امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اُذکر حَسَرَاتِ التَّفرِیطِ بِأَخذِ تَقدِیمِ الحَزمِ؛
با مقدم داشتن دوراندیشی، حسرت کوتاهیها را به یاد آور.
بحارالأنوار، ج 78، ص 370
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اُذکر حَسَرَاتِ التَّفرِیطِ بِأَخذِ تَقدِیمِ الحَزمِ؛
با مقدم داشتن دوراندیشی، حسرت کوتاهیها را به یاد آور.
بحارالأنوار، ج 78، ص 370
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
العُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ ، داعٍ إلَى الغَمطِ والجَهلِ؛
خودپسندى، آدمى را از دانش جويى باز مى دارد و به ناسپاسى و انكار حق مى خواند.
بحار الأنوار، ج 69، ص 199
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
مَن جَمَعَ لَكَ وُدَّهُ ورَأيَهُ فَاجمَع لَهُ طاعَتَكَ؛
هر كه تمامت دوستى خود را براى تو فراهم آورد ، تو نيز تمامت طاعت خود را برايش فرآهم آور.
تحف العقول ، ص 483
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
أمّا إنّک لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِ العَظیمِ عِندَکم لَکنتَ کمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِیِّ (علیه السّلام)؛
(خطاب به یکی از اهالی ری)بدان که اگر قبر عبد العظیم در شهر خودتان را زیارت کنى، همچون کسى باشى که حسین بن على (علیه السّلام) را زیارت کرده باشد.
میزان الحکمه، ح 7984
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الحَرامَ لا ینمى وَ اِن نَمى لا یبارَک لَهُ فیهِ وَ ما اَنفَقَهُ لَم یؤجَر عَلَیهِ وَ ما خَلَّـفَهُ کانَ زادَهُ اِلَى النّارِ
به راستى که حرام، افزایش نمى یابد و اگر افزایش یابد، برکتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود.
کافى، ج 5، ص 125، ح 7
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اَلنّاسُ فِى الدُّنیا بِالاَموالِ وَ فِى الآخِرَةِ بِالاَعمالِ
اعتبار مردم در دنیا به مال است و در آخرت به عمل.
بحارالأنوار، ج 78، ص 368، ح3
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
لو سلک الناس وادیا شعبا لسلکت وادی رجل عبد الله وحده خالصا ؛
اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت.
بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اَلنّاسُ فِي الدُّنيا بِالْأَموالِ وَفىِ الاْخِرَةِ بِالاَْعمالِ؛
ارزش مردم در دنيا وابسته به اموال است، و در آخرت بـه اعمال.
[بحارالانوار / /78 369.]
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
خشم گرفتن بر کسی که در اختیار توست، پستی است.
اعلام الدین، ص 311.
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اگر بعد از غیبت قائم ما نبود وجود علمایی که به سوی او (مردم را فرا) می خوانند و به وجود او رهنمون می شوند و با حجتهای الهی از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان خدا را از دام ابلیس و پیروان او می رهانند، بی گمان همه ی مردم از دین خدا بر می گشتند.
بحارالانوار/ج2/ص6.