خوش آمدید

پاسخ گويي كامل به پرسش هاي شما نياز به چندين مجلد كتاب دارد لذا آنچه در حد يك پاسخ نامه مي توانيم عرضه نماييم پاسخي كوتاه و دقيق به هر يك از اين پرسش ها همراه با معرفي و ارجاع به منابع مفيد جهت مطالعه بيشتر مي باشد.
اعتقاد به امام مهدي(عج) در اسلام مستند به آيات و مجموعه وسيعي از روايات است كه شيعه و سني نقل كرده و اعتقاد به امام منجي را مسلم نزد فريقين كرده است. پس اساس اعتقاد ما به منجي مستند به ادله نقلي است (در اين زمينه مطالعه كتاب «منتخب الاثر»، آيت الله صافي گلپايگاني كه مجموعه عظيمي از روايات منقول توسط شيعه و سني در اين زمينه را به صورت منظم و دسته بندي شده گردآوري كرده است بسيار مفيد است).
اما با بررسي تاريخ بشريت و اديان مي بينيم اعتقاد به منجي در اديان و مكاتب مختلف مطرح گشته است. پس نياز به منجي بر اثر تجربه بشر در طول تاريخ با جان انسانها عجين گشته است.

برگرفته ازسایت مهدویت

اگر موضوع مهدویت امام مهدی علیه‌السلام واضح بوده، چرا عده‌ای به مهدویت غیر او معتقد شدند؟
این اشکال از سوی احمد کاتب مطرح شده، او معتقد است که اگر مهدویت امام مهدی علیه‌السلام واضح بوده، چرا قبل از ولادت او گروهی قائل به مهدویت افراد دیگری چون امام‌علی علیه‌السلام یا فرزندش محمدبن‌حنفیه، نفس زکیه، امام‌ صادق علیه‌السلام، امام‌ کاظم علیه‌السلام و سید محمد فرزند اما‌م‌ هادی علیه‌السلام و حتی امام‌ عسکری علیه‌السلام شدند؟
پاسخ:

در احادیث بسیاری که از جانب رسول‌ خداو اهل‌ بیت او درباره خروج مهدی علیه‌السلام وارد شده، خصوصیات ایشان روشن شده و از جمله تصریح شده که او فرزند امام‌ عسکری علیه‌السلام امام یازدهم است ولی در این میان عواملی موجب گمراهی مردم شد. از جمله اختناق شدیدی که پس از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله پیش آمد و جریان منع نقل حدیث را پدید آورد، موجب آن شد که این معارف سال‌های سال تنها دربین افراد اندکی باقی بماند و اکثر جامعه اسلامی از آن معارف محروم بمانند. همین امر سبب آن شد که سودجویان و فرصت‌طلبان از نا‌آگاهی جامعه سوءاستفاده کنند و از عنوان کلی منجی که در ذهن مردم رسوخ کرده‌ بود به نفع خویش بهره‌برداری کنند. اما از آنجا که حقیقت امر در جای خود روشن بود، این ادعاها دوام چندانی پیدا نمی‌کرد. در این میان کسانی که اهل لجاجت نبودند، پس از روشن شدن امر به جرگه شیعیان می‌پیوستند. از سوی دیگر باید توجه داشت که این اشکال از اساس دچار تزلزل است؛ زیرا از انحراف عده‌ای بی‌اساس‌بودن اصل موضوع امامت امام مهدی علیه‌السلام را نتیجه گرفته، در حالی که اهل منطق و تحقیق می‌دانند که میزان در رد یا قبول یک عقیده و مذهب، مراجعه به خود آن مذهب است. اگر هم به سراغ رفتار وابستگان به آن مذهب بروند، از ریشه و منشأ رفتار آنها غافل نمی‌شوند تا روشن شود که رفتارهای این عده ریشه در پیروی از آن مذهب دارد یا علت دیگری برای آن تصور می‌شود.

کسانی‌که چنین ادعایی داشته‌اند هرگز دوام نیاورده‌اند و بعد از مدت کوتاهی به جرگه عموم شیعیان پیوسته و یا منقرض شده‌اند.

میزان در عقیده یک مذهب، نظر غالب افراد و علمای آن مذهب است. و می‌دانیم که اعتقاد به مهدویت امام مهدی علیه‌السلام فرزند امام‌ حسن عسکری علیه‌السلام عقیده قریب به اتفاق شیعیان به حساب می‌آید.

در برخی از موارد که گروهی قائل به مهدویت غیر از امام مهدی علیه‌السلام شدند به‌جهت شبهه‌ای بوده که برای آن‌ها پدید آمده است؛ زیرا موقعیت آن عصر چنین حیرت و تردیدی را اقتضا داشته است، گرچه این حیرت نیز بعد از مدت کوتاهی برطرف گشت.

اعتقاد به امام مهدي موعود(عج) از آراي مسلم نزد مسلمانان است. همه مسلمين بر آنند كه مهدي(عج) كه همنام پيامبر اكرم(ص) است در آخرالزمان ظهور مي‌كند و دنيا را پر از عدل و داد مي‌كند.
دليل عقلي بر لزوم وجود حضرت مهدي(عج) و ظهور ايشان: از زمان رحلت پيامبر اسلام(ص) كه خاتم الانبياء است تا قيامت، آخرين دين، دين اسلام است. و تا زماني كه دنيا بر پا است، تكليف وجود دارد و مكلفان بايد طبق حجت‌هايي كه خداي متعال بر آنان قرار داده است، دستورات او را اطاعت كنند؛ از طرفي اين مكلفان بايد احكام خود را از امام و پيشوايي بگيرند كه معصوم(ع) باشد و زمين هيچوقت خالي از اين حجت معصوم نمي‌باشد. پس آفرينش انسان مكلف بدون وجود انسان كامل معنا ندارد. چه اين كه امام علي(ع) نيز مي‌فرمايد: «زمين هيچ‌گاه از حجت خالي نيست. حجت خدا يا ظاهر است و آشكارا و يا خائف است و پنهان؛ تا حجت‌ها و برهان‌هاي خدا باطل نگردد.»(1)
از اين رو همواره بايد انسان كامل در زمين وجود داشته باشد و از آن جا كه شرايط جهان به جايي رسيد كه حاكمان و مردمان، حضور امام معصوم در جامعه را برنتافتند، تنها راه وجود انسان كامل در زمين و كشته نشدن وي، غيبت او بود. و با آماده شدن شرايط و انسانهاي منتظر، امام غايب ظهور خواهد نمود تا مردم را به كمال برساند.
استدلال بر ظهور امام زمان از قرآن كريم: در پاره‌اي از آيه‌هاي قرآن بشارت‌هايي درباره آينده تاريخ و سرنوشت زمين داده شده است كه در تفسير، امامان معصوم(ع) آن زمان را زمان ظهور امام مهدي(عج) مي‌دانند. در برخي آيه‌ها وعده تشكيل حكومت جهاني،(2) بسط دين اسلام و غلبه آن بر ديگر اديان(3)، زمام‌داري صالحان و شايستگان(4) داده شده است. اما در روايت‌هاي زيادي نيز بشارت به ظهور امام مهدي(عج) داده شده است كه به حدّ تواتر مي‌رسد. به طور كلي معتبرترين روايت‌ها از عصر رسول خدا(ص) تا امام حسن عسكري(ع) درباره ظهور امام زمان(عج)، شرايط وعلايم آن و هنگامه تشكيل حكومت جهاني آن امام روايت شده است كه حتي در برخي كتاب‌هاي نوشته شده در قرن اول و دوم هجري ضبط شده و موجود است. مثلاً كتاب مشيخه حسن بن محبوب(5) يا كتاب سليم بن قيس هلالي(6). اين روايت‌ها قرن به قرن در كتاب‌هاي دانشمندان بزرگ نقل شده تا به قرن حاضر رسيده است. مانند قرن 3 هجري: كتاب المهدي تأليف عيسي بن مهران مستعطف؛ قرن 4: ذكر القائم(ع) اثر ابن اخي طاهر(7)؛ قرن 5: كتاب الغيبة شيخ مفيد(8) و...

پي‌نوشت‌ها:
1. اصول كافي، ج 1، باب أن الأرض لاتخلو من حجة.
2. «وقاتلوهم حتي لاتكون فتنة ويكون الدين كلّه للّه؛ با كافران جهاد كنيد تا هيچ فتنه‌اي در زمين باقي نماند و آيين همه دين خدا گردد.» (سوره انفال، آيه 39)
3. «هوالذي أرسل رسوله بالهدي ودين الحق ليظهره علي الدين كلّه؛ اوست خدايي كه فرستاده‌اش را با دين حق به هدايت آفريدگان فرستاد تا بر همه اديان عالم برتري و غلبه دهد.» (سوره توبه، آيه 33)
4. «ولقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر أن الأرض يرثها عبادي الصالحون؛ همانا ما پس از تورات در زبور نوشتيم كه البته بندگان نيكوكار من زمين را به ارث مي‌برند.» (سوره انبياء، آيه 105)
و نيز «وعدالله الذين آمنوا منكم وعملوا الصالحات ليستخلفنّهم في الارض؛ خدا وعده داده به كساني كه از شما نيكوكار شود در زمين خلافت دهد.» (سوره نور، آيه 55)
5. وفات: 224 هـ . ق.
6. وفات: 70 يا 90 هـ . ق.
7. وفات: 358 هـ . ق.
8. وفات: 413 هـ . ق

چرا امامت در امام دوازدهم (ع) ختم مي شود؟

پاسخ:

سؤال را طي مراحل زير پاسخ مي دهيم:
اول: اصول دين تقليدي نيست بلكه هر مسلماني بايد با استدلال عقلي و بحث و بررسي به آنها برسد لكن برخي از جزئيات و تفاصيل اصول دين را نمي توان از طريق عقل ثابت كرد مثلاً پُل صراط چگونه است؟ ميزان و ترازوي عدل چه شكلي و چه اندازه است؟ قيافه نكير و منكر چگونه است؟ اينگونه مسائل قابل بحث و استدلال عقلي نيست بلكه در اين موارد بايد به آثار معصومين كه داراي علم خدادادي هستند مراجعه كنيم. عقيده به اصلِ امامت از اصولِ دين يا به تعبيري از اصول مذهب است و به هر حال قابل تحليل و بحث عقلي است كه امامت چيست؟ و چرا عقيده به امامت لازم است و بالاخره امام بر حق كيست؟ اما اينكه چرا تعداد امامان دوازده تن است و چرا به امام دوازدهم ختم مي شود چندان قابل بحث عقلي نيست يعني بدون مراجعه به وحي به نتيجه مطلوب نمي رسيم هر چند عقل با مراجعه به فلسفه امامت و سير تاريخ تا حدّي مي تواند علت را كشف كند ولي نمي تواند علت منحصر و حتمي و تمام حكمت اينكه چرا "تعداد امامان دوازده تن است" را تعيين كند.
دوم: اگر تعداد ائمه عليهم السلام به دوازده تن ختم نشود، پس به كدام تعداد ختم شود؟ هر عددي كه فرض شود، باز جاي سؤال است كه چرا به اين عدد ختم شد؟
سوم: تعيين تعداد امامان به مقتضاي زمان، احتياجات مردم و حوادثي است كه وجود و حضور امام را لازم مي كند؟ وقوع اين حوادث براي خداي حكيم از قبل معلوم بوده، پس طبق حاجت و نياز امامان را مطابق آن معين و معلوم فرمودند.
به عبارت ديگر: هرگاه اعتقاد به مبدء اعلي كه حكيم و خبير است، تمام باشد قطعاً افعال آن مبدء اعلي هم داراي حكمت و مصلحت است و ختم سلسله امامت به امام دوازدهم (عج) نيز طبق حكمت و داراي مصلحت است.

منبع:سایت مهدویت

در روایتی امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام می‌فرماید:

شخصی از اهل قم مردم را به حق می‌خواند و در اطراف او کسانی جمع می‌شوند که چونان قطعه‌های آهن مقاومند. از جنگ خسته نمی‌شوند و نمی‌ترسند و هیچ باد سرکش تندی آنها را تکان نمی‌دهد و به خدا توکل می‌کنند و عاقبت از آنِ متقین است.[۱]

باید توجه داشت که تعیین فرد خاصی برای این روایت، احتیاج به دلایل محکمی دارد و به سادگی نمی‌توان روایات را بر افراد و مصادیق خاص تطبیق کرد. اما به هر حال ممکن است انقلاب اسلامی و حضرت امام خمینی مورد روایت باشد. البته برخی، مصداق این روایت را امام خمینی می‌دانند و در این‌باره مطالبی نقل کرده‌اند.[۲]

--------------------------------------------------------------------------------

پی‌نوشت‌ها
۱. الملاحم و الفتن، سیدبن‌طاووس، ص۳۸؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۷، ص۲۱۶.
۲. ر.ک: آینده و آینده سازان،محمد دشتی، ص۷۰.

اولاً، اخبار مربوط به ظهور امام مهدی علیه‌السلام از دید اهل سنت، به حد تواتر رسیده و اصل مسلمی به شمار می‌آید و نزد شیعه نیز این احادیث فراتر از حد تواتر است؛ به گونه‌ای که آیت‌الله صافی گلپایگانی در کتاب منتخب‌الاثر می‌نویسد: «بر هر کسی که توجه به تاریخ و احادیث داشته باشد، معلوم است که بشارت‌های نقل‌شده از پیامبر و اهل بیت علیهم‌السلام و اصحاب آن حضرت در مورد ظهور مهدی علیه‌السلام به تواتر رسیده است».[۱]
ثانیاً، تاکنون استقرای کاملی در مورد تمام احادیث مربوط به امام مهدی علیه‌السلام صورت نگرفته است، ولی در این مورد می‌توان به کتاب‌هایی اشاره کرد که نویسندگان آنها سعی کرده‌اند بخشی از احادیث مربوط به آن حضرت را جمع‌آوری کنند.
۱. مرحوم شیخ‌الطائفه، محمد طوسی، در کتاب «الغیبه»؛
۲. مرحوم نعمانی در کتاب «الغیبه»؛
۳. علامه مجلسی رحمه‌الله، در جلدهای پنجاه‌ویکم و پنجاه‌ودوم و پنجاه‌وسوم کتاب «بحارالأنوار»؛
۴. آیت‌الله صافی گلپایگانی در کتاب «منتخب‌الأثر». ایشان مجموع احادیث مربوط به آن حضرت را که در کتاب‌های مختلف و معتبر شیعه و اهل سنت، ذکر شده، ۶۳۳۸ روایت می‌داند و در کتاب مذکور، با حذف احادیث مکرر، ۹۲۹ حدیث را نقل کرده‌است.

----------------------------------------------------------------------------

پی‌نوشت‌ها
۱. منتخب‌الأثر، لطف‌الله صافی گلپایگانی، مقدمه، ص۲.