خوش آمدید

امام جواد علیه السلام در دعا این گونه به درگاه الهی عرضه می داشتند:

أللّهُمَّ رَبَّ الْأرْواحِ الْفانِیَةِ، وَ الْأجْسادِ الْبالِیَةِ، أسْألُکَ بِطاعَةِ الْأرْواحِ الرّاجِعَةِ اِلى أحِبـّائِـها ... صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیقینَ فى قَلْبى، وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ عَلى لِسانى وَ عَمَلاً صالِحا فَارْزُقْنى.

اى خدایى که پروردگار روح‌هاى فناپذیر و جسم‌هاى پوسیده‌‏اى از تو مى‏‌خواهم به خاطر اطاعت روح‌هاى پاکى که به دوستان‌شان بر مى‏‌گردند... بر پیامبر و خاندان او درود فرستى و نور را در دیده‏‌گانم قرار دهى[تا حقایق را ببینم] و یقین را در قلبم جایگزین کنى و یاد خود را شبانه روز بر زبانم جارى سازى و توفیق انجام کارهاى نیک را روزیم گردانى.

بحارالانوار 91 : 189 .

نقل شده است بارى قماش که ارزش زیادى داشت براى امام جواد علیه‏السلام برده مى‏شد. در بین راه دزدیده شد. حامل بار جریان را به امام نوشت و خبر داد. امام علیه ‏السلام با خط مبارکش چنین نوشتند:

إنَّ أنـْفُسَنا وَ أمـْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّه‏ِ الهَنیئَةِ وَ عَواریهِ المُسْتَودَعَةِ یُمَتـِّعُ مِنها فىسُرورٍ وَ غِبـْطَةٍ یَأْخُذُ ما اُخِذَ مِنْها فى أجرٍ وَ حِسْبَةٍ
فَمَنْ غـَلَبَ جـَزَعُهُ عَلى صَبْرِهِ حـَبِطَ أجـْرُهُ و نَعـُوذُ باللّه‏ِ مِنْ ذلِکَ.

جان و مال ما از موهبتهاى گوارا و امانتهاى سپرده خداوند است. هر چه را خواهد با مسرت و خشنودى از آن بهره‏مندمان مى‏کند و هر چه را بخواهد با اجر و پاداش مى‏گیرد، کسى که بى‏تابى او بر صبرش غالب شود اجرش پایمال شده است و ما از این به خدا پناه مى‏بریم.

تحف العقول : 726 .

وقتى اوّل ماه مى‌‏شد، امام جواد علیه ‏السلام این گونه دو رکعت نماز مى‏‌خواندند:

یَقْرَأُ فى أَوَّلِ رَکْعَةٍ أَلْحَمدَ مَرِّةً وَ قُلْ هُوَ اللّه‏ُ أحَدٌ لِکُلِّ یَوْمٍ اِلى آخِرِهِ (یَعنى ثَلاثینَ مَرَّةٍ) وَ فى أوَّلِ الرَّکْعَةِ الاُخرى الْحَمُدُ وَ إنّا أنْزَلْناهُ مِثْلَ ذلِکَ وَ یَتَصَدَّقُ بِما یَتَسَهَّلُ، یَشْتَرى بِهِ سَلامَةَ ذلِکَ الشَّهْرِ کُلَّهُ؛

در رکعت اوّل یک بار سوره حمد و سى بار سوره توحید و در رکعت دوم سوره حمد و سى بار سوره اناانزلناه و بعد در حد توان صدقه مى‏‌دادند و بدین وسیله سلامتى در همه آن ماه را مى‌‏خریدند.

بحارالانوار 91 : 381 ح 1 .

امام جواد علیه‏السلام در دعاى قنوت می فرمودند:

أللّهُمَّ مَنائِحُکَ مُتـَتابِعَةٌ وَ أیادیکَ مُتَوالـِیَةٌ وَ نِعَمُکَ سابِغَةٌ وَ شُکْرُنا قَصیرٌ، وَ حَمْدُنا یَسیرٌ وَ أنْتَ بِالتـَّعَطَّفِ عَلى مَنِ اعْتَرَفَ جَدیرٌ...

خدایا بخششهاى تو پشت سرهم، نعمتهاى تو پیاپى، نعمتهاى تو فراوان است.
سپاسگزارى ما نارسا و ستایش ما کم است و تو براى مهربانى نسبت به کسى که به کوتاهى کردن خود اعتراف دارد سزاوارى.

عوالم 23 : 211 .

امام جواد علیه‏السلام در دعاى قنوت می فرمودند:

أللّهُمَّ أنْتَ الْأوَّلُ بِلا أَوَّلِیَّةٍ مَعْدُودَةٍ وَ الاْخِرُ بلاآخِریَّةٍ مَحْدوُدَةٍ، أنـْشَأْتَنا لالِعِلـَّةٍ إقـْتِسارا، وَاخْتَرَعْتَنا لالِحاجَةٍ إقْتِدارا، وَ اْبتَدَعْتَنا بِحِکْمَتِکَ إخْتیارا...

خدایا! تو اولین هستى، نه اوّل بودن به شمارش و آخرین هستى نه آخرینى محدودیت پذیر. ما را به وجود آوردى بى‏آنکه مجبور باشى و ما را اختراع کردى نه بخاطر نیاز بلکه بخاطر توانمندى خودت و ما را با حکمت خویش و به اختیار از نیستى به وجود آوردى.

بحارالانوار 85 : 225 .

امام جواد علیه السلام به هنگام سفر این گونه دعا می فرمودند:

[بِسْمِ اللّه‏ِ الرَّحَمْنَ الرَّحیمِ] أللّهُمَّ أُریدُ سَفَرا فَخِرْ لى فیهِ، وَ أَوْضِحْ لى فیهِ سَبیلَ الرَّأْىِ وَ فَهِّمْنیهِ، وَافْتَحْ عَزْمى بِالإسْتِقامَةِ، وَ أَفِدْنى جَزیلَ الْحَظِّ وَالْکَرامَةِ، وَ أکْلَأنى بِحُسْنِ الحِفْظِ وَالْحِراسَةِ...

به نام خداوند بخشنده مهربان، خدایا من تصمیم سفر دارم، آن را برایم خیر گردان، راه راست و درست برایم روشن کن و به من بفهمان، و تصمیم مرا با استقامت همراه کن، بهره و بزرگوارى فراوان نصیبم گردان، و مرا به بهترین وجه حفظ و حراست فرما.

مستدرک عوالم العلوم 23 : 230 .

قاسم بن صیق گوید:

ما رَأیْتُ أحَدا کانَ أشَدُّ تَشْدیدا فى‏الظِّلِّ مِنْ أَبى‏جَعْفَرٍ علیه‏السلام کانَ یَأمُرُ بِقَلْعِ الْقُبَّةِ وَالحاجِبَین إذا أحْرَمَ.

هیچ کس را (در حج) ندیدیم که در مورد پرهیز از سایه مثل امام جواد علیه السلام سختگیرى کند. او هنگامى که مُحرم مى‏شد دستور مى‏داد که پوشش کجاوه و دو ستونش را بکنند.

کافى 4: 435 ح 3.

عبداللّه‏ بن زرین گوید:

کُنْتُ مُجاوِرا بِالْمَدینَـةِ مَدینَةِ الرَّسُولَ صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله وَ کانَ أبُوجَعْفَرٍ علیه ‏السلام یَجیى‏ءُ فى کُلِّ یَوْمٍ مَعَ الزَّوالِ اِلىَ‏الْمَسجِدِ، فَیَنْزِلُ فِى الصَّحْنِ وَ یَصیرُ اِلى رَسُولِ‏اللّه‏ صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله وَ یُسَلِّمُ عَلَیْهِ وَ یَرْجِعُ اِلى بَیْتِ فاطِمَةَ علیهاالسلام فَیَخْلَعُ نَعْلَیْهِ وَ یَقُومُ وَ یُصَلّى.

من در مدینه ‏الرسول مجاور بودم، امام جواد علیه‏السلام هر روز ظهر به مسجد مى‏آمد و در صحن پیاده مى‏شد و به طرف قبر رسول‏خدا(صلّی الله علیه و آله) مى‏رفت و بر او سلام مى‏کرد و بعد به محلّ خانه فاطمه(علیهاالسلام) بر مى‏گشت و کفشهایش را بیرون مى‏آورد و مى‏ایستاد و نماز مى‏خواند.

اثبات الهداة ج 6 : ص 170 ح 6

على بن مهزیار گوید:

رَأیْتُ أباجَعَفرٍ علیه‏السلام یَمْشى بَعْدَ یَوْمِ النَّحرِ حَتّى یَرْمِىَ الْجَمْرَةَ، ثُمَّ یَنْصَرِفُ راکِبا، وَ کُنْتُ أراهُ ماشِیا بَعْدَ ما یُحاذِى الْمَسْجِدَ بَمِنى.

امام جواد علیه‏السلام را روز عیدقربان دیدم پیاده راه مى‏رود تا سنگ به جمره بزند. سپس سواره بر مى‏گشت. او را مى‏دیدم که هنگامى که به مقابل مسجد مِنا مى‏رسید پیاده بود.

کافى 4 : 486 ح 5 .

امام جواد علیه‏ السلام اندکى بالاتر از مسجدى که در منى هست از مرکب خویش پیاده مى ‏شد و به طرف جمره جایى که امام زین‏ العابدین علیه ‏السلام سنگ مى‏ زد متوجه مى‌‏شد تا سنگ به جمرات بزند، به حضرت گفته شد: چرا اینجا پیاده شدید؟ امام جواد علیه ‏السلام فرمودند:

إنَّ هـهُنا مَضـْرَبُ عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهما السلام وَ مَضْرَبُ بَنى هاشِمٍ وَ أَنَا اُحِبُّ أنْ أمْشِىَ فى مَنازِلِ بَنى هاشِمٍ.

اینجا محل سنگ زدن حضرت على بن الحسین علیهما السلام و بنى هاشم است و من دوست دارم قدم جاى پاى آنان بگذارم.

کافى 4 : 586 ح 5 .