خوش آمدید

امام هادى علیه السّلام فرمودند:

لاتَطلُب الصَّفا مِمَّن كَدرتَ عَلَيهِ و لاَ الوَفاءَ لِمَن غَدَرتَ بِهِ ؛

از كسى كه رابطه ات را با او گسسته اى صميميّت مخواه و از كسى كه به او وفا نكرده اى ، وفا طلب مكن .

بحار الأنوار، ج 78، ص 37

امام هادى علیه السّلام فرمودند:

إذا حَلَلتَ مِن أخيكَ في مَحَلِّ الثِّقَةِ فَاعدِلْ عَنِ المَلَقِ إلى حُسنِ النِّيَّةِ ؛

هرگاه به برادرت اعتماد كردى ، به جاى مدح و ثنا [در ظاهر] نيّتت را [در باطن ]نيكو كن .

بحار الأنوار، ج 78، ص 369

امام هادي علیه السّلام فرمودند:

الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ، وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داع إلَي الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ أذَمُّ الاْخْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجيَّةٌ سَيِّئَةٌ؛

حسد موجب نابودي ارزش و ثواب حسنات مي گردد. و تكبّر و خودخواهي جذب كننده دشمني و عداوت افراد مي باشد. و عُجب و خودبيني مانع تحصيل علم خواهد بود و در نتيجه شخص را در پَستي و ناداني نگه مي دارد. و بخيل بودن بدترين اخلاق است؛ و طَمَع داشتن خصلتي ناپسند و زشت مي باشد.

بحارالأنوار، ج 69، ص 199، ح 27

امام هادي علیه السّلام فرمودند:

اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ كَريمَةٌ وَالاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَالْفِكْرَةُ مِرْآتٌ صافَيةٌ؛

علم و دانش بهترين يادبود براي انتقال به ديگران است، ادب زيباترين نيكي ها است و فكر و انديشه آئينه صاف و تزيين كننده اعمال و برنامه ها است.

مستدرك الوسائل، ج 11، ص 184، ح 4

امام هادي علیه السّلام فرمودند:

لَو عَرَفُوا ما یُؤَدّی اِلَیهِ المَوتُ مِنَ النَّعیمِ لَأَستَدعُوهُ وَ أحَبُّوهُ أشّدُّ ما یَستَدعی العاقِلُ الحازِمُ اَلدَّواءَ لِدَفعِ الآفاتِ؛

اگر مردم می دانستند مرگ چه نعمتی در پی دارد هر آینه آن را طلب کرده و بیش از انسان عاقلی که دوا را برای مداوای دردش دوست دارد، دوست می داشتند.

معانی الاخیار، ص 290

ازامام هادی علیه السّلام معنای حلم را پرسیدند،حضرت فرمودند:

هُوَ أن تَملِکَ نَفسَکَ وَ تَکظُمَ غَیظَکَ و لایَکُونُ ذالِکَ اِلّا مَعَ القُدرَةِ؛

(حلم) آن است که مالک نفس خود باشی و خشم خود را با وجود قدرت و توانایی بر انتقام، فرو خوری.

مستدرک الوسائل، ج11، ص 292

امام هادى علیه السلام فرمودند:

الدُّنیا سُوْقٌ رَبِحَ فِیْها قَوْمٌ وَخَسِرَ آخَرُونَ؛

دنیا بازارى است که جمعى در آن سود مى برند و جمعى زیان!

تحف العقول، صفحه 361.

شرح حدیث:

این جهان نه وطن اصلى انسان است و نه محل سکونت دائم، بلکه تجارتخانه بزرگى است که انسان با سرمایه هاى عظیمى همچون ساعات عمر، نیروى انسانى، مواهب فکرى و عقلى به آن فرستاده شده است تا از آن بهره اى ارزنده براى سعادت ابدى و زندگى جاویدانش بگیرد.
آنها که فعال و سخت کوش و هوشیارند و پرتلاش و آگاه، از فنون این تجارت بزرگ با خبرند، لحظه اى آرام نیستند و دائماً در تکاپو تا با این سرمایه ها، کالایى ارزنده تر، متاعى جاویدان، سرنوشتى درخشان براى خود و جامعه خود انتخاب کنند، نه آن که در مسیر فساد و تبهکارى و بیهودگى همه را از دست بدهند، و با دستى تهى از آن بیرون روند.

منبع: makarem.ir

امام هادي علیه السّلام فرمودند:

أَلشّاکِرُ أسعَدُ بِالشُّکرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتی أوجَبَتِ الشُکرَ لَأَنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ و الشُکرُ نِعَمٌ وَ عُقبی؛

شکرگزاری از نعمت، از خود نعمت بهتر است چون نعمت متاع دنیای فانی است و لکن شکر، نعمت جاودانه آخرت است.

بحارالانوار، ج75، ص 365

امام هادي علیه السّلام فرمودند:

وَاعلَمُوا اَنَّ النَّفسَ أقبَلُ شَیءٍ لِما أُعطِیَت وَ أمنَعُ شَیءٍ لِما مُنِعَت؛

بدانید که نفس آدمی آنچه را که مطابق میل اوست به آسانی می پذیرد و اما چیزهایی که مورد میل و قبول او نیست بسیار سخت می پذیرد.

بحارالانوار، ج75، ص 371

امام هادی علیه السلام فرمودند:

لولا مَن یَبقی بعدَ غیبه قائِمکُم مِنَ العلماء الدّاعینِ إلیه و الدّالّینَ علیه و الذَابِّینَ عن دینه بِحُجَجِ اللَه و المُنقذینَ لِضُعَفاء عِبادِاللّهِ مِن شِباکِ ابلیسَ و مَرَدتهِ وَ مِن فخاخ النَواصب لَما بَقِیَ أحَدٌ إلاّ ارتَدَّعَن دینِ اللّهِ و لکِنَّهم الّذین یُمسِکُونَ أزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفاءِ الشیعه کَما یُمسِکَ صاحبُ السَّفینهِ سُکَّانَها اولئک هُمُ الأفضلُون عِندَاللَهِ عَزَّوَجَلَّ ؛

اگر نبودند علمایی که بعد از غیبت قائم شما، به سوی او دعوت می کنند و به سوی او رهنمون می شوند و از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان را از دامهای شیطان و مریدهای شیطان و از دام ناصبی ها نجات می دهند، احدی باقی نمی ماند جز اینکه از دین خدا مرتد می شد ولی این علما زمام دل ضعفاء را به دست با کفایت خود می گیرند، چنانکه ناخدای کشتی زمام آن را به دست می گیرد و سرنشین های کشتی را از خطر مرگ حفظ می کنند؛ اینها در نزد خدای تبارک و تعالی برترین ها هستند.

الاحتجاج، ج1، ص18