به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اوقات شرعی یکشنبه ۱۴ خردادماه ۱۳۹۶ برابر با، ۹ رمضان سال ۱۴۳۸ هجری قمری و ۴ ژوئن ۲۰۱۷، میلادی به افق تهران به شرح زیر است:
اذان صبح: ۰۴: ۰۴
طلوع آفتاب: ۴۸: ۰۵
اذان ظهر: ۰۲: ۱۳
غروب آفتاب: ۱۶: ۲۰
اذان مغرب: ۳۷: ۲۰
انتهای پیام/
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی سازمان اوقاف و امور خیریه؛ مدیر کل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه در گفتگویی با بیان اینکه با هماهنگی های به عمل آمده با نهادهای فرهنگی و هیئات مذهبی خواهران این مراسم برای چندمین سال متوالی به منظور الگوسازی از سیره و شخصیت آن بانوی گرامی برگزار می شود، اظهار داشت: مقام معظم رهبری مد ظله العالی در خصوص حضرت خدیجه فرموده اند؛ خدیجه کبرى سلام الله علیها بزرگترین حرکت را به عنوان یک بانوى کامله و عاقله و بزرگوار انجام داد، اول مؤمن به اسلام او بود، بعد هم همه ثروت خود را در راه دعوت اسلام و ترویج اسلام خرج کرد، که اگر کمک‌هاى خدیجه نبود، شاید در حرکت اسلام و پیشرفت اسلام یک اختلال و وقفه عمده‌اى به وجود مى‌آمد.
حجت الاسلام و المسلمین سید محمد کاظم موسوی متقی با اشاره به اینکه حضرت خدیجه کبری اوّلین بانویی است که دعوت رسول گرامی اسلام را لبیک گفت و به پیام آسمانی او پاسخ مثبت داد و در کنار رسول خدا صلی الله و علیه و آله با همه توان ایستاد و پایداری کرد، گفت: در همان زمان که حضرت ختمی مرتبت از آزار کوردلان رنج می برد، در کنارش کسی بود که خاطر او را شاد و کام او را شیرین می کرد و از بار گران اندوهش می کاست، او کسی جز خدیجه کبری همسر گرامی اش نبود ؛ همان بانوی گرانقدر و ارجمندی که شریک زندگی و یاور پیامبر بود. حضرت خدیجه کبری پس از گذشت 25 سال زندگی سراسر مهر و گذشت و وفا، در سال دهم هجرت پیامبرخدا را تنها گذاشت و به سوی جهان ابدی پرواز کرد.
موسوی متقی با اشاره به برگزاری مراسم بزرگداشت «خدیجه کبری ، مادر امت» در امامزاده های کشور به منظور بزرگداشت شخصیت و منزلت آن حضرت، افزود: این مراسم با تشکیل ستاد بزرگداشت، دعوت از مردم و مسئولین، خانواده های معزز شهدا و ایثارگران، بانوان هر استان و شهرستان و مخصوصا مادران و همسران شهدا، بانوان بسیجی، مبلغان خواهر برگزار خواهد شد و برای هماهنگی های بیشتر نیز جلساتی با جامعه بسیج خواهران، حوزه های علمیه به ویژه حوزه خواهران، هیئت های مذهبی، هیئت رزمندگان و نهادهای مردمی و انقلابی به صورت جداگانه برگزار شده است.
وی با اشاره به اینکه قاریان برجسته قرآن کریم و همچنین مداحان اهل بیت عصمت و طهارت برای این برنامه در هر استان دعوت شده اند، افزود: سخنرانان مطرح کشوری و استانی در این مراسم به تبیین شخصیت، منزلت، جایگاه و نقش حضرت خدیجه سلام الله علیها و راه الگوپذیری از سیره ایشان خواهند پرداخت.
مدیر کل فرهنگی سازمان اوقاف تصریح کرد: پیش بینی شده است این مراسم در بیش از 1406 امامزاده و بقعه متبرکه شاخص کشور همزمان با شب و دهمین روز ماه مبارک رمضان و مصادف با یوم الله پانزده خرداد برگزار شود.
حجت الاسلام موسوی متقی پذیرایی با افطار ساده از میهمانان حضرت، برگزاری مراسم ختم قرآن، ترتیل خوانی، سخنرانی و مدیحه سرایی را از جمله برنامه های مراسم بزرگداشت حضرت خدیجه سلام الله علیها برشمرد .
انتهای پیام/
حجت الاسلام والمسلمین محمود ریاضت در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پیرامون ابعاد مختلف علمی، سیاسی و عرفانی امام راحل گفت: آنچه که در مورد شخصیت ذوابعاد امام خمینی (ره) مورد غفلت واقع شده، بعد علمی و معرفتی حضرت امام (ره) است که جنبه‌های مختلف شخصیتی امام (ره)، تحت الشعاع بعد سیاسی ایشان قرار گرفته و شاید به ابعاد علمی و شخصیت معرفتی و عرفانی حضرت امام (ره) کمتر پرداخته می‌شود.
وی در ادامه بیان کرد: آنچه در جنبه های معرفتی و عرفانی حضرت امام (ره) بیشتر اشاره شده، اشعار و دیوان عرفانی ایشان بوده و این درحالی است که شاید جزء کوچکی از شخصیت عرفانی و علمی ایشان، در بحث اشعار معمار انقلاب تجلی پیدا کرده است. ما اگر بخواهیم شخصیت علمی و عرفانی حضرت امام (ره) را بدست آوریم باید یک تبرقی بکنیم در آثار علمی ایشان که کمتر بهش پرداخته شده است؛ مانند آثاری که مرحوم امام (رضوان الله علیه) در فقه، اصول،فلسفه، کلام و عرفان نظری دارند، از جانب ما مورد غفلت واقع شده است.
حجت الاسلام والمسلمین ریاضت افزود: آثاری که مرحوم امام در مباحث عرفانی اخلاقی دارند که در سیره شخصیتی علمی ایشان تجلی پیدا کرده بود . ما تحریر الوسیله حضرت امام را به عنوان توضیح المسائل که مباحث شرعی را بیان می کند، که اوج قوت علمی امام را در مسائل به منصه ظهور وبروز می رساند. اما آثار علمی و عرفانی دیگری امام خمینی (ره) دارند که بسیار کولاک است؛ همانند شرح دعای سحر، اسرار الصلاه، اربعین حدیث و یا کتاب کشف الاسرار که نشان از آن همه دقت و ظرافتهای علمی و معرفتی حضرت امام (ره) دارد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: این کتابها را نیز بنیان گذار انقلاب در دوران جوانی و در سن کمتر از 30 سال به نگارش درآورده‌اند و این آثار درخشان را به ارمغان و میراث برای ما به یادگار و ماندگار گذاشته اند.
کارشناس مذهبی و امور دینی با بیان سیره عملی حضرت امام خمینی (ره) در زندگی شخصی و خانوادگی، درخصوص الگو برداری از ایشان اظهار داشت: از همه مهمتر سیره عملی امام خمینی (ره)، در زندگی شخصی، خانوادگی، اجتماعی و در ابعاد سیاسی، فرهنگی و اقتصادی است؛ که امروزه می تواند برای ما یک الگو باشد و اگر بخواهیم سیره عملی امام (ره) را بیان کنیم، همان سیره عملی اهل بیت (ع) است، اگر به ما بگویند، آنچه که در معارف اهل بیت (ع) برای عمل، شما نمونه عملیاتی شده آن را در قرن بیستم و بیست و یکم دارید؟ می گوییم شخصیت امام (رضوان الله تعالی علیه)، سیره عملی ایشان، عمل به سیره اهل بیت (ع) است که در قرن 20 و 21 رقم خورده است.
حجت الاسلام والمسلمین ریاضت در پایان عنوان کرد: امیدوارم همه ما بتوانیم با الگو گیری از امام خمینی (ره) در زمره پیروان حقیقی اهل بیت (ع) قرار بگیریم.
انتهای پیام/
به گزارشحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛دیوان شعر امام خمینی ( ره ) در ۶ فصل (غزلیات، رباعیات، قصاید، مسمط، ترجیع بند و اشعار پراکنده تنظیم شده و اولین بار توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در ۴۳۸ صفحه انتشاریافته‌است.
بسیاری از شعرای معاصر مانند حمید سبزواری، جواد محقق، عبدالجبار کاکایی، رحیم زریان، محمدعلی بهمنی، کامران شرفشاهی، سعید بیابانکی، صابر امامی، عباس چشامی و امیر مرزبان، در ارتباط با این دیوان اظهار نظرهایی کرده‌اند.
اشعار دیوان امام خمینی ( ره ) که عمدتا در سبک عراقی سروده شده‌اند، به زبان‌های دیگری هم ترجمه و انتشار یافته‌اند.
بـــه مــــن نگـــر كه رخى همچو كهــــربا دارم
دلــــى به ســــوى رخ يـــار دلـــربا دارم
ز جـــام عشق چشيـــدم شراب صدق و صفا
به خــــُمّ ميكــــده بـا جان و دل، وفادارم
مرا كه مستى عشقت، ز عقل و زهد رهــاند
چــــه ره به مــــدرسه يا مسجد ريا دارم؟
غلام همّت جــــام شــــراب ســـــاقــى باش
كــه هر چه هست از آن روى با صفا دارم
نسيم عشــق ، بــــه آن يـــار دلـــربا بـــرگو
ز جـــاى خيــــز كـــه مــن درد بىدوا دارم
چـــه رازهــــاست در اين خمّ و ساقى و دلبر
بــــــه جــــان دوست ز درگــــاه كبريا دارم
سخن ز تخت سليمـــان و جـــام جـــم نـزنيد
كــــه تــــاج خســــروِ كــِى را منِ گدا دارم
محراب عشق
جــــز خـــــــــم ابروى دلبر، هيچ محرابى ندارم
جـــز غــــم هجــران رويش، من تب و تابى ندارم
گفتـــــم انـــــــدر خواب بينم چهره چون آفتابش
حسرت اين خواب در دل ماند، چون خوابى ندارم
سر نهم بر خاك كويش، جان دهم در ياد رويش
ســرچه باشد؟ جان چه باشد؟ چيز نايابى ندارم
با كــــه گويم درد دل را؟ از كه جويم راز جان را؟
جــــز تـــو اى جــان رازجويى، دردِ دل يابى ندارم
تشنه عشق تو هستم، باده جانبخش خواهم
هــــر چه بينم جز سرابى نيست، من آبى ندارم
مـــن پريشان حالم از عشق تو و حالى ندارم
مــــن پـــريشــــان گـويم از دست تو آدابى ندارم
سايه عشق
بـــى هــــــواى دوست، اى جان دلم، جــانى ندارم
دردمنـــدم، عــــاشقم بى دوست، درمانى ندارم
آتشـــــى از عشق در جانم فكندى، خـــوش فكندى
مـــن كــــه جـــــز عشق تو آغازى و پايانى ندارم
عشـــق آوردم در ايـــن ميخـــــانه بـــا مشتى قلندر
پـــــرگشـــــايم سوى سامانى كه سامانى ندارم
عالـــم عشق است، هـــــر جا بنگرى از پست و بالا
ســـــايه عشقــــم كــــه خود پيدا و پنهانى ندارم
هر چه گويد عشق گويد، هر چه سازد عشق سازد
من چه گويم، من چه سازم، من كه فرمانى ندارم
غمــــزه كـردى، هر چه غير از عشق را بنيان فكندى
غمــــزه كن بــــر من كه غير از عشق بنيانى ندارم
ســر نهم در كــوى عشقت، جان دهم در راه عشقت
من چه مىگويم كه جز عشقت سر و جانى ندارم
عاشقــــم، جز عشق تو، در دست من چيزى نباشد
عـــــاشقم، جــــز عشق تــو بر عشق برهانى ندارم
جامه دران
مــن خـــــواستــار جام مى از دست دلبرم
اين راز با كه گويم و اين غم كجا برم؟
جــــان باختم به حسرت ديدار روى دوست
پــــــروانه دور شمعـــم و اسپند آذرم
پــرپـر شـــدم ز دورى او، كنج اين قفـــس
ايـــن دام باز گير تا كه معلّق زنان پرم
ايــن خــــرقه ملــــوّث و سجـــــّاده ريـــــا
آيــــا شــــــود كه بر درِ ميخانه بردرم؟
گـــر از سبــــوى عشق، دهد يار جرعهاى
مستــانه، جان ز خرقه هستى درآورم
پيرم؛ ولى به گوشه چشمى جوان شوم
لطفــــى كــــــه از سراچه آفاق بگذرم
بهار جان
بهــــار آمد، جوانى را پس از پيرى ز سر گيرم
كنـــار يــــار بنشينم ز عمـــر خــود ثمرگيرم
بــــه گلشن باز گردم، با گل و گلبن در آميزم
بـــه طرف بوستان دلدار مهوش را به برگيرم
خــــزان و زردى آن را نهم در پشت سر، روزى
كـــه در گلـزار جان از گلعذار خود خبر گيرم
پَـــر و بالــــم كه در دىْ از غم دلدار، پرپر شد
بـــه فـروردين به ياد وصل دلبر بال و پر گيرم
بـــه هنگام خـزان در اين خراب آباد، بنشستم
بهـــار آمــد كـــه بهـــر وصل او بار سفر گيرم
اگر ساقى از آن جامى كه بر عشاق افشاند
بيفشـــاند ، به مستى از رخ او، پرده بر گيرم
انتهای پیام/
به گزارش حوزه قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران،اشعار، شاعران اهل بیت در مناجات با خدا را در اینجا بخوانید.
غلامرضا سازگار
عبد گناهکار من چرا ز من جدا شدی
بر در غیر رفتی و دور ز آشنا شدی
قرار ما نبود این، مرا رها کنی چنین
دیده ز هم گشا ببین خود به کجا رها شدی
بندۀ بی وفای من عبد گریز پای من
چرا گریختی ز من چه شد که بی‌وفا شدی
هر چه گناه کرده‌ای عفو نمودم از کرم
هر چه صدا زدم تو را باز ز من جدا شدی
حاصل خویش سوختی وصل مرا فروختی
اسیر نفس گشتی و هوایی هوی شد
من همه هست خویش را بهر تو خلق کرده‌ام
تو همه را ندیدی و غرق یم خطا شدی
خداست یار و یاورت چگونه نیست باورت
دمی به خود بیا ببین که غافل از خدا شدی
رشتۀ وصل ما و تو پاره نمی‌شود بیا
خدای تو منم چرا بندۀ غیر ما شدی؟
مرا بس است آه تو گذشتم از گناه تو
دست بده به دست من از چه گریز پا شدی؟
خداست با تو «میثما» تو نیز باش با خدا
به سوی دوست کن سفر در به درِ کجا شدی؟
آرمان صائمى
بازهم نیمه ى شب گریه و آه آوردم
به درِ خانه ى تو باز پناه آوردم
رو سیاهم که نشد توبه ى من مقبولت
واى بر من که فقط بار گناه آوردم
مهربانِ دل من…رد نکنم از در خویش
من پشیمان شده ام…روى سیاه آوردم
اشک هاى منِ بیچاره سراب است ولى
دلخوش از اینکه به درگاه تو چاه آوردم
جان زهرا کمکم کن..آبرویم را بخر
به در خانه ى تو باز پناه آوردم
حمیدرضا محسنات
خیلی گرفته دور شما را گناهکار
آقا چه میکنی تو مگر با گناهکار ؟
تو سربلند عالمی و سر به زیر ما
تو عاری از گناهی و ماها گناهکار
هرجا مقدمات گناهی فراهم است
نشناخته همیشه سر از پا گناهکار
مثل تویی شبیه مرا درک میکند ؟
تو نو و خیر و برکتی , اما گناهکار …
جای همه به سوی خدا توبه میکنم
یک شب سحر کنی تو اگر با گناهکار
اهل گناه مانده , فقط چون که وا نشد
پایش به کربلای معلی گناهکار
جایی نمانده , از همه جا رانده آمده
باید که جا دهی تو و اِلّا گناهکار …
دیدم به خواب صحن تو راهم نداده اند
آمد صدایتان که بفرما گناهکار …
حسن کردی
توبه ام توبه نشد هر چه که همت کردم
من به ستاری تو سخت جسارت کردم
هر چه تو دوست شدی با من الوده ولی
بی حیاتر شده با نفس رفاقت کردم
رمضان است و دل از خواب نکندم افسوس
مثل هر سال من از لطف تو غفلت کردم
من از این فلسفه روزه از این فیض عظیم
به همین تشنگی ساده قناعت کردم
روزه هم چشم مرا باز نکرده،نکند
عادتم بود اگر هرچه عبادت کردم
هر چه هستم سر دیوانگی ام میمانم
روزه ام را فقط افطار به تربت کردم
خواستم از عطش روزه بگویم اما
از لب تشنه اش احساس خجالت کردم
روزه ام روضه شد و روضه مرا میکشدم
یاد ان تشنه لب کرببلا میکشدم
امیر عظیمی
سفره داری که به من اذن ضیافت داده
بار دیگر به گدا لقمه ی عزت داده
ماه شعبان و رجب رفت و به من گفت کسی
رمضان آمده و حق به تو فرصت داده
ای گنهکار! پشیمان شو، خدا در این ماه
به خلاصی تو از نار رضایت داده
روزه و نافله و ذکر و دعاهای سحر
من چه کردم به من این قدر لیاقت داده
ماه میلاد امام حسنم این ماه است
رمضان را پسر فاطمه برکت داده
به شب قدر که آیینه ی زهراست قسم
شیعه را حب علی بر‌گ برائت داده
روزه داری و لب تشنه و قرآن خواندن
اثر چیست به من فیض تلاوت داده؟!
به فدای لب عطشان اباعبدالله
او به قرآن خداوند حلاوت داده
این حسین است که عالم همه دیوانه ی اوست
این حسین است به من حال عبادت داده
روی آن سینه که بوسید نبی چکمه نکوب!
شمر ملعون، که به تو این همه جرات داده؟!
انتهای پیام/
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ماه مبارک رمضان فرصتی است تا از برکت سفره الهی بهره‌مند شویم، برکتی که بندگان هر روزه می‌توانند با خواندن ادعیه‌های مناسب هر روز بهره ببرند.
به همین مناسبت، همراه با شما در سی روز از ماه مبارک رمضان، ادعیه همان روز را در دو قالب صوت و متن با هم می‌شنویم و می‌خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّـهُمَّ لا تَخْذُلْنى فیهِ لِتَعَرُّضِ
خدایا در این ماه به خاطر دست زدن به نافرمانیت
مَعْصِیَتِکَ، وَلاتَضْرِبْنى بِسِیاطِ نَقِمَتِکَ، وَزَحْزِحْنى فیهِ مِنْ مُوجِباتِ
خوارم مساز و تازیانه هاى عذابت را بر من مزن و از موجبات خشمت
سَخَطِکَ، بِمَنِّکَ وَاَیادیکَ، یا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبینَ
بدان نعمت بخشى و الطافى که نسبت به بندگان دارى دورم بدار اى آخرین حد اشتیاق مشتاقان
انتهای پیام/
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ هر روز یک حدیث از معصومین (ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر می‌شود.
قالَ اَمیرَالمُومِنینَ : اَلایمانُ اَربَعَةُ اَرکان اَلرِّضا بِقَضاءِ الله وِ التَّوَکُل عَلَی الله وَ تَفویضِ الاَمرِ اِلَی الله وَ التَّسلیم لِاَمرِاللهی
امیرالمومنین فرمود: ایمان چهار رکن دارد: خشنودی به قضای الهی و توکل بر خدا و سپردن امر زندگی به خداوند و تسلیم در برابر امر خدا
(جهاد با نفس، ح 63)
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ همزمان با فرارسیدن بهار قرآن و شمیم عطر رمضان و نوای ربنا، با توجه به سفارش‌های بسیار پیرامون تلاوت قرآن کریم، شما می‌توانید در این گزارش با دانلود جزء ششم قرآن کریم با صدای منشاوی رمضانی شوید.
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اوقات شرعی پنجشنبه ۱۱ خردادماه ۱۳۹۶ برابر با، ۶ رمضان سال ۱۴۳۸ هجری قمری و ۳۲، می ۲۰۱۷، میلادی به افق تهران به شرح زیر است:
اذان صبح: ۰۵: ۰۴
طلوع آفتاب: ۴۹: ۰۵
اذان ظهر: ۰۲: ۱۳
غروب آفتاب: ۱۴: ۲۰
اذان مغرب: ۳۴: ۲۰
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛اگر روزه‌دار عمداً تمام سر را در آب فرو ببرد، بنابر احتیاط واجب روزه‌اش باطل است و باید روزه‌ی آن روز را قضا کند.
در حکم مسأله‌ی قبل فرقی نیست میان این که در هنگام فرو بردن سر در آب، بدن او نیز در آب باشد یا این که بدن او در بیرون باشد و فقط سر را در آب فرو ببرد.
اگر نصف سر را در آب فرو ببرد و سپس بیرون بیاورد و نصف دیگر سر را در آب فرو کند روزه‌اش باطل نمی‌شود.
اگر تمام سر زیر آب برود ولی مقداری از موها بیرون بماند روزه باطل می‌شود.
اگر شک کند که تمام سر زیر آب رفته یا نه، روزه‌اش صحیح است.
اگر روزه‌دار بی‌اختیار در آب بیفتد و تمام سر او را آب بگیرد روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولی باید فوراً سر را از زیر آب خارج کند، همچنین اگر فراموش کند که روزه است و سر در آب فرو ببرد روزه‌ی او باطل نمی‌شود، ولی هرگاه یادش آمد باید فوراً سر را بیرون بیاورد.
کسی که با پوشیدن لباس مخصوص (مانند لباس غواصی) بدون این که بدنش خیس شود در آب فرو رود، اگر لباس به سر او چسبیده باشد، صحت روزه‌اش محل اشکال است و بنابر احتیاط واجب قضای آن لازم است.
آب ریختن روی سر توسط ظرف و مانند آن به صحت روزه ضرر نمی‌رساند.
مقام معظم رهبری (مدظله العالی)
صحّت روزه اش محل اشکال است و بنا بر احتیاط وجوبی قضای آن لازم است
آیت الله سیستانی (مدظله العالی)
فرو بردن تمام سر در آب روزه را باطل نمی کند ولی کراهت شدید دارد.
آیت الله وحید خراسانی (مدظله العالی)
روزه اش باطل مي شود
آیت الله صافي گلپایگانی (مدظله العالی)
بنابراحتياط واجب روزه اش باطل مي شود
آیت الله مکارم شیرازی (مدظله العالی)
روزه دار بنابراحتياط واجب تمام سر را عمداً در آب فرو نبرد حتي اگر بقيه بدن بيرون از آب باشد، اما اگر تمام بدن و قسمتي از سر زير آب برود ولي مقداري از سر بيرون باشد روزه باطل نمي شود.فرو بردن سر در مایعاتی مانند گلاب و آبهای مضاف دیگر حکم آب مطلق را دارد
آیت الله شبیر زنجانی (مدظله العالی)
بر روزه دار حرام است كه عمداً تمام سر را در آب فرو برد، اگر چه باقي بدن او از آب بيرون باشد، ولي چنانچه معصيت كرده و اين كار را انجام دهد، ظاهراً روزه اش باطل نمي شود و احتياط مستحب در روزه واجب، آن است كه دوباره بجا آورد و اگر تمام بدن را آب بگيرد ولي تمام يا مقداري از سر بيرون باشد، اشكال ندارد.
انتهای پیام/