خوش آمدید

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

یَابْنَ آدَمَ! اَکْثِرْ مِنَ الزّادِ اِلى طَریقٍ بَعیدٍ، وَ خَفِّفِ الْحَمْلَ فَالصِّراطُ دَقیقٌ، وَ اَخْلِصِ الْعَمَلَ فَاِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ، وَاَخِّرْ نَوْمَکَ اِلَى‏القُبُورِ وَفَخْرَکَ اِلىَ المیزانِ وَ لَذّاتِکَ اِلَى الجَنَّةِ، وَ کُنْ لى، اَکُنْ لَکَ؛

اى فرزند آدم! براى راهى طولانى توشه بسیار برگیر و بار خود را سبک کن، چرا که راه، باریک است. و کار و عمل را خالص ساز، چرا که ارزیاب، بیناست. و خواب خود را براى قبر نگهدار و افتخار خویش را براى میزان و لذّت‏ هاى خود را براى بهشت. و براى من باش، تا براى تو باشم.

الجواهر السنیّه، ص 67.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

اِذا اَرَدْتُ اَنْ اَجْمَعَ لِلْمُسْلِمِ خَیْرَالدُّنیا وَ خَیْرَ الآخِرَةِ جَعَلْتُ لَهُ قَلْبا خاشِعا وَ لِسانا ذاکِرا وَجَسَدا عَلَى الْبَلاءِ صابِرا ، وَ زَوْجَةً مُؤمِنَةً تَسُرُّهُ اِذا نَظَرَ اِلَیْها وَ تَحْفَظُهُ اِذا غابَ عَنْها فى نَفْسِها وَ مالِهِ؛

هرگاه بخواهم خیر دنیا و آخرت را براى یک مسلمان فراهم کنم، براى او قلبى خاشع، زبانى ذاکر، جسمى شکیبا بر بلا و همسرى با ایمان قرار مى‏ دهم که هرگاه به آن همسر بنگرد، همسرش او را شادمان سازد و در غیاب شوهر، نگهدار ناموس و مال او باشد.

الجواهر السنیّه، ص 103.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

ابْنَ آدَمَ! تَطَوَّلْتُ عَلَیْکَ بِثَلاثٍ: سَتَرْتُ عَلَیکَ مالَوْ یَعْلَمُ بِهِ اَهْلُکَ ما وارَوْکَ، وَ اَوْسَعْتُ عَلَیْکَ فَاْسْتَقْرَضْتُ مِنْکَ فَلَم تُقَدِّمْ خَیْرا، وَ جَعَلْتُ لَکَ نَظْرَةً عِنْدَ مَوْتِکَ فى ثُلْثِکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خیْرا؛

اى فرزند آدم! من سه نیکى درباره تو کرده‏ ام:
1. چیزهایى از تو را پوشاندم که اگر خانواده‏ ات مى‏ دانستند تو را به خاک نمى سپردند.
2. وسعت رزق و روزى به تو دادم، آنگاه از تو قرض خواستم ، ولى تو نیکى و خیرى پیش نفرستادى.
3. هنگام مرگ، مهلتى دادم تا در یک سوم دارایى خود وصیّت کنى، ولى تو خیر و نیکى پیش نفرستادى.

الجواهر السنیه، ص 283.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

یابْنَ آدَمَ! فى کُلِّ یَوْمٍ یأتى رِزقُکَ وَ اَنْتَ تَحْزَنُ وَ یَنْقُصُ مِنَ عُمْرِکَ وَ اَنْتَ لا تَحْزَنُ، تَطْلُبُ ما یُطْغیکَ وَ عِنْدَکَ ما یَکْفیکَ؛

اى فرزند آدم! هرروز، روزى تو مى‏ رسد، ولى بازهم غمگین مى‏ شوى، ولى از عمر تو کاسته مى ‏شود، اما اندوهگین نمى‏ گردى. چیزى مى‏ طلبى که تو را به طغیان مى ‏کشد، در حالى که به ‏اندازه کفایت دارى.

بحارالانوار، ج 74، ص 44.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

«لا اِلهَ اِلاّ اللّه‏ُ» حِصْنى، فَمَنَ دَخَلَ حِصْنى أَمِنَ مِنْ عَذابى؛

«لا اله الاّ اللّه‏» (و توحید)، دژ و حصار من است، هرکس وارد این قلعه شود، از عذاب من ایمن شود.

معانى الاخبار، ص 371.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

یا مُوسى! ما اُریدَ بِهِ وَجْهى فَکَثیرٌ قَلیلُهُ وَ ما اُریدَ بِهِ غَیرْى فَقَلیلٌ کَثیرُهُ؛

اى موسى! آنچه که به خاطر من و خالصانه انجام شود، اندکِ آن هم بسیار است. و آنچه به خاطر غیر من انجام گیرد، بسیارِ آن هم اندک و ناچیز است.

بحارالانوار ، ج 74، ص 36.