کی بچه‌دار شویم و کی نشویم؟

خیلی اوقات مادرانی را می ‌بینیم، در حالی که هنوز آثار خستگی جسمی و روحی ناشی از زایمان و مراقبت از فرزند اول در چهره‌شان نمایان است، فرزند دوم را باردار می ‌شوند. وقتی فاصله سنی بچه‌ها از یکدیگر کم می شود، والدین توان لازم را برای پرورش کودکان نخواهند داشت. در واقع روش‌های پیشرفته ی تنظیم خانواده این اجازه را به پدر و مادر می‌ دهد که زمان تولد فرزند دوم را به خوبی برنامه‌ریزی کنند.

با تولد فرزند اول، همه از شنیدن این خبر خوشحال و شاد می‌ شوند. این کودک تا ماه‌ها، والدین را سرگرم می‌ کند، طوری که همه شرایط خانه و خانواده با نیازهای کودک تنظیم می‌ شود، اما پس از مدتی مادر و پدر باید تصمیم بگیرند که چه موقع فرزند دوم را به دنیا بیاورند و چه زمانی بهترین وقت برای بارداری دوم است، طوری که هم والدین شرایط مناسب را داشته باشند و هم آرامش کودک اول حفظ شود و نیازهای او اعم از عاطفی و جسمانی به خوبی برآورده شود.

در واقع باید دید که چه زمانی والدین، به خصوص مادر از همه نظر آماده پذیرایی از یک نوزاد دیگر با همان نیازهای کودک اول است؟

خیلی اوقات فاصله زیاد میان فرزندان هم، مشکل‌ساز است. تحقیقات نشان می ‌دهد که فاصله زیاد یا کم میان زایمان‌ها، موجب بروز خطراتی هم برای مادر و هم برای فرزندان می ‌شود.

فاصله نه کم، نه زیاد

جدیدترین مطالعات نشان داده‌اند که فاصله خیلی کم و یا خیلی زیاد میان بچه‌ها موجب بروز مشکلاتی در دومین کودک می‌ شود.

محققان دانشگاه کلمبیا معتقدند که اگر فاصله میان بچه‌ها کمتر از 18 ماه و یا بیشتر از 59 ماه باشد، امکان بروز مشکلات متعدد برای فرزند دوم افزایش می یابد.

اگر فاصله دو بارداری، کمتر از 18 ماه باشد

محققان بر این باورند که اگر فاصله بین بارداری‌ها کمتر از 18 ماه باشد، 40 درصد خطر تولد نوزاد نارس و 61 درصد خطر نوزاد با وزن کم، افزایش پیدا کرده و سن تولد نوزاد هم در 26 درصد موارد کمتر از یک نوزاد طبیعی می‌شود.

اگر فاصله میان بارداری‌ها کمتر از 18 ماه باشد، به ازای هر یک ماهی که این فاصله کوتاه‌تر می ‌شود، خطر تولد نوزاد نارس تا دو درصد و خطر تولد نوزاد با وزن کم تا 3/3 درصد افزایش می یابد.

اگر فاصله بین دو بارداری بیش از 5 سال باشد

از طرف دیگر، اگر فاصله بارداری‌ها بیش از 59 ماه(یا5سال) باشد، خطر تولد نوزاد نارس تا 6/0 درصد و نوزاد با وزن کم تا 9/0 درصد بیشتر می ‌شود. شاید به همین دلایل است که متخصصان زنان و زایمان معتقدند برای فاصله‌گذاری میان بچه‌ها باید عاقلانه تصمیم گرفت. از طرفی اعضای خانواده باید از نظر جسمی، روحی و مالی به وضعیت مناسب‌تری برسند و وقت کافی برای هر بچه بگذارند. اگر این فاصله بسیار زیاد باشد، علاوه بر بروز خطرات جسمی، مادر دچار سالخوردگی و بی‌حوصلگی شده و امکان رشد و پرورش مناسب فرزند جدید را ندارد. ضمن اینکه امکان بروز خطرات ژنتیکی هم در کودک دوم مطرح است.

با تدبیر عمل کنید

تحقیقات و بررسی‌های متعدد فواید فاصله‌گذاری مناسب میان بچه‌ها را کاملا روشن کرده است، چون در این میان نه تنها سلامت جسمی و ذهنی کودک وضع بهتری می یابد، بلکه والدین هم فرصت رسیدگی به بچه‌ها را پیدا کرده و کیفیت زندگی و تکامل کودکان بسیار بهتر و بیشتر می ‌شود.

در بیشتر بررسی‌ها مشخص شده است که وقتی فاصله میان کودکان کمتر از دو سال باشد، احتمال کاهش بهره‌ هوشی در کودک دوم بیشتر از خانواده‌هایی است که فاصله میان بچه‌هایشان بیشتر از دو سال است.

در ضمن وقتی فاصله سنی بچه‌ها از هم بسیار زیاد باشد، امکان برقراری ارتباط و بازی با هم در آنها کم می ‌شود.

البته در بعضی موارد این فاصله‌گذاری‌ها به دلیل بی‌دقتی نیست، بلکه گاهی بارداری ناخواسته اتفاق می‌ افتد و گاهی نیز مادر با روش‌های گوناگونی، نازایی خود را درمان کرده است و می ‌ترسد که با افزایش سن امکان بارداری دوباره در او بسیار کمتر شود، در نتیجه با فاصله کمی بچه دوم را به دنیا می ‌آورد.

سه سوال قبل از اقدام برای بارداری مجدد

1- برای فرزند دوم آمادگی دارید؟

بهتر است 18 تا 23 ماه پس از زایمان اول صبر کنید. فاصله کمتر از 17 ماه خطر تولد فرزند با وزن کم را افزایش می‌ دهد که شاید یکی از دلایل آن، ضعف بدنی مادر و خستگی جسمانی ناشی از زایمان اول باشد. مادر برای رهایی از استرس زایمان اول نیاز به زمان دارد تا دوباره آمادگی و توان خود را به دست آورد. باید مواد غذایی به مقدار  کافی به بدن مادر برسد و آنچه از دست داده جبران شود، چرا که در زایمان و بارداری اول، ویتامین‌ها و املاح مهمی مانند آهن و کلسیم برای پرورش کودک از بدن مادر کم شده است.

همچنین زمانی که اولین فرزند شما زیر یک سال یا بالای چهار سال است، زمان مناسبی است که رابطه کودکان با پدر و مادر و اعتماد به نفس در آنها شکل بگیرد.

2- آیا زندگی‌تان به خوبی پیش می ‌رود؟

به این فکر کنید که آیا با وجود فرزند خیلی کوچک قادر خواهید بود با بارداری دوباره کارهای روزمره‌تان را به خوبی انجام دهید؟ آیا می‌ توانید به خوبی از فرزند اول مراقبت کنید و نیازهای جسمی و روحی او را برطرف کنید؟ حوصله بازی‌کردن با او را دارید؟ با وجود این فرزند، شب‌ها خواب راحتی دارید؟ با همسر خود چگونه رابطه‌ای دارید؟ آیا همانند گذشته با هم صحبت می‌ کنید؟ تفریح می‌ کنید یا وقت ندارید از یکدیگر احوال‌پرسی کنید؟ اگر قصد دارید دوباره بچه‌دار شوید، توجه داشته باشید که یک نوزاد همه زندگی شما را تحت تاثیر قرار می‌ دهد و برای رفع نیازهای دو فرزند که فاصله سنی مناسبی ندارند، باید زمان و انرژی زیادی صرف کنید.

این نکته را فراموش نکنید که فرزند اول هم باید به سنی رسیده باشد که بتواند حضور یک تازه وارد را به جمع خانواده بپذیرد.

3- حال جیبتان خوب است؟

همه می‌ دانیم که پول، همه چیز نیست، اما برای رفع نیازهایمان به پول احتیاج داریم. وقتی که کودکی به دنیا می ‌آید، هزینه دیگری به هزینه‌های خانواده اضافه می‌ شود و والدین مجبورند برای رفع نیازهای کودک از قبیل خرید وسایل ضروری، اسباب‌بازی، تغذیه و وسایل بهداشتی هزینه کنند.

بنابراین اگر ناخواسته یا خواسته پیش از پایان دو سالگی کودک اول، نوزاد تازه‌ای متولد شود، فکر کنید که آیا کودک به آنچه برای رشد و تکامل و پرورش خلاقیت لازم دارد خواهد رسید؟ مادر امکانات کافی برای آموزش و خرید لوازم ضروری آموزشی خواهد داشت؟ توجه کنید که با ورود یک نوزاد، والدین مجبورند ساعات بیشتری کار کنند، یا بیشتر پس‌انداز کنند.

توجه کنید که یک نوزاد در امر تربیت و مراقبت، به هزینه نیاز دارد و در صورتی که فرزند دیگری پیش از اتمام دو سالگی فرزند قبلی به دنیا بیاید، والدین مجبورند که ساعات بیشتری کار کنند و این به خستگی آنها می ‌افزاید.

بیماری کرونر(1) قلبی به صورت مشکلاتی از قبیل دردهای آنژینی و انفارکتوس ( حمله قلبی) بروز می کند. آنچه که سبب بروز بیماری قلبی می شود، تشکیل تدریجی رسوب های چربی یا پلاک ها در لایه داخلی دیواره سرخرگ ها می باشد. این رسوب ها سبب محدود کردن عبور جریان خون می شوند که این پدیده را تصلب شرایین یا سخت شدن رگ ها (آترواسکلروز) می نامند.

دراین بیماری هیچ علامت واضحی وجود ندارد، اما زمانی که آسیب به سرخرگ ها جدی شده و جریان خون به قلب محدود شود، سبب بروز درد خواهد شد .

مسدود شدن کامل یک سرخرگ خون رسان به قلب، منجر به حمله قلبی ناگهانی و کشنده می شود

. روش های متداول جهت پیشگیری از تصلب شرایین، شامل کاهش فشار خون ، دریافت رژیم غذایی کم چربی ، کاهش وزن اضافی و ترک سیگار می باشد. به برخی افراد نیزجهت کاهش کلسترول خون ، دارو داده می شود.

تحقیقات نشان می دهند که ارتباط  مستقیمی میان رژیم غذایی و بیماری قلبی وجود دارد و با دریافت یک رژیم غذایی سالم می توان سلامتی قلب و دستگاه گردش خون را حفظ کرد.

چه غذاهایی برای قلب مفید هستند؟

- کلم برگ، کلم قرمز، گل کلم، کلم بروکسل، کلم بروکلی، شلغم، چغندر، اسفناج، مارچوبه ، لوبیا سبز، نخود سبز، لویبا قرمز، لویبا چشم بلبلی ، نخود خشک وعصاره مخمر دارای ویتامین های گروه ب خصوصا" اسید فولیک هستند. تحقیقات متعددی نشان داده اند که اسید فولیکی که به طورطبیعی درموادغذایی یافت می شود، می تواند سبب کاهش ماده ای درخون به نام " هموسیستئین "(2) شود و به این ترتیب از ابتلا به تصلب شرایین پیشگیری می کند.

دانشمندان براین باورند که این ماده مستقیما به دیواره رگ ها آسیب می رساند و سبب تشکیل رسوب های چربی می شود. تخمین زده شده است که افزایش دریافت روزانه اسید فو لیک به میزان100 میکروگرم، سبب کاهش مرگ های مرتبط  با بیماری کرونر قلبی به میزان 7 درصد در مردان و 5 درصد در زنان می شود.

- درجوامعی که مقادیر فراوانی از ماهی های روغنی را مصرف می کنند ، مشاهده شده است که شیوع بیماری های کرونر قلبی کمتر از جوامعی است که مقدار کمی ماهی مصرف می کنند. ماهی های روغنی از قبیل : ماهی خالمخالی، آزاد و سایر ماهی ها از قبیل قباد، حلوا، شیر، کیلکا و اوزون برون دارای اسیدهای چرب مفیدی می باشند.

دانشمندان معتقدند که این مواد باعث کاهش خطر انعقاد خون و همچنین ممانعت از افزایش چربی های مضر خون می شوند.

مصرف ماهی حداقل 3 بار درهفته ، برای افرادی که دارای سابقه بیماری قلبی و همچنین افرادی که مایل به پیشگیری از ابتلا  به این بیماری هستند، توصیه می شود.

- جو دو سر، حبوبات ، سیب وگلابی؛ غنی از فیبر محلول(3) هستند که به کاهش سطوح کلسترول خون کمک می کنند. سیر نیز اثر مشابهی دارد. افزایش کلسترول خون ، به خصوصLDL  کلسترول ( کلسترول بد )، یکی ازعوامل عمده  بروز تصلب شرایین است . مصرف منظم چنین غذاهایی به کاهشLDL( کلسترول ) کمک می کند.

- روغن زیتون ، روغن کانولا، مغزها و دانه ها حاوی نوعی از اسیدهای چرب به نامMUFA( اسیدهای چرب غیر اشباع ) هستند که به کاهش سطوحLDL– کلسترول کمک می کنند.

- میوه ها و سبزی ها ، حاوی ویتامین های آنتی اکسیدان ( ضد سرطان ) ، مواد معدنی و مواد مغذی مفیدی هستند که سبب متوقف کردن آسیب ناشی از عمل مواد سرطان زا به دیواره سرخرگ ها می شوند.

مصرف حداقل روزانه 3 واحد از این غذاها توصیه می شود. سه چهارم لیوان آب میوه یا سبزی ها به عنوان یک واحد   محسوب  می شود که معادل یک عدد میوه متوسط یا یک لیوان سبزی خرد شده خام یا نصف لیوان پخته است .

از چه غذاهایی باید پرهیز کنیم ؟

گوشت و فرآورده های آن، لبنیات پرچربی و کره ، دارای مقادیر زیادی نوعی چربی هستند که باعث افزایش سطوحLDL ( کلسترول ) درخون می شوند. در بیماریهای قلبی مصرف این غذاها را باید به حداقل رساند.

همچنین مصرف کیک و بیسکویت به علت نوع چربی به کار رفته در آنها، سبب افزایش سطحLDL (کلسترول ) می شود .

انواع غذاها و سوپ های آماده ی مصرف و یا کنسرو شده ، غذاهای بیرون از منزل ، سوسیس و کالباس و گوشت های نمک سود شده و کلا" گوشت و فرآورده های آن و همچنین تنقلات شور سرشار از نمک ( سدیم کلراید) هستند. دریافت زیاد سدیم با فشار خون بالا ارتباط دارد که از عوامل خطر موثر در بروز بیماری قلبی است. کاهش مصرف این نوع غذاها و نمک طعام سر سفره به کاهش فشار خون کمک می کند.

چند نکته :

- به سیگاری ها توصیه می شود که به ترک سیگار مبادرت ورزند ، زیرا نیکوتین سبب افزایش ضربان قلب ، افزایش فشار خون و افزایش نیاز بافت قلب به اکسیژن می شود. با مصرف سیگار توانایی خون درحمل اکسیژن کاهش می یابد. عوامل سرطان زای دود سیگار به دیواره سرخرگ ها آسیب می رسانند.

- استراحت و شل کردن عضلات، جهت کاهش میزان استرس لازم است . استرس از طریق افزایش هورمون های استرس ( ازجمله آدرنالین ) سبب تولید و افزایش کلسترول می شود.

پی نوشت ها :

(1)    سرخرگ کرونر، سرخرگ تغذیه کننده قلب می باشد.

(2)    هموسیستئین، یک ماده ی حاوی سولفور است که هنگام سوخت و ساز اجزای تشکیل دهنده ی پروتئینها در بدن تولید می شود.

(3)    فیبر محلول، بخشی از اجزای تشکیل دهنده ی گیاهان است که بدن ما قادر به هضم آن نیست و با آب، تشکیل ژل می دهد.

  

در سال‌های اخیر با ورود زنان به دنیای کار و تحصیل از یک طرف و شرایط سخت ازدواج برای مردان از طرف دیگر، سن ازدواج افزایش یافته است. این مسأله همراه با عدم تمایل زن و شوهر به بچه‌دار شدن تا فراهم آمدن شرایط مناسب، باعث شده حاملگی در سنین بالا اتفاق عجیب و غریبی نباشد.

شاید شما هم تا به حال در این مورد فکر کرده باشید که بهترین سن حاملگی، چه سنی است و از چه سنی به بعد، یک زن باید نگران بارداری و عوارض آن برای خود و فرزندش باشد.

امروزه حاملگی پس از سن 35 سالگی را به عنوان حاملگی پُرخطر در نظر می‌گیرند. سنی که پس از آن، خطرات و عوارض بارداری، ناهنجاری‌ها و مرگ و میر مادر و جنین در آن افزایش پیدا می‌کند.

در حالی که بسیاری از زنان برای ایجاد شرایط زندگی بهتر، قبل از تولد نخستین فرزند خود، بارداری را به تأخیر می‌اندازند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد به تعویق انداختن حاملگی تا سنین 30 سالگی، دوران بارداری را با دشواری‌ها و مخاطراتی همراه می‌کند.

همچنین ثابت شده است که با افزایش سن مادر بروز ناهنجاری‌های کروموزومی از نوع آناپلوئیدی(ناهنجاری مربوط به عدم تقسیم کروموزوم‌ها) به میزان قابل توجهی افزایش پیدا می‌کند تا جایی که شانس داشتن فرزند با ژن‌های معیوب (سندرم داون) در سنین بالای 45 سال یک مورد در 30 مورد تولد زنده است و این در حالی است که در یک زن 20ساله این احتمال، یک در 2000 تولد زنده تخمین زده شده است.

نکته دیگر این است که با افزایش سن مادر، بروز حاملگی دوقلویی دو تخمکی افزایش پیدا می‌کند؛ اگر چه در حال حاضر علت اصلی حاملگی چندقلویی در سنین بالای مادر، استفاده از روش‌های کمک باروری (لقاح آزمایشگاهی) عنوان شده است.

تحقیقات دیگر نشان داده‌اند برخی از بیماری‌های مادر از جمله فشار خون بالا، در نتیجه اختلال خون‌رسانی می‌توانند منجر به جداشدن زودرس جفت در سنین بالای بارداری شوند.

همچنین افزایش احتمال سقط در مادران سنین بالا نیز به بیماری‌های زمینه‌ای مادر نظیر دیابت یا ناهنجاری‌های ژنتیکی خود جنین نسبت داده می‌شود.

اما یک سؤال مهم این است که آیا تمامی زنان بالای 35 سال در معرض خطرات ناشی از حاملگی در سن بالا قرار دارند؟

واقعیت این است که بارداری در سنین بالا همیشه هم ترسناک، یا بهتر بگوییم، خطرناک نیست.

بسیاری از تحقیقات ثابت کرده‌اند در زنان دارای اندام فیزیکی مناسب و بدون مشکلات طبی، میزان عوارض بارداری و جنینی کمتر است. گفته می‌شود اگر چه مرگ‌ و میر مادران در سنین بالای 35 سال افزایش پیدا می‌کند، اما بهبود مراقبت‌های طبی و بهداشتی باعث کاهش این خطرات می‌شود.

به عبارت دیگر، کلید اصلی به حداقل رساندن خطرات ناشی از سن بالای حاملگی داشتن یک شیوه زندگی سالم است: رژیم غذایی مناسب، تمرینات ورزشی منظم، عدم  استعمال دخانیات،   استراحت مرتب و خواب شبانه ی منظم. در این راستا بر اهمیت ورزش به ویژه ورزش‌های کششی تأکید بسیار شده است، چرا که تمرینات ورزشی کششی با بهبود خون‌رسانی در لگن از توقف خون جلوگیری می‌کنند.

در کنار تمام این توصیه‌ها، مادران با سن بالا می‌توانند در دوران بارداری از طریق معاینات مرتب توسط پزشک متخصص زنان و انجام آزمایش‌هایی نظیر آمنیوسنتز یا کوردوسنتز تکامل طبیعی جنین خود را کنترل کنند.

با پیشرفت‌های جدید به دست آمده در دنیای پزشکی، مناسب نبودن حاملگی در زنان بالای 50 سال در حال تبدیل شدن به افسانه است و پزشکان می‌گویند حتی زنان در این سنین هم می‌توانند برای بچه‌دار شدن آماده شوند. اگر چه خطرات غیرقابل اجتنابی برای مادر و بچه وجود دارد که در مادران بالای 40 سال افزایش پیدا می‌کند.

دکتر بهرام حاج کریم متخصص بیماری های عفونی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در گفتگو با ایسنا، اظهار کرد: بهتر است غذا به اندازه نیاز تهیه و در صورت اضافی بودن، به محض خنک شدن، در یخچال نگهداری شود.

 

وی با تاکید بر این که باید از گرم و سرد کردن مکرر غذاها پرهیز شود، تصریح کرد: این امر علاوه بر ایجاد مسمومیت در غذاها، موجب از دست رفتن خواص آن ها نیز می شود.

 

حاج کریم افزود: بعد از پختن مواد غذایی، حتی در صورت نگهداری در یخچال ، بهتر است طی 24 ساعت آینده، آن ها را مصرف کرد.

 

دکتر بهرام حاج کریم ایجاد مسمومیت بسته به نوع مواد غذایی، طرز تهیه، مواد به کار رفته در آن ها و مدت زمان فساد را متفاوت دانست و اظهار کرد: برخی از مواد غذایی فاسد شده بلافاصله پس از مصرف، موجب بروز علائم شدید مثل اسهال و استفراغ می شوند.

 

دکتر حاج کریم با ذکر این مطلب که برخی علائم مسمومیت طی 24 ساعت پس از مصرف بروز می کنند، اضافه کرد: مسمومیت ها در برخی دیگر از غذاها موجب بروز علائمی در کبد به صورت آسیب کبدی، چندین هفته پس از مصرف می شوند.

 

وی تخم مرغ را محیط مناسبی برای رشد میکروب ها دانست و گفت: این ماده غذایی پس از پخته شدن، به ویژه به صورت نیم پز، بلافاصله باید مصرف شود و نباید صرف آن به زمان دیگری موکول گردد.

 

این پزشک متخصص افزود: شیرهای پاستوریزه شده حتی در صورت جوشاندن، در صورت اتمام تاریخ انقضا، می توانند ایجاد مسمومیت کنند و نباید مورد مصرف قرار گیرند.

 

ایشان نسبت به مسمومیت به وجود آمده در اثر کنسروهای آلوده هشدار داد و تاکید کرد: باید کنسروها قبل از مصرف، به مدت20 الی 30 دقیقه جوشانده شوند. چرا که ممکن است آلوده به سم بسیار قوی و کشنده بوتولیسم باشند.

 

وی با بیان این که نگهداری مواد غذایی به مدت طولانی در یخچال می ‌تواند موجب فساد محیط داخل یخچال شود، ابراز کرد: باید داخل یخچال به فواصل مشخص شسته شود. همچنین از قرار دادن غذاها به مدت طولانی و میوه و سبزی نشسته در یخچال خودداری گردد.

 

این پزشک متخصص افزود: پیاز پوست کنده شده، میکروب های محیط را جذب می کند و نگهداری آن جهت مصارف بعدی حتی در یخچال، می تواند موجب مسمومیت شود.

کلمه‌ ی یائسگی در زبان یونانی از دو کلمه Men به معنی ماه و  Pausis به معنی توقف سیکل قاعدگی گرفته شده است و یا به عنوان end of monthlies بیان شده است.

یائسگی دغدغه ‌ای است که پس از چهل سالگی ذهن خیلی از خانم ‌ها را به خود مشغول می‌ کند.

از آنجا که من یائسگی را ترجمه خوبی برای منوپوز نمی‌ دانم و حس می‌ کنم به کار بردن این کلمه باعث افسرده شدن خانم ‌ها و کاهش انرژی روحی ‌شان در این برهه از زندگی می ‌شود، اصلا آن را به کار نمی ‌برم.

به هر حال همه خانم‌ ها دوست دارند بدانند علایم اولیه ی منوپوز چیست و آیا می ‌توانند قبل از ورود به این دوره به طریقی متوجه آن شوند و علایم را درمان کنند؟ مثلا می ‌پرسند آیا یائسه شدن مادربزرگ، عمه یا خاله می ‌تواند سن دقیق شروع این دوره را برای آن ها تخمین بزند؟

 

باید گفت با وجود موثر بودن ارث، به راحتی نمی ‌توان قضاوت کرد چه کسی، چه موقع پریودش قطع می ‌شود. دختری که به دنیا می ‌آید با تعداد ثابتی تخمک نابالغ متولد می ‌شود. در واقع هنگام تولد او با دو میلیون تخمک نابالغ متولد می ‌شود و این تعداد تا پایان عمر هیچ ‌گونه تولید و یا ترمیمی نخواهد داشت. اگر خانمی منظم پریود شود، در طی دوران باروری فقط سیصد تخمک، بالغ‌ شده و تخمک ‌گذاری می ‌کند و باقی آن ها به مرور از بین می ‌روند.

 

فاصله زمانی که تعداد تخمک ‌ها خیلی کم شوند تا روزی که کاملا به پایان برسند، ممکن است چهار تا پنج سال طول بکشد، یعنی اگر قرار است خانمی در سن چهل و هشت سالگی تخمدان‌هایش به کل تخلیه شود، ممکن است از 43 سالگی با کم شدن تدریجی تخمک‌ ها با علایمی مثل گُرگرفتن و اختلال قاعدگی مواجه شود؛‌ پس این تصور اشتباهی است که گمان کنید شما تا این ماه منظم پریود می ‌شوید و ماه بعد این اتفاق نمی ‌افتد و یائسگی ‌تان آغاز می‌ شود! بلکه ممکن است چند ماه فواصل منظم پریودها و نظم آن به هم بخورد که این مرحله می ‌تواند با اندازه‌ گیری سطح هورمونی شما، نوید ورودتان به مرحله منوپوز باشد.

 

شروع این دوره و علایم آزاردهنده ی آن که به دلیل افزایش ترشحات ناگهانی هورمون ‌ها از مغز که به خاطر کاهش استروژن می ‌باشد، به راحتی قابل درمان است. مساله ساده است چون تخمک‌ ها از بین رفته‌ اند و تخمدان که منشا ترشح استروژن بوده حالا استروژن تولید نمی ‌کند شما باید این استروژن را به بدن برسانید.

 

انواع داروهای خوراکی، اسپری بینی، پچ پوستی، کرم واژینال موضعی و انتخاب ‌های استروژنی پیش روی شما است که می ‌توانید به محض شروع علایم و پس از بررسی تخصصی زیر نظر پزشک از این درمان بهره گرفته و دوره منوپوز را به سادگی پشت ‌سر بگذارید.

دکتر ملک‌منصور ‌اقصی- متخصص زنان و زایمان و نازایی

ماده معدنی روی می‌تواند در ایجاد یکی از شایع‌ترین علل نابینایی نقش مهمی ایفا کند.

تخریب تدریجی ماکولا مرتبط با سن، (‪ (ADM‬مهمترین عامل کوری در افراد مسن کشورهای توسعه یافته است.

محققان دریافتند که سطح بالای رسوب روی در چشم نشانه ابتلا به ‪ ADM‬است.

این مطالعه در نشریه "تحقیق تجربی چشم" منتشر شده است. این مطالعه می‌تواند به یافتن شیوهای جدید درمانی این بیماری کمک کند.

‪ AMD‬شکلی از بیماری ماکولا است که بر شبکیه چشم تاثیر می‌گذارد و موجب کاهش دید مرکزی می‌شود.

طبق آمارهای تخمینی، در انگلستان ‪ ۵۰۰‬هزار تن به این بیماری مبتلا هستند که ‪ ۴۰‬درصد آنان بالای ‪ ۷۵‬سال سن دارند.

تشکیل ساختارهای میکروسکپی به نام دروسن ‪ drusen‬در چشم از علائم اولیه ابتلا به این بیماری است.

تحقیق اخیر نشان داد که دروسن در چشم‌های مبتلا به ‪ AMD‬محتوی سطوح زیاد "روی" است.

پیش از این معلوم شده بود که روی با تشکیل جرم‌هایی در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر ارتباط دارد بنابراین بررسی این نظریه که روی می‌تواند به تشکیل دروسن شبه جرم در چشم نیز کمک می‌کند منطقی به نظر می‌رسد.

‪ AMD‬را می‌توان به عنوان بیماری آلزایمر چشم تلقی کرد که در جریان آن پروتئین‌ها و فلزهایی مانند روی و مس رسوبات میکروسکپی تشکیل می‌دهند.

معمولا وجود روی برای حفظ شکل یک مولکول ضروری است اما عنصر روی آزاد می‌تواند مشکلات زیادی ایجاد کند.

محققان آلزایمر در حال ابداع داروهایی هستند که می‌توانند روی آزاد را گرفتار کنند و امیدوارند که استفاده از آنها بتواند روند این بیماری را آهسته کند.

این مطالعه نشان می‌دهد که ما اکنون بطور بالقوه می‌توانیم مسیر مشابه‌ای را برای درمان ‪ AMD‬پیش گیریم.

انجمن بیماری ماکولا پذیرفت که این تحقیق بالقوه می‌تواند به ابداع روش‌های درمانی جدید کمک کند اما اعلام کرد که به مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است.

با وجود این یک سخنگو اعلام کرد تحقیق قبلی نشان داده است که روی نقش مثبتی در به تاخیر انداختن و یا کاهش شیوع ‪ AMD‬ایفا می‌کند.

اولین مرحله هضم غذا توسط دهان انجام مى شود ودر صورتى که غذا به خوبى جویده نشود و یا درخوردن آن تعجیل گردد با آنزیم هاى مربوط به خوبى مخلوط نمى شود و باعث سنگین شدن بار معده و مشکلات گوارشى مى شود.
استرس در هنگام غذا خوردن هضم و جذب غذا را با اختلال روبه رو مى کند. بسیارى از افراد غذاى خود را مقابل تلویزیون صرف مى کنند یا به دلیل صرفه جویى در وقت جلسات ادارى شان را وقت ناهار یا شام مى گذارند در صورتى که این عوامل استرس زا مشکلاتى در هضم غذا و گوارش به وجود مى آورد.
بعضى افراد که رژیم مى گیرند از وعده هاى غذایى خود کم مى کنند و یا فقط یک سرى مواد خاص مصرف مى کنند که هردو امرى غلط است و فرد را دچار مشکلات اساسى مى کند. این افراد مى توانند سبزى و میوه خام مصرف کنند اما باید به تدریج و به مقدار کم شروع کنند که دستگاه گوارش بتواند آن را بپذیرد. چون میوه ها و سبزى ها به دلیل ویتامین هاى مفیدى که دارند درست نیست که از برنامه غذایى افراد حذف شوند. حتى مصرف حبوبات هم اگر تدریجاً صورت گیرد براى فرد دچار مشکل نمى کند.کسانى که نمى توانند شیر مصرف کنند دو دسته اند گروهى به این ماده حساسیت دارند که راه حلى برایشان نیست اما تعدادى افراد مشکل عدم تحمل شیر را دارند. دلیلش این است که آنزیم هضم شیر در بدنشان وجودندارد اما مى توان با تدریجى خوردن مشکل هضم را ازبین برد.

مصرف زیاد سیلیسیم از بروز آلزایمر پیشگیرى مى کند.
پژوهشگران در مدت هفت سال، ۷ هزار زن ۷۵ سال و بالاتر را مورد مطالعه قرار دادند و دریافته اند کسانى که بیشتر از دیگران در برنامه غذایى خود ماده معدنى سیلیسیم مصرف کرده اند کمتر از دیگران به آلزایمر دچار شده اند. گندم، بلوط، برنج و سویا منابع غنى از سیلیسیم هستند.

درماتیت یا اگزما انواع مختلف التهاب پوست را شامل مى شود. علائم این ناراحتى شامل خارش، قرمزى، پوسته ریزى و ضایعات ریز برجسته است. بیشترین نوع درماتیت که معمولاً زنان، بویژه زنان خانه دار به آن مبتلا هستند درماتیت تماسى تحریکى است. علت این نوع ناراحتى تماس مکرر پوست دست با آب و مواد پاک کننده است. در نتیجه آب و قسمت عمده چربى پوست از دست رفته، پوست خشک و ترکدار مى شود. عفونت ثانویه نسبتاً شایع بوده و در این موارد التهاب به سوزش و درد نیز به این ناراحتى اضافه مى شود.
روش درمان:
۱- کاهش دفعات شست وشو و تماس با آب و موادشوینده ۲- استفاده از دستکش هاى پلاستیکى با پوشش داخلى از جنس نخ در هنگام شست وشو. ۳ ـ استفاده از صابون هاى حاوى کرم یا گلیسیرین. ۴- استفاده از نرم کننده ها و چرب کردن دست ها پس از هر بار شست وشو. ۵ - استفاده از آنتى هیستامین جهت کنترل خارش و کورتون موضعى (با تجویز پزشک).۶ - استفاده از آنتى بیوتیک در صورت وجود عفونت ثانویه (با تجویز پزشک).

مصرف برخى سبزیجات خاص در رژیم غذایى مى تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان هاى وابسته به لوزالمعده منجر شود.دانشمندان و محققان آمریکایى پس از انجام گفت وگوهاى گوناگون و فراوان با ۵۳۲ تن که مبتلا به سرطان بودند و همچنین ۱۷۰۰ تن که مبتلا به چنین بیمارى نبودند، دریافتند که خوردن ۵ نوع سبزیجات آن هم به صورت روزانه مى تواند نقش چشمگیرى در کاهش ابتلا به سرطان داشته باشد.
این دانشمندان افزودند که حتى ممکن است این خطر به نصف کاهش یابد.
یکى از این دانشمندان گفت: خوردن روزانه سبزیجاتى همچون پیاز، سیر، حبوبات، هویج، ذرت و سبزیجات بر گ دار تیره به همراه میوه جات بخصوص مرکبات نقش قابل توجهى در کاهش ابتلا به سرطان دارند.گفتنى است که بیش از ۱۰ هزارتن در هر سال در انگلیس به دلیل ابتلا به سرطان قربانى مى شوند.در همین حال پرخرج بودن درمان این بیمارى نیز مزید برعلت شده است.

گاهى عواطفى همچون افسردگى، اضطراب، ترس و مشتقات آنها از قبیل احساس گناه و شرم در شخص برانگیخته مى شود و چنان شدید مى شود که دفاعهاى عادى روانشناختى را درهم مى ریزد.
بنابراین عواطف شدید مذکور ازطریق فرایندهاى فیزیولوژیک ابرازمى شود و به جاى آنکه ذهن فرد از درد و رنج خویش سخن بگوید، اعضا و احشاى بدن سخن مى گویند. عاطفه ناخوشایند به صورت جسمى تظاهرمى یابد و جزء ذهنى آن به ناخودآگاه سپرده مى شود.
اینگونه بیماریها که عوارض جسمى واضح دارند که ناشى از عوامل روانى است،در حیطه پزشکى روان _ تنى (پسیکوسوماتیک) قرار مى گیرند. بى اشتهایى عصبى یکى از این نابسامانیهاى روان - تنى است.
بى اشتهایى عصبى به طور عمده در دختران نوجوان یا زنان جوان مجرد روى مى دهد. بیشتر این بیماران هوش بالایى دارند و ازنظر شخصیتى درونگرا، لجباز، خود _ محور، آرمانگرا و کمال طلب و بیش از حد حساس هستند و رفتارهاى وسواسى و خود _ تنبیه گر در آنان ملاحظه مى گردد.
گرچه انزجار و چندش به غذا یا بى اشتهایى به عنوان نشانه اصلى توصیف شده است اما به نظرمى رسد نشانه اولیه عبارت باشد از کشش اجبارى به لاغرشدن، که اغلب همراه با بیزارى از چاقى است. علاوه بر فقدان اشتها که عموماً به صورت ثانویه روى مى دهد لاغرى مفرطى پدید مى آید که همراه با حفظ توانایى جسمى است و این امر با لاغرى ناشى از یک بیمارى سرشتى وفق نمى دهد. نشانه هاى دیگر شامل قطع قاعدگى _ یبوست، کاهش سوخت وساز بدن، کم آبى، خشکى پوست، ریختن موها و فعالیت بى قرارانه است.
در یک گروه از بیماران که اکثریت را تشکیل مى دهند، احساس گرسنگى و اشتها هردو وجود دارد. اما بیمار به صورت خودآگاه، با احتمال افزایش وزن، از خوردن مى ترسد، آگاهانه تغذیه را محدود مى کند. او ممکن است اصرار داشته باشد به تنهایى غذا بخورد. به شکلى متناقض، این بیمار امکان دارد با موضوع آشپزى اشتغال فکرى پیداکند و مرتباً دستور پختن غذا یا کتابهاى آشپزى را مطالعه یا حتى گردآورى کند.
دیدگاه او نسبت به درمان، توأم با فریبکارى یا منفى است و حیله هایى را به کار مى برد تا از خوردن بپرهیزد. این بیمار ممکن است دوره هایى از پرخورى داشته باشد که بلافاصله با امتناع از خوردن غذا جایگزین مى شود. گاهى هم پس از پرخورى، در خود استفراغ ایجاد مى کند تا وزنش بالا نرود. على رغم محدودیت غذا، فعالیت و انرژى فراوان این بیمار جلب توجه مى کند. اما گاهى از فرسودگى به عنوان یک عارضه شکایت مى کند.
عموماً به نظرنمى رسد که این بیمار نگرانى زیادى درباره قطع قاعدگى یا به طور کلى سلامتى خویش داشته باشد. خلق غالب در چنین بیمارى عبارت است از افسردگى و شرم. نگریستن زیاد در آینه شایع است. ساختار شخصیتى چنین بیمارى وسواسى است.
در گروه دیگرى از بیماران مبتلا به بى اشتهایى عصبى، زیربنا جنبه نمایشى و هیستریک دارد. دراین گروه از همان آغاز، گرسنگى و اشتها انکار مى شود. ترس غیرمنطقى از غذاخوردن به علت احتمال ناراحتى روده وجوددارد.
برخلاف گروه اول، بیمار درکنار دیگران غذا مى خورد اما علاقه اى به آشپزى ندارد. این عده برخلاف گروه نخست هیچگاه پرخورى نمى کنند. فعالیت زیاد هم در آنان معمولاً دیده نمى شود. وجود دگرگونى عاطفى توسط آنان انکار مى شود و نگرانى اندکى درباره تصویر بدنى خویش نشان مى دهند. دراین بیماران حتى پس از افزایش وزن، فقدان قاعدگى ادامه مى یابد.
سومین گروه از افرادى که دچار اضطراب و واکنش هاى تبدیلى هستند تشکیل مى شود. برخى از افراد این گروه مبتلا به اسکیزوفرنیا هم مى باشند. صرفنظر از آن عده که دچار اضطراب هستند، حتى درصورت افزایش وزن نتیجه غایى بى اشتهایى عصبى خوب نیست. به نظرمى رسد مبتلایان این گروه فاقد انرژى هستند و افزایش فعالیت هم در آنان دیده نمى شود. ازنظر عاطفى افسرده هستند.
مبتلایان به بى اشتهایى عصبى مطابق با روش کاستن از وزن خود نیز طبقه بندى شده اند. یک گروه با استفاده از مسهل و ایجاد استفراغ مى کوشند وزن خود را بکاهند که ممکن است در نتیجه به اختلالات شدید سوخت و ساز بدن دچار شوند.
بیشتر بیماران این گروه قبلاً چاق بوده اند، سابقه خانوادگى از چاقى دارند و رفتارهاى تکانه اى آسیب به خود را، ازجمله اقدام به خودکشى، مجروح کردن خود و گاهى مصرف الکل یا موادمخدر را به فراوانى نشان مى دهند.
گروه دیگرى از مبتلایان به بى اشتهایى عصبى، تنها به وسیله رژیم گرفتن وزن خود را مى کاهند.
آغاز بى اشتهایى عصبى بین ۱۰ تا ۱۵ سالگى است و گرچه تعداد مبتلایان زیاد به نظرنمى رسد اما با توجه به اینکه حتى امروز درحدود ۱۰ درصد مبتلایان در اثر بى اشتهایى عصبى مى میرند، اهمیت زیاد دارد.
بى اشتهایى عصبى به ندرت ممکن است درجنس مذکر دیده شود.
در بیشتر موارد بى اشتهایى عصبى تاریخچه اى ازچاقى و پرخورى وجوددارد که همراه با احساس گناه درمورد چاق بودن است. معمولاً روابط ناشاد خانوادگى به شکل کدورت و دشمنى بین مادر و دختر ملاحظه مى گردد.
پیگیرى لاغرشدن گاهى از اوقات به عنوان عملى حاکى از پذیرش تخاصم آمیز و مبارزه طلبانه ازسوى دختر علیه مادرى که به رژیم گرفتن و کم خوردن براى پرهیز از چاقى اصرار دارد، به کار مى رود.
از دیدگاه روانپویایى چنین استدلال مى شود که دختر نوجوانى که با ضرورت تفرد و استقلال در دوره بلوغ روبه رو مى گردد و خود را درمعرض تهدید ازدست دادن وابستگى به خانواده مى بیند، با واپسگرایى پرخاشگرانه به رابطه ابتدایى کودک _ مادر واکنش نشان مى دهد، رابطه نادرستى که درآن نیاز کودک به تغذیه، ازسوى مادر نادیده گرفته مى شده است.
رابطه دو گانه گراى بین بیمار و مادر او که همزمان با عشق و نفرت همراه است در بیمارستانى که دختر براى درمان درآن بسترى مى شود به خوبى قابل مشاهده است. مادر حاضر به ترک دختر نیست و دختر هم تا زمانى که مادر در کنار بستر اوست از خوردن احتراز مى کند. با جداکردن مادر، فرستادن او به خانه، دختر در بیمارستان غذاخوردن را شروع مى کند.
بى اشتهایى عصبى ریشه هاى روانشناختى خودآگاه و ناخودآگاه فراوانى دارد و بیمار از این طریق به منافع اولیه وثانویه دست مى یابد.
به وسیله نشان دادن تخاصم و برانگیختن دیگران به رفتارهاى تنبیهى که به نوبه خود موجب احساس گناه در آنان مى شود، نفع اولیه براى بیمار به دست مى آید.
بیمارى نفع ثانویه ناخودآگاهى هم براى بیمار به ارمغان مى آورد که به شکل توجه، عاطفه و همدردى ازسوى خانواده است.
در برخى موارد این امر باعث مى شود توجه خانواده از فرزند دیگرشان که محبوب تر است به سوى بیمار معطوف گردد و حسادت وى تخفیف یابد.
گزینش درمان بستگى به وضعیت بیمار در هنگام نخستین ملاقات با او دارد. اگر بیمار دچار سوءتغذیه شدید باشد و شواهدى از کمبود ویتامین و عدم تعادل آب و املاح دیده شود، تغذیه از راه رگ و لوله معده علاوه بر تغذیه دهانى ممکن است براى حفظ حیات ضرورى باشد.
دراین صورت هرکوششى به جز برقرارى یک رابطه حمایتى که مشوق درمان باشد غیرعاقلانه است. باید بیمار به آغاز مصرف غذا با مقادیرى کمتر از آنچه او به عنوان حدظرفیت خود مى داند تشویق گردد و با گذشت زمان این مقادیر را باید بیشتر کرد. در صورتى که کشمکش هاى خانوادگى آشکار باشد، وى را باید از مداخلات افراد خانواده محافظت کرد.
در برخى بیماران بسترى، رفتار درمانى در زمینه تقویت عاملى، یعنى پاداش دادن به تغذیه به صورت اجازه فعالیت جسمى، موجب افزایش سریع وزن گردیده است.در برخى از بیماران که زمینه خلقى دارند مصرف داروهاى مناسب مفید بوده است. براى پیشگیرى از برگشت بیمارى، خانواده _ درمانى براى بازسازى روابط خانوادگى ضرورى است. کوشش هاى بیمار براى رشد شخصیت و خود _ اتکایى باید تشویق گردد. براى بیمارانى با ساختار شخصیتى روان _ نژند، روان درمانى بینشگرا قابل انجام است.
در بسیارى از بیماران، چشم انداز سازگارى اجتماعى و رهایى از نشانه ها خوب است.

دیسمنوره یا قاعدگى دردناک به دو دسته تقسیم مى شود. در نوع اولیه این بیمارى که در شروع دوران قاعدگى در خانم هایى که به سن بلوغ مى رسند دیده مى شود، معمولاً پس از گذشت چند سال از سنین بلوغ و بالاخص پس از زایمان از شدت آن کاسته مى شود. در نوع ثانویه این بیمارى به علت بیمارى هاى لگن از جمله اندومتریوز ایجاد مى شود. ترشح نوعى اسیدهاى چرب شبه هورمونى به نام پروستاگلاندین باعث انقباض عضلات رحم مى شود و باعث بروز دیسمنوره مى گردد.
اندومتریوز بیمارى است که در آن سلول هاى رحم در خارج از رحم رشد مى کنند. این سلول ها معمولاً تحت تأثیر هورمون هاى زنانه قرار مى گیرند. با این حال به علت خون رسانى بیشتر در این ناحیه التهاب و درد به وجود مى آید.
فیبروئید رحمى، تومورهاى عضلانى هستند که در صورت افزایش فعالیت هورمون ها بالاخص استروژن به هنگام بلوغ دیده مى شوند. این تومورها در خانم هایى که در سنین بارورى هستند، دیده مى شوند. تومورهاى مذکور بدخیم نیستند. قرص هاى ضدباردارى با افزایش سطح استروژن خون مى توانند از علل این بیمارى باشند. علائم این بیمارى شامل احساس پرى مثانه، تکرر ادرار و قاعدگى بسیاردردناک است.
منوراژى حالتى از قاعدگى بسیار دردناک است که لازم است علت آن سریعاً تشخیص داده شده و درمان شود، چرا که در غیر این صورت به علت شدت خونریزى، کمبود آهن ایجاد شده و براى جبران و پیشگیرى از عوارض آن بایستى از داروهاى مکمل آهن استفاده کرد. از علل مهم این بیمارى، کمبود ویتامین A، استفاده از IUD و کم کارى غده تیروئید است.
آمنوره به حالتى گفته مى شود که در آن قاعدگى بسیار نامنظم بوده و یا حتى قطع مى شود. علت اصلى این بیمارى مصرف کم چربى و یا استفاده از رژیم هاى غذایى بسیار کم چرب است. استروژن، هورمونى است که دوره هاى قاعدگى را تنظیم مى کند. ساختمان این هورمون از چربى و کلسترول تشکیل شده است و بنا بر این مقدار چربى کافى براى ساخت و تثبیت این هورمون در بدن لازم است روغن زیتون منبع بسیار مناسبى براى این نوع چربى است.
در اثر فعالیت هورمون هاى جنسى در دوران قاعدگى احتباس مایعات در بدن ایجاد مى شود که توصیه مى گردد با مصرف محدود مواد شور و نمک و همچنین انجام ورزش هاى مناسب از این مسأله پیشگیرى شود.
چربى هاى اشباع شده که در تخم مرغ و گوشت به فراوانى موجود است، سبب افزایش مشکلات مربوط به قاعدگى دردناک مى شود. بنابراین توصیه مى شود در این دوره از مصرف اینگونه مواد پرچرب پرهیز گردد. روغن هسته انگور سبب جلوگیرى از انقباضات دردناک رحمى مى شود.
* مواد مغذى مفید:
ویتامین A، ویتامین C، بیوفلاونئوئید، ویتامین E، نیاسین، کلسیم، منیزیم و روغن هسته انگور.
* مواد غذایى مفید:
ماهى پرچرب، ماهى قزل آلا، ماهى ساردین، میوه هاى تازه، تن ماهى جنوب ، آناناس، حبوبات، سبزیجات تازه، مارچوبه، هویج، جو، آجیل، لوبیا، باقلا، روغن زیتون، زنجبیل و دارچین.

نوشیدن چاى، خطر سرطان تخمدان را در زنان کاهش مى دهد .پژوهشگران سوئدى به تازگى با بررسى بیش از ۶۰ هزار زن ۴۰ تا ۷۶ ساله، به این نتیجه رسیده اند که خطر ابتلا به سرطان تخمدان در زنانى که روزانه دست کم دو فنجان چاى مى نوشند ۵۰ درصد کم تر از دیگران است.
براساس این بررسى ، حتى نوشیدن یک فنجان چاى در روز نیز خطر ابتلا به سرطان تخمدان را ۲۴ درصد کاهش مى دهد. به گفته پژوهشگران، مواد آنتى اکسیدان موجود در چاى، ضد سرطان است .

محققان باز هم از مضرات چیپس و پفک مى گویند .
پژوهشگران اعلام کردند بررسیهاى جدید آنان نشان مى دهد مصرف ماده نارنجى رنگ تارترازین موجود در پفک موجب اختلالا ت رفتارى ، اضطراب ، پرخاشگرى و تندخویى در کودکان مى شود.
مصرف پفک همچنین موجب پوسیدگى دندان، کاهش اشتها، عقیمى و نابارورى درآینده خواهد شد.
به گفته محققان مصرف چیپس هم به علت وجود مواد سرطانزا بسیار خطرناک است.

محققان معتقدند یوگا براى زنان باردار بسیار مفید است.
به گفته پژوهشگران، حرکات یوگا هنگام باردارى موجب افزایش وزن نوزاد مى شود و از زایمان سخت جلوگیرى مى کند.
محققان همچنین دریافتند درصد تولد نوزادان زودرس در زنانى که هنگام باردارى حرکات یوگا انجام مى دهند از ۲۹ به ۱۴ درصد کاهش مى یابد.
به گفته آنها پرداختن به یوگا همچنین در زمان باردارى موجب کاهش فشار خون و کاهش ترشح هورمون اضطراب و افزایش جریان خون در جفت مى شود.