ای امام زمان ، شرمنده ایم !!!
یا صاحب الزمان ! یا اباصالح المهدی « ارواحی و ارواحنا له الفداء » !
ای معمار کبیر انقلاب ، ای خمینی عزیز « ره » ! ای امام شهدا ، جانبازان و آزادگان !
ای نائب صاحب الامر (عج) ، ای مقام عظمای ولایت فقیه ، یا امام الخامنه ای « مد ظله العالی » !
ایها الشهداء و العلما و الصدیقین !
ما به خاطر اجتماع ضد اخلاقی و اسلامی « پارک آب و آتش » توسط دوزخیان خاکی
شرمنده ایم ! شرمنده ایم ! شرمنده ایم !
خاک بر سر ما که ادعای شیعه بودن مولای متقیان علی (ع) را داریم !!!
تف بر بی شرمی و بی حیایی ما که ادعای انتظار فرج حجت حق بر عالم هستی (عج) را داریم !!!
قال رسول الله (ص) :
« مَن أَمَرَ بِالمَعرُوفِ وَ نَهى عَنِ المُنکَرِ فَهُوَ خَلیفَةُ اللّهِ فِى الارض وَ خَلیفَةُ رَسُولِهِ »
هر کس امر به معروف و نهى از منکر نماید ، جانشین خدا در زمین و جانشین رسول اوست .
« مستدرک الوسایل ، ج۱۲، ص۱۷۹ »
قال رسول الله (ص) :
« مَن رَأى مِنکُم مُنکَرا فَلیُغَیِّرهُ بِیَدِهِ ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِلِسانِهِ ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَ ذلِکَ أضعَفُ الإیمانِ »
هر کس از شما منکرى ببیند باید با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش آن را تغییر دهدکه پائینترین درجه ایمان همین تغییر قلبى است.
قال رسول الله (ص) :
« نَصرُ الْمَظلُومِ وَ الْأمرُ بِالْمَعرُوفِ وَ النَّهیُ عَنِ الْمُنکَرِ جِهادٌ »
یارى رساندن به ستمدیده و امر به معروف و نهى از منکر جهاد در راه خداست . (جامع الأحادیث قمى، ص ۱۲۵)
قال امیرالمؤمنین علی (ع) :
« وَ ما أعمالُ البِرِّ کُلُّها وَ الجِهادُ فى سَبیلِ اللّهِ عِندَ المرِ بِالمَعرُوفِ وَ النَّهىِ عَنِ المُنکَرِ إِلاّ کَنَفثَةٍ فى بَحرٍ لُجِّىٍّ »
همه کارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منکر چون قطرهاى است در دریاى عمیق . (نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴)
قال الباقر (ع) :
« إنَّ الأمرَ بِالمَعروفِ وَ النَّهیَ عَنِ المُنکَرِ سَبیلُ الأنبیاءِ وَ مِنهاجُ الصُّلَحاءِ ، فَریضَةٌ عَظیمَةٌ بِها تُقامُ الفَرائضُ و تَأمَنُ المَذاهِبُ و تَحِلُّ المَکاسِبُ و تُرَدُّ المَظالِمُ وَ تَعمُرُ الأرضُ وَ یُنصَفُ مِنَ الأعداءِ وَ یَستَقیمُ الأمرُ »
امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و فریضه بزرگى است که دیگر فرایض به واسطه آن بر پا مىشود ، راهها امن مىگردد و درآمدها حلال مىشود و حقوق پایمال شده به صاحبانش برمىگردد، زمین آباد مىشود و بدون ظلم حق از دشمنان گرفته مىشود و کارها سامان مىپذیرد.
قال الباقر (ع) :
« أوحَى اللّهُ تَعالى إلى شُعَیبٍ النَّبِىِّ إِنّى مُعَذِّبٌ مِن قَومِکَ مِائَةَ أَلفٍ : أَربَعینَ أَلفا مِن شِرارِهِم وَ سِتّینَ أَلفا مِن خیارِهِم فَقالَ: یارَبِّ هؤُلاءِ الشرارُ فَما بالُ الخیارِ ؟! فَأَوحَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیهِ: داهَنُوا أَهلَ المَعاصى فَلَم یَغضِبُوا لِغَضَبى »
خداى تعالى به شعیب پیامبر (ع) وحى فرمود که من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: 40 هزار نفر بدکار را ، 60 هزار نفر از نیکانشان را . شعیب (ع) عرض کرد: پروردگارا ! بدکاران سزاوارند اما نیکان چرا ؟ خداى عزوجل به او وحى فرمود که : آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند . (کافى ، ج۵ ، ص5۶ )
بارالها !
ما را به عفو و بخشش و کرامت الهی ات ببخش و بیامرز
از اینکه قلب نازنین و رئوف امام حیّ و زنده مان
این دردانه عالم خلقت و حجت الهی بر عالم هستی
را با جهالت و نادانی عده ای بنده و غلام حلقه به گوش ابلیس ملعون
شکستیـم !!! چون ما با سکوت معنادارمان شریک جرم محسوب می شویم .
