امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَن زارَ قَبرَ عَمَّتي بِقُمَّ ، فَلَهُ الجَنَّةُ ؛
هر كس قبر عمّه ام (حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام) را در قم زيارت كند ، بهشت پاداش او است .
كامل الزيارات ، ص 536
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَن زارَ قَبرَ عَمَّتي بِقُمَّ ، فَلَهُ الجَنَّةُ ؛
هر كس قبر عمّه ام (حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام) را در قم زيارت كند ، بهشت پاداش او است .
كامل الزيارات ، ص 536
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
التَّدْبِيرُ قَبْلَ الْعَمَلِ ، يومنک مِنَ النَّدَمِ ؛
تدبير و برنامه ريزي(درهرکاري قبل از اقدام) انسان را از پشيماني حفظ و نگهداري می کند.
منتهي الامال، ج 2، ص 230
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
أنَا أعلَمُ بِسَرِائرِكُم و ظَواهِرِكُم و ما أنتُم صائِرونَ إلَيهِ ؛
من از نهان و آشكار شما و فرجامى كه به سوى آن مى رويد ، آگاه ترم .
بحار الأنوار ، ج 50 ، ص 108
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
إتَّئِد تُصِب أو تَكَد ؛
شتاب مكن تا برسى يا نزديك شوى .
نزهة النّاظر ، ص 135
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنِ انقَطَعَ إلى غَيرِ اللّه ِ وَ كَلَهُ اللّه ُ إلَيهِ ؛
آن كه به غير خداوند روى آورد ، خداوند به همو واگذارش كند .
بحار الأنوار ، ج 68 ، ص 155
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
لاتَكُن وَلِيّا لِلّهِ فِي العَلانِيَةِ ، عَدُوّا لَهُ فِي السِّرِّ ؛
در ظاهر ، دوست خدا و در باطن ، دشمن خدا مباش .
بحار الأنوار ، ج 75 ، ص 365
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَن رَضِيَ بِدونِ الشَّرَفِ مِنَ المَجلِسِ لَم يَزَلِ اللّه ُ و مَلائِكَتُهُ يُصَلُّونَ عَلَيهِ حَتّى يَقومَ ؛
هر كه از نشستن در پايين مجلس خرسند باشد ، خدا و فرشتگانش پيوسته بر او درود مى فرستند تا آن گاه كه برخيزد .
تحف العقول ، ص 486
تسبیح امام جواد علیهالسلام در دوازدهم و سیزدهم ماه چنین بود:
سُبْحانَ مَنْ لایَعتْدَى عَلى أهْلِ مَمْلَکَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لایُؤاخِذُ أهْلَ الْأرْضِ بِألْوانِ الْعَذابِ، سُبْحانَ اللّهِ وَ بَحَمْدِهِ.
منزّه است خدایى که بر اهل کشور و فرمانروایى خودش تجاوز نمىکند، منزّه است خدایى که زمینیان را به عذابهاى گوناگون مواخذه نمىکند، منزّه است خداوند یکتا و حمد و ستایش مخصوص اوست.
بحارالانوار 94 : 207 .
طبرى مورّخ درباره امام جواد علیه السلام مىگوید:
کانَ لَهُ خاتَمٌ نَقْشُ فَصِّهِ: أَلْعِزَّةُ لِلّهِ.
(امام جواد علیهالسلام) داراى انگشترى بود که نقش نگین آن، چنین بود: عزت و بزرگوارى مخصوص خداوند است.
دلائل الامامه : 180 .
یحیى صنعانى گوید:
دَخَلْتُ عَلى أَبِىالْحَسنِالرِّضا علیهالسلام وَ هُوَ بِمَکَّةَ وَ هُوَ یُقَشِّرُ مَوْزا وَ یُطْعِمُهُ أباجَعْفَرَ علیهالسلام. فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِداکَ هذاَ الْمَولُودُ الْمُبارَکُ؟ قالَ: نَعمْ یا یَحْیى هذا الْمَولُودُ الَّذى لَمْ یُولَدْ فىِالإسْلامِ مِثْلُهُ مَوْلُودٌ أعَـظَمُ بَرَکَةً عَلى شیعَتِـنا مِنْهُ.
امام رضا در مکه بود. من بر او وارد شدم، در حالى که او موزى را پوست مىکند و به امام جواد علیه السلام مىخورانید.
عرض کردم فدایت گردم این است همان مولود مبارک؟
حضرت رضا علیه السلام فرمودند:
آرى اى یحیى! این نوزادى است که پر برکتتر از او در اسلام براى شیعیان ما متولد نشده است.
کافى 6: 360 ح 3 .