امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اگر بعد از غیبت قائم ما نبود وجود علمایی که به سوی او (مردم را فرا) می خوانند و به وجود او رهنمون می شوند و با حجتهای الهی از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان خدا را از دام ابلیس و پیروان او می رهانند، بی گمان همه ی مردم از دین خدا بر می گشتند.
بحارالانوار/ج2/ص6.
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
خشم گرفتن بر کسی که در اختیار توست، پستی است.
اعلام الدین، ص 311.
محمد بن هارون گويد:
قُلْتُ لأبِى الْحَسَنِ الهادى عليه السلام: رُوينا عَنْ آبائِكَ إنَّهُ يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لايَكُونُ شَئىٌ أعَزُّ مِن أَخٍ أنيسٍ أوْ كَسْبِ دِرْهَمٍ مِنْ حَلالٍ، فَقالَ لى: يا أبا مُحَمَّد إنَّ العَزيزَ مَوْجُودٌ وَ لكِنَّكَ فى زَمانٍ لَيْسَ شَئىٌ أعسَرَ مِنْ دِرْهَمِ حَلالٍ وَ أَخٍ فِى اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ؛
به امام هادى (عليه السلام) عرض كردم: از پدران شما براى ما نقل شده كه زمانى بر مردم مى آيد كه هيچ چيز كمياب تر از برادرى مونس و همدم يا كسب درهمى از راه حلال نباشد. امام هادی(عليه السلام) در جوابم فرمودند: انسان كمياب، موجود است ولى تو در زمانى هستى كه هيچ چيز سخت تر از به دست آورد مال حلال و برادر دينى نيست.
[ بحارالانوار 103 ص 10 ح 43.]
امام هادی عليه السّلام فرمودند:
إنّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهيمَ خليلاً لِكَثْرَةِ صَلاتِهِ علي محمّدٍ وأهلِ بيِتهِ صلواتُ اللهِ عَلَيهم
خداي متعال حضرت ابراهيم (عَلَي نَبِيِّنا وآلهِ وعليه السلامُ) را دوست و خليل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ایشان بر محمد و اهل بیت گرامیش (علیهم السلام) بسیار صلوات مي‌فرستاد.
علل الشرايع:1 :34.
امام هادى عليه السلام به شخصی از اهل ری که به زیارت امام حسین علیه السّلام رفته بود، فرمودند:
لَوْ اَنَّكَ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زارَ الحسينَ بْنَ عَلىٍّ عليهماالسلام؛
آگاه باش! اگر قبر حضرت عبدالعظيم را كه پيش شماست زيارت مى كردى، همچون كسى بودى كه حسين بن على (عليهم االسلام) را زيارت كرده است.
[بحارالأنوار، ج 99، ص 268.]
از امام هادي عليه السّلام درباره معناي توبه نصوح سؤال شد، حضرت اين گونه مرقوم فرمودند:
ان يكونَ الباطنُ كالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلك؛
توبه نصوح عبارت است از اين كه باطن انسان همانند ظاهر او و بلكه بهتر از ظاهرش باشد.
معاني الاخبار، ص 174
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ يُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقينَ وَ مَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْيَيْقَنْ اَنْ يَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقينَ؛
كسى كه از آفريدگار پيروى كند، از خشم آفريده ها باكى ندارد. و كسى كه خدا را به خشم آورد، بايد باور كند كه مردم بر او خشم خواهند آورد.
تحف العقول، ص 482
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ الْعَبْدَ لَيَقُوُم فى اللَّيْلِ فَيَميلُ بِهِ النُّعاسَ يَميناً وَشِمالاً وَ قَدْ وَقَعَ ذَقَنَهُ عَلى صَدْرِهِ فَيَأمُرُاللّه ُ تَعالى أبْوابَ السَّماءِ فَتَنْفَتِحُ، ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلائِكَةِ أُنْظُرُوا إلى عَبْدى ما يُصيُبُه فى التَّقَرُبِ إلىَّ بِما لَمْ أفْتَرِضْ عَلَيْهِ راجياً مِنّى لِثَلاثَ خِصالٍ: ذَنْبِاً أغْفِرُهُ لَهُ، أوْ تَوْبَةٍ اُجَدِّدُهالَهُ، أوْ رِزْقاً أزيدُهُ فيْهِ، إشْهَدُوا مَلائِكتَى أنّى قَدْ جَمَعْتُهُنَّ لَهُ؛
بنده خدا شب از خواب برمى خيزد و چرتش مى گيرد و به راست و چپ متمايل مى شود و گاهى چانه اش به طرف سينه اش مى افتد، پس خداوند متعال دستورمى دهد درهاى آسمان گشوده مى شود، به فرشتگان مى فرمايد: به بنده ام نگاه كنيد بخاطر چيزى كه واجب نكرده ام اين چنين خود را براى تقرّب به من به زحمت انداخته است، به اميد يكى از سه حاجت: گناهى كه آن را براى او ببخشايم، توبه اى كه براى او تجديد كنم، يا روزى او را زياد كنم. آگاه باشيد اى فرشتگان من كه هر سه را براى او روا كردم.
[ تهذيب الاحكام 2: 130 ح 460]
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّه ِ أنْ يُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِيَةِ وَ يِتَمَنّى عَلَى اللّه ِ المَغفِرَةَ؛
از نشانه هاى غرور نسبت به خدا آن است كه بنده، استمرار و اصرار بر گناه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشايش الهى باشد.
[حياة الإمام على الهادى ص 164.]
امام هادی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ هانَتْ عَلَيْهِ نَفسُهُ فَلا تَأْمَنْ شَرَّهُ؛
هر كس قدر خودش را نداند (ودر نظر خودش بى مقدار باشد) از شرّش ايمن مباش.
[تحف العقول، ص 774.]