خوش آمدید

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداوند به پیامبرى از پیامبران وحى فرمود:

قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ لایَلْبَسُوا لِباسَ اَعْدائى، وَ لایَطْعَمُوا مَطاعِمَ اَعْدائى وَ لا یَسْلُکُوا مَسالِکَ اَعْدائى، فَیَکُونُوا اَعْدائى کَماهُمْ اَعْدائى؛

به مؤمنان بگو: لباس دشمنانم را نپوشند، و غذاى دشمنانم را نخورند، و راه و روشِ دشمنانم را نپویند، که (اگر چنین کنند) دشمن من مى‏شوند، همان طور که آنان دشمنان من هستند.

الجواهر السنیه، ص 268.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: از جمله آنچه خداوند به موسى علیه ‏السلام وحى فرمود و در تورات بر او نازل کرد، چنین بود:

اِنّى أَنَا اللّه‏ُ لا اِلهَ اِلاّ أَنَا، خَلَقْتُ الْخَلْقَ وَ خَلَقْتُ الْخَیْرَ وَ أَجْرَیْتُهُ عَلى یَدَىْ مَنْ اُحِبُّ، فَطُوبى لِمَنْ أَجْرَیْتُهُ عَلى یَدَیْهِ، وَ أَنَا اللّه‏ُ لا اِلهَ اِلاّ أَنَا خَلَقْتُ الْخَلْقَ وَ خَلَقْتُ الشَرَّ وَ أَجْرَیْتُهُ عَلى یَدَىْ مَنْ اُریدُهُ، فَوَیْلٌ لِمَنْ أَجْرَیْتُهُ عَلى یَدَیْهِ؛

همانا منم خداوند، هیچ معبودى جز من نیست. مردم را آفریدم و خیر و نیکى را هم آفریدم و آن را بر دستان کسى جارى ساختم که دوست مى دارم، خوشا به حال آن که خیر را بر دستان او جارى ساختم.
منم خداوند، معبودى جز من نیست. مردم را آفریدم و شرّ را آفریدم و آن را بردستانِ هر که بخواهم جارى مى کنم. پس واى بر آن که بدى را بر دستان او جارى سازم.

الجواهر السنیّه ، ص 39.

رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏ آله فرمودند: خداى متعال فرموده است:

ما آمَنَ بى مَنْ فَسَّرَ بِرَأْیِهِ کَلامى، وَ ما عَـرَفَنى مَنْ شَبَّـهَنى بِخَـلْقى، وَ ما عَلى دینى مَنِ اسْتَعْمَل الِقیاسَ فى دِینى؛

کسى که سخن مرا طبق رأى ونظر خودش تفسیر کند (تفسیر به رأى) به من ایمان نیاورده است، و کسى که مرا به آفریده‏ هایم تشبیه کند، مرا نشناخته است. و کسى که در دین من قیاس را به کارگیرد، بر دین و آیین من نیست.

بحارالانوار ، ج 2، ص 297.

از امام باقر علیه ‏السلام روایت است که: خداوند متعال فرمود:

لَأُعَذِّبَنَّ کُلَّ رَعیَّة ٍ فى الأِسلامِ دانَتْ بِوِلایَةِ کُلِّ اِمامٍ جائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللّه‏ِ، وَ اِنْ کانَتِ الرَّعِیَّةُ فى أَعْمالِها بَرَّةً تَقیَّةً وَ لَأَعْفُوَنَّ عَنْ کُلِّ رَعیَّةٍ فِى‏الأِسلامِ دانَتْ بِوِلایَةِ کُلِّ اِمامٍ عادلٍ مِنَ اللّه‏ِ وَ اِنْ کانَتِ الرَّعِیَّةُ فى أَنْفُسِها ظالِمَةً مُسیئَةً؛

در اسلام، هر جمعیت و مردمى را که تن به ولایت و رهبرى هر پیشواى ستمگرى بدهند که از سوى خداوند نیست، حتما عذاب خواهم کرد، هرچند آن مردم در کارهاى خودشان نیکوکار و اهل تقوا باشند و حتما عفو و گذشت خواهم کرد از هر گروهى در اسلام ، که ولایت و رهبرى هر پیشواى دادگرى را که از سوى خداست، بپذیرند و گردن نهند ، هرچند آن مردم در (کارهاى) خودشان ستمگر و بدکار باشند.

اصول کافى ، ج 1، ص 376.

از پیامبر اکرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله روایت است که: خداوند متعال فرمود:

یَا ابْنَ آدَمَ! ما تُنْصِفُنى، اَتَحَبَّبُ اِلَیْکَ بِالنِّعَمِ وَ تَتَمَقَّتُ اِلَىَّ بِالمَعاصى، خَیْرى عَلَیْکَ مُنزَلٌ وَ شَرُّکَ اِلَىَّ صاعِدٌ، وَ لا یَزالُ مَلَکٌ کَریمٌ یَأْتینى عَنْکَ کُلَّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ بَعَمَلٍ قَبیحٍ؛

اى فرزند آدم! با من انصاف نمى کنى! من با نعمت‏ها نسبت به تو دوستى و محبّت مى کنم، ولى تو با گناهان با من دشمنى مى کنى. خیر من بر تو نازل مى شود، ولى از تو بدى به طرف من بالا مى‏ آید، و پیوسته فرشته ‏اى بزرگوار، هر روز و شب، گزارش کارى زشت را از تو براى من مى‏ آورد.

بحارالانوار، ج 74، ص 19.

خداوند عزّ و جلّ در تورات می فرماید:

قُلْ‏ لِصاحِبِ الْمالِ ‏الْکَثیرِ، لایَغْتَرَّ بِکَثْرَةِ مالِهِ وَ غِناهُ، فَاِنِ اغْتَرَّ فَلْیُطْعِمِ الْخَلْقَ غَداءاً وَ عِشاءا، وَ قُلْ لِصِاحِبِ الْعِلْمِ لایَغْتَرَّ بِکَثْرَةِ عِلْمِهِ، فَاِنِ اغْتَرَّ فَلْیَعْلَمْ اَنَّهُ مَتى یَمُوتُ؟ و َقُلْ لِصاحِبِ الْعَضُدِ الْقَوِىِّ لایَغْتَرَّ بِقُوَّتِهِ، فَاِنِ اغْتَرَّ بِقُوَّتِهِ فَلْیَدْفَعِ الْمَوْتَ عَنْ نَفْسِهِ؛

به صاحب مالِ بسیار بگو که به ثروت فراوانش و توانگرى‏اش مغرور نشود. اگر مغرور است، پس صبح و شام، به مخلوقات طعام بدهد! 
به صاحب دانش بگو که به علم فراوان خود مغرور نشود. اگر مغرور است، پس بداند که چه زمانى مى میرد؟! 
و به صاحب بازوى نیرومند بگو که به قدرت خود مغرور نشود. اگر مغرور قدرت خویش است، پس مرگ را از خود دور سازد!

بحارالانوار، ج 74، ص 42.

خداوند عزّ و جلّ در تورات می فرماید:

مَنْ لَمْ یُؤمِنْ بِقَضائى وَ لَمْ یَصْبِرْ عَلى بَلائى وَ لَمْ یَشْکُرْ نَعْمائى فَلْیَتَّخِذْ رَبًّا سِوائى، مَنْ اَصْبَحَ حَزینا عَلَى‏الدُّنیا، فَقَدْ اَصْبَحَ ساخِطا عَلَىَّ، مَنْ تَواضَعَ لِغَنِىٍّ لِأجْلِ غِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دینِهِ؛

هرکس به تقدیر و قضاى من ایمان نیاورد و بربلاى من صبر نکند و بر نعمت هایم شکر نکند، پس پروردگارى غیر از من را برگزیند. هر کس صبح کند، در حالى که بر دنیا غمگین شود، بر من خشمگین شده است، هر کس در مقابل ثروتمندى به خاطر ثروتش تواضع کند، دو سوم دینش بر باد رفته است.

الجواهر السنیه، ص 66.

از امام صادق علیه‏ السلام روایت است که: خداوند متعال فرمود:

اَلْخَلْقُ عِیالى فَاَحَبُّهُمْ اِلَىَّ اَلْطَفُهُمْ بِهِمْ وَ اَسْعاهُمْ فى حَوائِجِهِمْ؛

مردم، عیال و نانخور من هستند . محبوب‏ترین افراد نزد من، کسانى ‏اند که به مردم مهربان‏ تر و در رفع نیازهایشان کوشاتر باشند.

اصول کافى، ج 2، ص 199.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

ما تَقَرَّبَ اِلَىَّ عَبْدٌ بِمِثْلِ أَداءِ مَا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ ، وَ لا یَزالُ عَبْدى یَتَنَفَّلُ لى حَتّى أُحِبَّهُ وَ مَتى اُحِبُّهُ کُنْتُ لَهُ سَمْعاً وَ بَصَرا وَ یَدا وَ مُؤیِدا، اِنْ دَعانى أَجَبْتُهُ ، وَ اِنْ سَأَلَنى أَعْطَیْتُهُ؛

بنده، با هیچ چیز مثل اداى آنچه بر او واجب کرده ام به من نزدیک نمى شود، بنده من پیوسته با انجام نوافل به جایى مى رسد که او را دوست مى دارم. و هرگاه او را دوست داشتم، براى او گوش و چشم و دست و پشتیبان خواهم بود. اگر مرا بخواند، اجابتش مى کنم و اگر از من بخواهد ، عطایش مى کنم.

توحید صدوق، ص 400.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

یَابْنَ آدَمَ! اَکْثِرْ مِنَ الزّادِ اِلى طَریقٍ بَعیدٍ، وَ خَفِّفِ الْحَمْلَ فَالصِّراطُ دَقیقٌ، وَ اَخْلِصِ الْعَمَلَ فَاِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ، وَاَخِّرْ نَوْمَکَ اِلَى‏القُبُورِ وَفَخْرَکَ اِلىَ المیزانِ وَ لَذّاتِکَ اِلَى الجَنَّةِ، وَ کُنْ لى، اَکُنْ لَکَ؛

اى فرزند آدم! براى راهى طولانى توشه بسیار برگیر و بار خود را سبک کن، چرا که راه، باریک است. و کار و عمل را خالص ساز، چرا که ارزیاب، بیناست. و خواب خود را براى قبر نگهدار و افتخار خویش را براى میزان و لذّت‏ هاى خود را براى بهشت. و براى من باش، تا براى تو باشم.

الجواهر السنیّه، ص 67.