٌ، وَمَنْ‏أنْکَرَنى فَلَیْسَ مِنّى وَسَبیلُهُ سَبیلَ ابْنِ‏نُوحٍ؛

بدان که میان خداى متعال و بندگانش خویشى و قرابتى نیست، و کسى که مرا انکار کند از من نیست و راه او راه پسر نـوح است.

کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 484

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

لَوْلاَ اسْتِغْفارُ بَعْضِکُمْ لِبَعْض، لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَةِ الَّتی تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ؛

اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضی شماها برای همدیگر نبود، هرکس روی زمین بود هلاک می گردید، مگر آن شیعیان خاصّی که گفتارشان با کردارشان یکی است.

مستدرک الوسائل، ج 5، ص 247

حضرت مهدى علیه السلام فرمودند:

اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فیها اِلى رواةِ اَحادِیثنا؛

در حوادث گوناگونى که در دروان غیبت کبرى پیش مى آید به راویان احادیث ما مراجعه نمایید.

قسمتى از توقیع معروف که در کتب مختلف آمده است.

شرح حدیث:

اجتماعات انسانى بدون رهبرى صحیح سامان نمى یابند به همین دلیل خداوند هیچ گاه بندگان خود را به حال خود، بدون سرپرست، وا نگذارده و همیشه رهبران الهى در میان آنها رفت و آمد داشته اند.
حتى در زمان غیبت ولى عصر حضرت مهدى (ارواحنا فداه) نخست نایبان خاص و پس از پایان دوران آنها، نایبان عام براى رهبرى مردم از طرف خود آن حضرت تعیین شدند، مردانى مصمّم و با ایمان و آگاه که به خوبى به محتواى بزرگ کتاب آسمانى مسلمین قرآن، و به سنّت پیامبر(صلى الله علیه وآله)و مکتب اهل بیت(صلى الله علیه وآله) آشنایى دارند عهده دار این رسالتند؛ و هرکس به هر نام و هر عنوان دیگرى خود را شایسته این مقام بداند مردود است.

منبع: makarem.ir

امام زمان(علیه السلام) می فرمایند:

أَنَّهُ مَنِ اتَّقى رَبَّهُ مِنْ إِخْوانِکَ فِی الدّینِ وَأَخْرَجَ مِمّا عَلَیْهِ إِلى مُسْتَحِقّیهِ، کانَ آمِناً مِنَ الْفِتْنَةِ الْمُبْطِلَةِ، وَمِحَنِهَا الْمُظْلِمَةِ الْمُظِلَّةِ وَمَنْ بَخِلَ مِنْهُمْ بِما أَعارَهُ اللّهُ مِنْ نِعْمَتِهِ عَلى مَنْ أَمَرَهُ بِصِلَتِهِ، فَإِنَّهُ یَکُونُ خاسِراً بِذلِکَ لاُِولاهُ وَآخِرَتِهِ

همانا، کسى که در حقوق برادران دینى تو، حریم الهى را نگه دارد و حقوق مالى اى را که بر گردن دارد، به مستحقش برساند، از فتنه اى که انسان را به راه باطل مى کشاند، و از محنت هاى تاریکى که سایه بر آن افکنده، ایمن خواهد بود، و کسى که بخل ورزد و از نعمت هایى که ایزد، به عاریت، در اختیار او گذاشته است، به مستحقش ندهد، در دنیا و آخرت زیانکار خواهد بود.

احتجاج، ج2، ص325 و بحارالأنوار، ج53، ص177، ح8 .

شرح حدیث:

این کلام، قسمتى از نامه ى دوم امام زمان(علیه السلام) به شیخ مفید(رحمه الله)است. حضرت، در این قسمت از نامه ى خود، به لزوم پرداخت واجبات مالى به مستحقان و آثار خیرى که این کار در پى دارد اشاره کرده است. آن حضرت(علیه السلام) براى کسانى که اهل تقوایند و حقوق مالى اى را که بر گردنشان است (مانند خمس و زکات و ...)، به مستحق مى دهند، ضمانت مى کند که پاداش این عمل خداپسندانه، ایمنى از فتنه ها و محنت هاست و کسانى که نسبت به واجبات مالى خود کوتاهى مى کنند و در پرداخت حقوق شرعى بخل مىورزند، چیزى جز خسارت دنیایى و آخرتى نصیبشان نخواهد شد. 
به هنگام پرداخت حقوق واجب مالى، شیطان به وسوسه ى انسان مى پردازد و او را از فقر مى ترساند. حضرت، با این بیان به ما مى فهماند، واقعیت و حقیقت این است که نپرداختن خمس و زکات و ... است که موجب فقر است، نه بخشش در راه خدا. 
با پرداخت حقوق واجب مالى، بلکه با اداى حقوق مستحب مالى، نه تنها مال انسان افزایش مى دهد، بلکه روزى معنوى اش نیز افزون مى گردد، به گونه اى که در مسیرهاى ظلمانى، چراغ هدایت را به دستش مى دهند تا راه را از چاه بشناسد. 

منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).