#
عشق از دیدگاه اسلام
•ღ♡ღ•
در اسلام عشق و علاقه و محبت بین دختر و پسر نامحرم مردود است،واسلام محبت و علاقه را بین زن و شوهر مشروع قرار داده است.
در قرآن کریم در مورد محبت زوجین کلمه مودة آمده است و خداوند متعال میفرماید:
«وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًالِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» (الروم : 21)
یعنی: تا به همسرانتان انس و الفت گرفته و به آنان تمایل ورزید زیرا آرامش و راحت روانهایتان با این انس و الفت است « و در میان شما مودت و رحمت نهاد»
یعنی: در میان مرد و همسرش در پرتو پیوند نکاح و در درون قلعه مستحکم آن، محبت و علاقه و شفقت و عشق قرار داد پس به وسیله این نکاح است که شما با یک‌دیگر مهر و عاطفه مبادله می‌کنید، بی آن‌که قبل از این میان شما شناخت و معرفتی باشد، چه رسد به مهر و محبت. در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکّر میکنند "
•ღ♡ღ•
ولی هرگز نصی از کتاب و سنت مبنی بر جایز بودن و یا قرار دادن این محبت بین زن و مرد نامحرم وارد نشده است.
و حدیثی که میگوید: " من عشق فکتم وعف، فمات فهو شهید "،
یعنی: " کسیکه عاشق شد و و خودش را ستر کرد و و پاکدامنی پیشه کرد و سپس بمیرد شهید است "،
این حدیث موضوع و دروغ است (ضعیف الجامع الصغیر البانی شماره 5698).
•ღ♡ღ•
بنابراین عشق و محبتی که اسلام بین دو جنس مخالف جایز دانسته، باید برای همسر و شوهر باشد
و اگر جوانی به دختری علاقمند شد و مهر وی به قلبش راه یابد، چنانکه آن دختر اهل دین و اخلاق نیکو بود با او ازدواج کنید،
اما اگر از اهل دین و اخلاق نباشد، و یا ازدواج با او به عللی غیر ممکن باشد، باید با تقویت ایمان، و همچنین ازدواج با دختری دیگر دست از این عشق بکشید
و نباید این محبت را در قلب خود نگه دارد!
زیرا ممکن است منجر به اعمال خلاف شرع شود و به فساد بیانجامد.
•ღ♡ღ•
الله تعالی می فرماید :« وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَی إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلاً»(اسرا 32)
یعنی: و نزدیک زنا نشوید، که کار بسیار زشت، و بد راهی است.
و محبت و علاقه ایکه بین نامحرم ایجاد شود راهی را به زنا نزدیک می گرداند،
لذا در صورتیکه بین دختر و پسر علاقه ایجاد شود و آنها موفق نشوند با هم ازدواج نمایند
بایستی این علاقه را از خود دور کنند تا راه فساد را سد نمایند.
•ღ♡ღ•
و بهتر است توسط اخلاص و اعمال صالح از قبیل نماز جماعت، قرائت قرآن، روزه، اذکار شبانه روز و غیره و همچنین ازدواج از شر این عشق ناجائز دوری کرد.
•ღ♡ღ•
در ضمن در اسلام چیزی بنام عشق حقیقی ( که عده ای ناآگاه آنرا نسبت به خدا روا می دارند) و عشق مجازی وجود ندارد و تعریف نشده است.
ما در شرع اصطلاحی با عنوان عشق حقیقی یا الهی یا خدایی با عشق دنیوی و مجازی نداریم.
این تعاریف را بیشتر دسته ای از فرقه های منحرف بکار می برند و از ارتباط انسانها با خدا با عنوان عشق به معبود و از این اصطلاحات بدعی استفاده می کنند،
در حالیکه هرگز در کلام رسول خدا صلی الله علیه وسلم و اصحاب ایشان رضی الله عنهم و تابعین بزرگوار و ائمه ی اربعه (امام ابوحنیفه و مالک و شافعی و احمد) رحمهم الله وارد نشده است.
پس ما هم به تأسی از سلف صالح خود از بکاربردن این اصطلاحات پرهیز می کنیم و می گوییم
که این عبارات و تعاریف هیچ جایی در شریعت پاک اسلام ندارند و بیشتر از تعاریف فرقه های مبتدع هستند.
