خوش آمدید

می ترسم از ان لحظه كه عمرم به سر آید
مهتاب رخت بعد غروبم به در آید

می ترسم از آن دم كه بیای و نباشم
جان از بدنم رفته و عمرم به سر آید

می خوانمت ای یار ز صبح ازلی
آه از دل خونم زغم هجر برآید

در راه تو من منتظرم تا كه بیای
از گل وصل رخت بهر دلم كی ثمر آید

جز هجر تو اندر دل من هیچ غمی نیست
كی می شود از سینه غم هجر برآید

درد هجران وفرقت يار آخر شد
عمر صد سال شبي چو تار آخر شد

گر چه مدحم همه در رساي يارم بود
اين عمل مانده به جا ونگار آخر شد

جرعه مي نوش زچشمه هاي انساني
کي توان گفت که چشمه سار آخر شد

روي دلدار و وصال يار ميمونست
اين مبارک همه اشکبار آخر شد

شرح ديدار و وصال فاش گفتن ني
بين که منصور سرش به دار آخر شد

اي خدا در دو جهان چو رمز ورازم را
آشکارش نکني که کار آخر شد

اي جلالي زچه ذکر يا علي گويي

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن زار شدن هم دارد
 
هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شدن خار شدن هم دارد

عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

همه با درد به دنبال طبیبی هستیم
دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد

ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست
بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد

آنقدر حرف در این سینه ی ما جمع شده
این همه عقده تلنبار شدن هم دارد

از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند
لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد

نکند منتظر مردن مایی آقا ؟!
این بدی مانع دیدار شدن هم دارد

ما اسیریم اسیر غم دنیا هستیم
عفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

علی اکبر لطیفیان

بي تو دنيا پوچ و زنداني بلاست يا ابا صالح طفيلي از شماست

عشق ديدارت مرا مجنون نگاشت اين جنون من رابسي محزون بداشت

هرزمان گويم اباصالح کجاست اين دوا بر درد بي درمان کجاست

جان ما آمد به لب جانان کجاست شب به سر آمد مه تابان کجاست

فضل ورحمت از شما بارد هزاران مثل باران برتمام کوهساران

صد مجلد هرکدامش صدهزار اين نباشد گوشه اي زآن چشمه سار

عشق مولا برتر از جانهاي ماست جان ما وابسته اين عسق هاست

يا الاهي عشق ما مهدي رساني يا که جان را زاين عاشق ستاني

جمكران ای منزل دلدار من جمكران تنها نشان یار من
دل چو اقیانوس طولانی شده دیده ها ابری و بارانی شده
كارم از گریه گذشته جمكران شیشه عمرم شكسته جمكران
من گدای تربت كوی توم حسرت دیدار مه روی توم
هیچ می دانی چرا آشفته ام؟ از غم او چون غزل ها گفته ام
كفتر جلد تو هستم جمكران حاجتم ده دل شكستم جمكران
هر سه شنبه، پنج شنبه ،آمدم بی غذا و آب ،تشنه، آمدم
آمدم اما ندیدم یار خود چشم گردان در پی دلدار خود
جمكران عشق مرا تو شاهدی جمكران تو خود گواه واحدی
درد من پیشینه دارد جمكران قدمت دیرینه دارد جمكران
من كه از هجرش چنین رنجیدم پرتوی رخسار دلبر دیدم
در نگاهش من محبت دیدم با جسارت پای او بوسیدم
گرچه در عشقش همی ناپختم سر دیدارش به كس ناگفتم
جمكران شاید گناهی كردم یا به نامحرم نگاهی كردم
جمكران گو تا ببخشاید مرا در خیالم یك نظر یاید مرا

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
جغد بر ویرانه می‌خواند به انکار تو اما
خاک این ویرانه‌ها بویی از آن گنجینه دارد
خواستم از رنجش دوری بگویم یادم آمد
عشق با آزار خویشاوندی دیرینه دارد
روی آنم نیست تا در آرزو دستی برآرم
ای خوش آن دستی که رنگ آبرو از پینه دارد
در هوای عاشقان پر می‌کشد با بیقراری
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سینه دارد
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید
آنکه در دستش کلید شهر پر آیینه دارد

آقا قسم به جان شما خوب میشوم

باور کن آخرش به خدا خوب میشوم

این روزها ز دست خویش شاکی ام

قدری تحمل بنما خوب میشوم

حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش

با یک نگاه لطف شما خوب میشوم

من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم؟!

کی از دعای اهل بکاء خوب میشوم؟!

با یک دعای مادر دلسوز و مهربان

ام الأئمه النجبا خوب میشوم

جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند

من هم شبیه آن شهدا خوب میشوم

من بدترین غلام حقیر ولایتم

ای بهترین امام بیا خوب میشوم

با این همه بدی به ظهور شما قسم

با یک نسیم کرب و بلا خوب میشوم

ببخش ما را به خاطر همه بی تو بودن ها ، تو با ما بودی و ما با تو نبودیم.

ببخش ما را به خاطر همه عهدشکنی هایمان ، بارها و بارها عهد بستیم

و عهد خود شکستیم .

ببخش ما را به خاطر همه رنج هایی که برای هدایت امت رسول خدا کشیدی.

ببخش ما را به خاطر همه ناله های علی وارت که برای بخشش خلق خدا

در درگاه معبود داشتی.

ببخش ما را که کلاممان با عملمان یکی نبود ،در کلام با تو بودیم و در عمل....

ببخش ما را که عشق و محبت به تو را به درهم معدودی

به محبت دنیا فروختیم.

ببخش ما را که قرن ها رنج و سختی تو را به ثمن بخسی فروختیم.

 ببخش ما را که به خود مشغول شدیم و تو را رها کردیم.

ببخش ما را که سالهای عمرمان را بدون شناخت تو سپری کردیم.

ببخش ما را که تو را در این دنیا تنها گذاشتیم

و تو در بین امتت غریب و مظلوم ماندی.

مهدی جان ، آقای من

می دانم ، خوب می دانم که شایسته نعمت وجود تو نیستم ،

 میدانم که شایسته نام منتظر نیستم ،

ولی یوسف زهرا امید به عطوفت و مهربانی و بخشش تو دارم .

تو را به آبروی مادر غریبت زهرا یاریم کن

مرا یاری کن تا در این دنیایی که بی تو بودن افتخار است و هنر ،

 با تو باشم ، با تو بمانم و با یاد تو ترک دنیا کنم و بمیرم.

جمكران‌ قبله‌ عارفان‌ است‌ جايگاه‌ همه‌ عاشقان‌ است‌

‎جمكران‌ خانه‌ اهل‌ معنا منزل‌ و مسكن‌ سالكان‌ است‌‏

‎جمكران‌ پايگاه‌ ملايك‌ مركز جمع‌ كرّوبيان‌ است‌‏

‎جمكران‌ شد محلّ عبادت‌ رازگاه‌ همه‌ قُدسيان‌ است‌‏

جمكران‌ جاي‌ ديدار مهدي‌ بهر عشّاق‌ و هم‌ صالحان‌ است‌‏

‎ ‎جمكران‌ شد شفابخش‌ دلها معجزاتش‌ به‌ عالم‌ عيان‌ است‌‏

‎هر كه‌ ترسد ز هر چيز و هر كس‌ آيد اين‌جا كه‌ دار الامان‌ است‌‏